Mooi stukje op de voorpagina,

Dat werd voorafgegaan door een al even mooie Lowlug-TV aflevering, met al zijn herkenningsmomenten, hoogtepunten, en ook de in-memoriams.
Mijn eerste meeting, ongeveer 15 jaar geleden, herinner ik me vooral als een soort verwelkoming, zonder dat dat expliciet werd uitgesproken. Er was onmiddelijk een klik met sommige andere leden, nieuw (destijds dan he) of lang meelopend. Volgens mij is dat nog steeds zo, dat iedereen die nieuw op een meeting komt wel een paar mensen treft met wie je het goed kunt vinden, waar een aardig gesprek mee mogelijk is, of een leuke activiteit. Daardoor ebt de spanning die je vooraf natuurlijk hebt heel snel weg.
Die ontspannenheid en openheid in de organisatie is waar we de afgelopen jaren nog in zijn gegroeid denk ik. Dat is misschien een ander soort groei dan TLC bedoelt, maar dat boeit me niet. Wat me wel boeit is dat er allerlei initiatieven zijn ontstaan omdat ze mogen ontstaan en mogen groeien, omdat er vertrouwen en ademruimte is. Dat vind ik mooi, en magisch, en zeldzaam. Een hele fijne groep mensen, dat is het precies.
Grappig trouwens dat waar sommigen eerst lurken voordat ze spraakzamer worden, anderen gaan lurken na hun actieve periode.