[Algemeen] Films/TV-series (trailers en (spoiler)discussies)
Flauwe trailer maar goed....
Samenvatting van de Equalizer-films:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van The Equalizer 3? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van The Equalizer 3? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
De Continental. Je hebt er waarschijnlijk wel of niet van gehoord, afhankelijk van of je de John Wick-films wel of niet hebt gezien. Voor de onwetenden onder ons, een korte samenvatting: De Continental is een hotelketen in de wereld van John Wick (Keanu Reeves (The Matrix-quadrilogie, Speed, Bill & Ted's Excellent Adventure) die dienst doet als neutrale grond voor de criminele onderwereld. Er zijn verschillende vestigingen: Eentje in Rome die gerund wordt door Julius (Franco Nero (Die Hard 2, Django Unchained, Cars 2)), eentje in Marokko die wordt beheerd door Sofia Al-Azwar (Halle Berry (de X-Men-franchise, Die Another Day, Kingman: The Golden Circle)), eentje in Osaka die onder leiding staat van Shimazu Koji (Hiroyuki Sanada (The Last Samurai, The Wolverine, Avengers: Endgame)) en eentje in New York, waarvan de eigenaar Winston Scott (Ian McShane (Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides, Hercules (2014), Deadwood)) is. In al deze vestigingen is het verboden om 'zaken' te doen, wat betekent dat iedereen die er verblijft gebonden is aan 2 regels: Regel 1 is dat er niet wordt gevochten of dat huurmoordenaars geen andere huurmoordenaars vermoorden als onderdeel van hun contract. Regel 2 is een beetje een uitzondering op regel 1, namelijk dat, wanneer een hotelmanager iemand markeert (bijvoorbeeld als VIP of iemand met een bloedeed), dit merkteken geëerd moet worden door anderen. Breek je deze regels, bereid je dan maar voor op een snelle dood.
De New York-vestiging van The Continental maakte al zijn entree in de allereerste John Wick-film uit 2014, die by the way zijn oorsprong vond tijdens de vroege jaren '00. Gedurende die tijd had een zekere scriptschrijver met de naam Derek Kolstad (die later mee zou schrijven aan de film Nobody en de serie The Falcon and the Winter Soldier) moeite om door te breken in Hollywood. Om vaart achter zijn carrière te zetten, verhuisde hij naar Los Angeles, maar daar was hij het al gauw beu. Daarom bemoedigde zijn vrouw hem om een manager aan te nemen, wat uiteindelijk resulteerde in scripts voor de films One in the Chamber en The Package. In zijn vrije tijd schreef Kolstad ook een script met de naam Scorn nadat hij 2 vreselijke wraakfilms had gezien. Scorn ging over een man genaamd John Wick, een gepensioneerde huurmoordenaar tussen de 65 en 75 jaar die geforceerd is terug te keren naar zijn voormalige carrière. Details als John's hond, zijn overleden vrouw, Winston, The Continental en de gouden munten die in de onderwereld verhandeld worden, waren allemaal al aanwezig in dit script. Kolstad had als doel Wick neer te zetten als 'de meeste verschrikkelijke persoon in de geschiedenis' die zijn heil vindt door liefde, maar het ook weer verliest door omstandigheden buiten zijn schuld om. Verder haalde hij inspiratie uit films zoals Aliens, Predator en Die Hard.
Uiteindelijk ging Kolstad's script in de verkoop en verschillende studio's hadden interesse. Een van deze studio's was Thunder Road Films, die het laagste bod had van allemaal. Toch koos Derek juist voor dit produktiebedrijf omdat ze direct aan het werk konden en geen hinder ondervonden door andere projecten. Basil Iwanyk, de oprichter van Thunder Road Films, had op zijn beurt weer een vriend bij het talentenagentschap Creative Artists Agency die weer de manager was van Keanu Reeves. Reeves stuurde het script via via weer door naar Chad Stahelski en David Leitch, met wie had samen gewerkt op de set van The Matrix en latere projecten. En zo kwam het dat deze mensen betrokken raakte bij het script van Scorn. Iwanyk had eerst een wat oudere acteur op het oog voor de hoofdrol, zoals Harrison Ford (de Star Wars-films, de Indiana Jones-quintologie) of Clint Eastwood (The Good, the Bad and the Ugly, Dirty Harry, Unforgiven), maar besloot later toch te gaan voor een ervaren acteur in plaats van een oude. Reeves paste dus precies in het plaatje. Ook waren Stahelski en Leitch bekend op het gebied van stunts en het filmen van aktiescenes, dus zij waren eveneens geknipt voor de vacatures van regisseur en producent. Tel daarbij op dat Lionsgate Films de enige was die de film in Amerika wilde distribueren (wereldwijd vielen deze rechten in de handen van Warner Bros.). Het resultaat: John Wick werd op 24 oktober 2014 voor het eerst vertoond op het witte doek. De trailer staat hieronder:
John Wick heeft het als film niet altijd makkelijk gehad. Zo werd een distributeur (Lionsgate dus) pas in augustus 2014 geregeld, zodat er erg weinig tijd was om de film te promoten, en hadden industrieprofessionals erg weinig vertrouwen in de film, vooral omdat de gekozen regisseur zich nog niet had bewezen, de producent weinig ervaring had met onafhankelijke films en de carrière van Reeves langzaam maar zeker bergafwaarts ging met films die flops waren in de bioscoop. De vooruitzichten waren dus niet bepaald geweldig. Vandaar dat men blij verrast en zwaar onder de indruk was toen de film het goed deed in de bioscoop. Werden de inkomsten van John Wick voorheen nog bepaald op 7 tot 10 miljoen dollar, dan moest men dit later bijschaven naar 14.4 miljoen dollar in het openingsweekend alleen al. Toen de film in januari 2015 uit de bioscoop verdween, had deze een wereldwijde opbrengst van 86 miljoen dollar. Niet slecht voor een film die zijn ups en downs heeft gehad. Helemaal niet slecht zelfs, want zoals het een goede film betaamt die favoriet is bij het publiek, hadden de fans en vooral Lionsgate al gauw trek in meer. En meer kwam er. John Wick 2 kwam in 2017 uit en verdubbelde de opbrengst van de eerste film. En nog steeds had Lionsgate trek in meer, dus kwam er ook John Wick: Chapter 3 - Parabellum in 2019, die zo'n 327 miljoen dollar in het laatje bracht. De tot nu toe laatste film in de franchise, John Wick: Chapter 4, kwam op 24 maart 2023 in de bioscoop en bracht zelfs nog meer op: wereldwijd zo'n 432 miljoen dollar.
Tijdens het uitstippelen van het verhaal voor John Wick: Chapter 3 - Parabellum hadden Derek Kolstad (die het verhaal had geschreven voor de eerste 3 films) en Chad Stahelski (regisseur van alle 4 films) al plannen voor een prequel. Hierbij suggereerden ze al dat dit het beste verteld kon worden in een TV-serie en dat het verhaal zou moeten gaan over de Continental, het hotel dat een veilige haven is voor huurmoordenaars en ander gespuis uit de onderwereld. Lionsgate gaf officieel groen licht voor de ontwikkeling van deze serie in januari 2018 en na het uithoren van verschillende scriptschrijvers over mogelijke verhaallijnen, besloot de studio te gaan voor het team dat onder leiding staat van schrijver, regisseur en producent Greg Coolidge (Employee of the Month). Tegelijkertijd werd ook het formaat van de serie gewijzigd naar 3 afleveringen van elk 90 minuten, waardoor The Continental: From the World of John Wick in totaal 4,5 uur duurt. Regisseurs van dienst, die in juni 2021 werden ingehuurd, waren Albert Hughes (The Book of Eli, New York, I Love You) en Charlotte Brändström (The Lord of the Rings: The Rings of Power, The Witcher)). Tenslotte werden er ook een aantal acteurs/actrices aan het project toegevoegd, zoals Mel Gibson (de Mad Max-films, Lethal Weapon en diens sequels, Braveheart), Colin Woodell (The Flight Attendant, Devious Maids), Peter Greene (Pulp Fiction, The Mask (1994), The Usual Suspects), Jeremy Bobb (Russian Doll, Jessica Jones) en Katie McGrath (Jurassic World, King Arthur: Legend of the Sword, Supergirl (2015-2021)).
In The Continental: From the World of John Wick wordt het verhaal verteld achter het iconische hotel voor huurmoordenaars in de wereld van John Wick. In deze 3-delige serie ontdek je hoe een jonge Winston Scott (Woodell) (in de films gespeeld door Ian McShane) naar het New York van de jaren '70 wordt gesleurd om het verleden onder ogen te komen waarvan hij gedacht had deze voorgoed verlaten te hebben. Door zijn criminele broer bij te staan in de mysterieuze onderwereld waar het hotel deel van is, komt Winston op het pad terecht wat hem uiteindelijk leidt tot de machtsovername van de Continental en zijn toekomstige troon. De serie verkent alternatieve variaties van historische gebeurtenissen, zoals de Winter of Discontent en de opkomst van de Amerikaanse maffia. Een precieze Nederlandse lanceringsdatum is nog niet bekend, maar in Amerika kun je The Continental: From the World of John Wick vanaf 22 september 2023 op de streamingsdienst Peacock (hier in Nederland is dit SkyShowtime, waar de serie mogelijk vanaf begin 2024 op staat) bekijken. Al nieuwsgierig geworden naar hoe Winston aan de macht gaat komen in deze serie die tot de nok toe vol zit met explosieve aktie, zoals je dat van de John Wick-franchise bent gewend? Bereid je dan alvast maar voor en bekijk de trailer hieronder:
Meer weten over Keanu Reeves en zijn carrière? Lees dan hier wat ik over hem heb geschreven.
De New York-vestiging van The Continental maakte al zijn entree in de allereerste John Wick-film uit 2014, die by the way zijn oorsprong vond tijdens de vroege jaren '00. Gedurende die tijd had een zekere scriptschrijver met de naam Derek Kolstad (die later mee zou schrijven aan de film Nobody en de serie The Falcon and the Winter Soldier) moeite om door te breken in Hollywood. Om vaart achter zijn carrière te zetten, verhuisde hij naar Los Angeles, maar daar was hij het al gauw beu. Daarom bemoedigde zijn vrouw hem om een manager aan te nemen, wat uiteindelijk resulteerde in scripts voor de films One in the Chamber en The Package. In zijn vrije tijd schreef Kolstad ook een script met de naam Scorn nadat hij 2 vreselijke wraakfilms had gezien. Scorn ging over een man genaamd John Wick, een gepensioneerde huurmoordenaar tussen de 65 en 75 jaar die geforceerd is terug te keren naar zijn voormalige carrière. Details als John's hond, zijn overleden vrouw, Winston, The Continental en de gouden munten die in de onderwereld verhandeld worden, waren allemaal al aanwezig in dit script. Kolstad had als doel Wick neer te zetten als 'de meeste verschrikkelijke persoon in de geschiedenis' die zijn heil vindt door liefde, maar het ook weer verliest door omstandigheden buiten zijn schuld om. Verder haalde hij inspiratie uit films zoals Aliens, Predator en Die Hard.
Uiteindelijk ging Kolstad's script in de verkoop en verschillende studio's hadden interesse. Een van deze studio's was Thunder Road Films, die het laagste bod had van allemaal. Toch koos Derek juist voor dit produktiebedrijf omdat ze direct aan het werk konden en geen hinder ondervonden door andere projecten. Basil Iwanyk, de oprichter van Thunder Road Films, had op zijn beurt weer een vriend bij het talentenagentschap Creative Artists Agency die weer de manager was van Keanu Reeves. Reeves stuurde het script via via weer door naar Chad Stahelski en David Leitch, met wie had samen gewerkt op de set van The Matrix en latere projecten. En zo kwam het dat deze mensen betrokken raakte bij het script van Scorn. Iwanyk had eerst een wat oudere acteur op het oog voor de hoofdrol, zoals Harrison Ford (de Star Wars-films, de Indiana Jones-quintologie) of Clint Eastwood (The Good, the Bad and the Ugly, Dirty Harry, Unforgiven), maar besloot later toch te gaan voor een ervaren acteur in plaats van een oude. Reeves paste dus precies in het plaatje. Ook waren Stahelski en Leitch bekend op het gebied van stunts en het filmen van aktiescenes, dus zij waren eveneens geknipt voor de vacatures van regisseur en producent. Tel daarbij op dat Lionsgate Films de enige was die de film in Amerika wilde distribueren (wereldwijd vielen deze rechten in de handen van Warner Bros.). Het resultaat: John Wick werd op 24 oktober 2014 voor het eerst vertoond op het witte doek. De trailer staat hieronder:
John Wick heeft het als film niet altijd makkelijk gehad. Zo werd een distributeur (Lionsgate dus) pas in augustus 2014 geregeld, zodat er erg weinig tijd was om de film te promoten, en hadden industrieprofessionals erg weinig vertrouwen in de film, vooral omdat de gekozen regisseur zich nog niet had bewezen, de producent weinig ervaring had met onafhankelijke films en de carrière van Reeves langzaam maar zeker bergafwaarts ging met films die flops waren in de bioscoop. De vooruitzichten waren dus niet bepaald geweldig. Vandaar dat men blij verrast en zwaar onder de indruk was toen de film het goed deed in de bioscoop. Werden de inkomsten van John Wick voorheen nog bepaald op 7 tot 10 miljoen dollar, dan moest men dit later bijschaven naar 14.4 miljoen dollar in het openingsweekend alleen al. Toen de film in januari 2015 uit de bioscoop verdween, had deze een wereldwijde opbrengst van 86 miljoen dollar. Niet slecht voor een film die zijn ups en downs heeft gehad. Helemaal niet slecht zelfs, want zoals het een goede film betaamt die favoriet is bij het publiek, hadden de fans en vooral Lionsgate al gauw trek in meer. En meer kwam er. John Wick 2 kwam in 2017 uit en verdubbelde de opbrengst van de eerste film. En nog steeds had Lionsgate trek in meer, dus kwam er ook John Wick: Chapter 3 - Parabellum in 2019, die zo'n 327 miljoen dollar in het laatje bracht. De tot nu toe laatste film in de franchise, John Wick: Chapter 4, kwam op 24 maart 2023 in de bioscoop en bracht zelfs nog meer op: wereldwijd zo'n 432 miljoen dollar.
Tijdens het uitstippelen van het verhaal voor John Wick: Chapter 3 - Parabellum hadden Derek Kolstad (die het verhaal had geschreven voor de eerste 3 films) en Chad Stahelski (regisseur van alle 4 films) al plannen voor een prequel. Hierbij suggereerden ze al dat dit het beste verteld kon worden in een TV-serie en dat het verhaal zou moeten gaan over de Continental, het hotel dat een veilige haven is voor huurmoordenaars en ander gespuis uit de onderwereld. Lionsgate gaf officieel groen licht voor de ontwikkeling van deze serie in januari 2018 en na het uithoren van verschillende scriptschrijvers over mogelijke verhaallijnen, besloot de studio te gaan voor het team dat onder leiding staat van schrijver, regisseur en producent Greg Coolidge (Employee of the Month). Tegelijkertijd werd ook het formaat van de serie gewijzigd naar 3 afleveringen van elk 90 minuten, waardoor The Continental: From the World of John Wick in totaal 4,5 uur duurt. Regisseurs van dienst, die in juni 2021 werden ingehuurd, waren Albert Hughes (The Book of Eli, New York, I Love You) en Charlotte Brändström (The Lord of the Rings: The Rings of Power, The Witcher)). Tenslotte werden er ook een aantal acteurs/actrices aan het project toegevoegd, zoals Mel Gibson (de Mad Max-films, Lethal Weapon en diens sequels, Braveheart), Colin Woodell (The Flight Attendant, Devious Maids), Peter Greene (Pulp Fiction, The Mask (1994), The Usual Suspects), Jeremy Bobb (Russian Doll, Jessica Jones) en Katie McGrath (Jurassic World, King Arthur: Legend of the Sword, Supergirl (2015-2021)).
In The Continental: From the World of John Wick wordt het verhaal verteld achter het iconische hotel voor huurmoordenaars in de wereld van John Wick. In deze 3-delige serie ontdek je hoe een jonge Winston Scott (Woodell) (in de films gespeeld door Ian McShane) naar het New York van de jaren '70 wordt gesleurd om het verleden onder ogen te komen waarvan hij gedacht had deze voorgoed verlaten te hebben. Door zijn criminele broer bij te staan in de mysterieuze onderwereld waar het hotel deel van is, komt Winston op het pad terecht wat hem uiteindelijk leidt tot de machtsovername van de Continental en zijn toekomstige troon. De serie verkent alternatieve variaties van historische gebeurtenissen, zoals de Winter of Discontent en de opkomst van de Amerikaanse maffia. Een precieze Nederlandse lanceringsdatum is nog niet bekend, maar in Amerika kun je The Continental: From the World of John Wick vanaf 22 september 2023 op de streamingsdienst Peacock (hier in Nederland is dit SkyShowtime, waar de serie mogelijk vanaf begin 2024 op staat) bekijken. Al nieuwsgierig geworden naar hoe Winston aan de macht gaat komen in deze serie die tot de nok toe vol zit met explosieve aktie, zoals je dat van de John Wick-franchise bent gewend? Bereid je dan alvast maar voor en bekijk de trailer hieronder:
Meer weten over Keanu Reeves en zijn carrière? Lees dan hier wat ik over hem heb geschreven.
Laatste trailer voor One Piece (vanaf morgen op Netflix):
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
- Boindil_Lego
- Premium
- Berichten: 1760
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:48 am
- Locatie: Een, Drenthe
- Contacteer:
Ik weet nog niet zo goed of dit nou heel tof wordt of verschrikkelijk. Het doet mij een beetje denken aan de Robin Hood film uit 2018. Daar was de oude tijd ook in een modern jasje gegoten. Die vond ik wel erg leuk, dus ik ga wel een poging wagen om dit te kijken. Nadeel van een serie is wel dat er bijna nooit een einde aan zit. Dat trek ik slecht .
Edit: Net even de overige trailers gekeken. Ik denk dat ik het eerder tof dan verschrikkelijk ga vinden .
Edit: Net even de overige trailers gekeken. Ik denk dat ik het eerder tof dan verschrikkelijk ga vinden .
Het Marvel-personage Loki stamt nog uit de zogeheten 'Golden Age of Comics', de periode tussen 1938 en 1956 waarin de stripverhalen van onder meer Marvel (toendertijd nog onder de naam Timely Comics) en DC enorm populair werden bij een breed publiek. De 'God des Onheils', zoals Loki Laufeyson later zou gaan heten, werd in die tijd geïntroduceerd in Venus #6 uit augustus 1949. Hij werd neergezet als een Olympiaanse God die was verbannen naar de Onderwereld, waar hij een deal maakt met Jupiter om, net als Venus, naar de aarde te mogen om daar haat en nijd te verspreiden (al verklapt hij dat laatste gedeelte natuurlijk niet). Eenmaal daar krijgt hij hulp van Venus, maar omdat de Olympiaanse goden zijn slechte plannetje al gauw door hebben, wordt hij zo snel mogelijk weer terug gesleurd naar de Onderwereld waar hij de rest van zijn leven mag slijten. Een andere versie van Loki (en de versie die we tot de dag van vandaag nog steeds kennen) maakte zijn eerste verschijning in Journey into Mystery #85 uit oktober 1962, waar hij werd geïntroduceerd als de geadopteerde broer van Thor, die weer is afgeleid van de Noorse dondergod. Zowel hij als Thor zijn de kinderen van Odin, de koning van het fictieve Asgard. Echter is Loki niet de biologische zoon van Odin. Hij is immers niet voor niets het adoptiebroertje van Thor...
Loki is namelijk de zoon van Laufey, koning van de ijsreuzen (Frost Giants) in het bevroren koninkrijk Jotunheim. Hoe het dan komt dat Odin Loki adopteert? Nou, lang geleden heerste er een oorlog tussen Asgard en Jotunheim waarin Odin's vader, Bor, omkomt, vervolgens Laufey's hersens tot moes geslagen worden met Odin's magische hamer Mjölnir en de Asgardiaanse vervolgens een huilende baby vindt in de vernieling die de oorlog heeft achter gelaten. Odin nam deze kleine ijsreus mee, niet alleen uit medelijden, maar ook uit nagedachtenis aan Odin's vader en als aandenken van het eervolle gevecht wat Laufey had verloren. Loki groeit vervolgens samen met Thor op onder het toeziend oog van de koning van Asgard en zijn vrouw Frigga. Helemaal eerlijk verliep deze opvoeding overigens niet echt. Omdat de inwoners van Asgard waarde hechten aan kracht, vasthoudendheid en dapperheid in gevechten, allemaal dingen waar Thor in uitblinkt (en Loki niet echt), en omdat Odin Thor beschouwt als zijn rechtmatige opvolger en hij Loki daarom altijd als een tweederangs burger behandelt, ontwikkelt de van origine geboren ijsreus tijdens zijn kindertijd en adolescentie een diepe haat richting Thor. Waarom staat de spierbundel altijd in de spotlight en hij niet? En waarom verdient Thor een plaatsje op de troon en hij niet? Uit verwaarlozing en minderwaardigheid ontstaat uiteindelijk een wraakzuchtige Loki die bovendien aardig bedreven is op het gebied van tovenarij en het veroorzaken van onheil. Een gevaarlijk mannetje dus.
Wraakzuchtigheid en haat leiden tenslotte tot diverse keren waarin Loki probeert om de macht in Asgard te grijpen en zichzelf te positioneren als koning. Door de jaren heen is hij daarom een doorn in Thor's oog, doordat hij hem altijd dwarszit en hij daarbij alles uit de kast haalt om te bereiken wat hij wilt. Natuurlijk wint Thor het altijd van zijn adoptiebroer, want de Asgardiaanse dondergod is veelal de held van het (strip)verhaal, maar dat betekent niet dat Loki het zomaar opgeeft. Want ook al is hij verslagen, dan weet de 'God des Onheils' altijd wel weer een manier om via allerlei trucjes terug te keren. Zo bleek ook uit Loki's allereerste televisieverschijning, in de animatieserie The Marvel Super Heroes uit 1966 en in een verhaallijn dat gebaseerd was op Journey into Mystery #85, waarbij hij ingesproken werd door Len Carlson (Care Bears, X-Men: The Animated Series (1992-1996)). Ook hierin haalde Loki weer dezelfde streken uit om aan meer macht te komen en in de jaren die volgden bleef dit onveranderd. Zo verscheen Thor's adoptiebroertje onder andere in Spider-Man and His Amazing Friends (1981-1983), The Avengers: Earth's Mightiest Heroes (2010-2012), Hulk and the Agents of S.M.A.S.H. (2013-2015) en de anime Marvel Future Avengers (2017-2018).
Geloof het of niet, maar Loki's allereerste live-action verschijning was toen hij vertolkt werd door Tom Hiddleston (Kong: Skull Island, War Horse, Crimson Peak) in de allereerste Thor-film in de Marvel Cinematic Universe (MCU). Hiddleston had al 2 keer eerder samen gewerkt met Kenneth Branagh (Murder on the Orient Express (2017), Oppenheimer, Harry Potter and the Chamber of Secrets), de regisseur van de film, in het toneelstuk Ivanov en de Britse televisieserie Wallander, dus was het bijna geen verrassing toen hij voor de rol van Loki werd uitgekozen. Net als in de stripboeken werd Loki ook in de film neergezet als het geadopteerde broertje van Thor (Chris Hemsworth (Ghostbusters (2016), Snow White and the Huntsman)) dat altijd in de schaduw van de toekomstige koning van Asgard moest opgroeien. Daardoor ontstaat er een steeds grotere haat, niettemin omdat Loki ook door zijn vader verwaarloosd wordt. Dus wanneer het eindelijk tijd is voor Thor om gekroond te worden, verzint Loki een list om dit te verhinderen. Via de Bifröst, een poort naar andere werelden, smokkelt hij ijsreuzen de schatkamer van Odin (Anthony Hopkins (Meet Joe Black, The Silence of the Lambs)) in. Iets wat vooral niet goed valt bij Thor, wiens kroningsceremonie hierdoor is verknald. Hoe het verhaal verder gaat, kun je in zowel deze film als in de films die hierop volgden (The Avengers, Thor: The Dark World, Thor: Ragnarok, Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame) bekijken. Maar voor wie dat te lang duurt, staat hieronder een korte samenvatting:
Het komt er in het kort op neer dat Loki in Avengers: Infinity War dood gaat wanneer Thanos op zoek gaat naar de Infinity Stones (edelstenen die de bezitter enorme krachten geven) en deze tiran de 'God des Onheils' letterlijk de nek omdraait. Maar zoals altijd heeft de Asgardiaanse ook deze keer weer een loophole. Als de Avengers terug in de tijd gaan om de Infinity Stones te verzamelen voordat Thanos ze in handen krijgt, gebruikt een Loki uit 2012 deze gelegenheid om de Tesseract (oftewel de Space Stone, die de gave heeft om mensen te teleporteren) te pakken en zichzelf naar een andere locatie te verplaatsen. Helaas wordt hij daar onderschept door de Time Variance Authority (TVA), een bureaucratische organisatie dat zich buiten tijd en ruimte bevindt en bovendien de 'heilige tijdlijn' bewaakt door te verhinderen dat zogeheten tijdvarianten (wezens die afwijken van een vooraf ingeplande tijdlijn in de geschiedenis) in de kraag gevat worden. Loki is er hier eentje van, omdat het nooit de bedoeling was dat hij de Tesseract zou pakken en zo zijn eigen tijdlijn veranderde. Vervolgens krijgt hij een keuze: geconfronteerd worden met het verdwijnen van zijn bestaan waarbij hij als het ware geannuleerd wordt, óf de TVA helpen de tijdlijn te herstellen door een grotere bedreiging in de vorm van een andere Loki-variant te stoppen. Natuurlijk kiest Loki voor die laatste optie, waardoor hij in zijn eigen misdaadthriller terecht komt, door de tijd reist en op jacht gaat naar een vrouwelijke versie van zichzelf (die gespeeld wordt door Sophia Di Martino (Yesterday (2019))). Dit allemaal speelt zich af in het eerste seizoen van Loki, dat in 2021 op Disney+ verscheen en waarvan je de trailer hier kunt vinden.
Personages die in dit eerste seizoen geïntroduceerd werden, waren onder andere Mobius M. Mobius (Owen Wilson (de Night at the Museum-trilogie, de Cars-films, Wedding Crashers, Shanghai Noon)), Ravonna Renslayer (Gugu Mbatha-Raw (Beauty and the Beast (2017), A Wrinkle in Time (2018))) en Hunter B-15 (Wunmi Mosaku (Lovecraft Country, Fantastic Beasts and Where to Find Them, Batman v Superman: Dawn of Justice)). Loki werd oorspronkelijk gepland voor maar 1 seizoen, maar tijdens de productie in 2020 werd al snel gerealiseerd dat er veel meer te ontdekken viel met het personage en dat het verhaal eventueel door kon gaan. Daarom begon de ontwikkeling van een tweede seizoen al in november 2020, toen het contract van Michael Waldron (uitvoerend producent en hoofdschrijver van de serie, maar ook verantwoordelijk voor onder andere Rick and Morty, Doctor Strange in the Multiverse of Madness en Avengers: Secret Wars) werd verlengd en Justin Benson en Aaron Moorhead (die allebei aan dezelfde 2 afleveringen van Moon Knight hadden gewerkt) werden aangenomen als schrijvers van het hele tweede seizoen. Loki seizoen 2 werd pas officieel aangekondigd aan het einde van de laatste aflevering van seizoen 1, tot blijdschap van de fans. Het eerste seizoen eindigde namelijk op een cliffhanger, dus de meeste Marvel-enthousiastelingen waren benieuwd naar hoe het verhaal verder ging.
Wat deze cliffhanger ook alweer was? Nou, degenen die het eerste seizoen hebben gezien weten waarschijnlijk nog wel dat Loki en Sylvie, de vrouwelijke variant van Loki (Di Martino), aanbeland waren bij de Citadel aan het Einde der Tijden en dat ze daar een man ontmoetten die zichzelf 'Hij Die Overblijft (He Who Remains)' (Jonathan Majors (Creed III, Lovecraft Country, Ant-Man and the Wasp: Quantumania)) noemt. Hij Die Overblijft legt vervolgens uit dat hij de TVA heeft opgericht nadat diverse varianten van hemzelf verschillende alternatieve universums ontdekten en zo met elkaar in contact kwamen. Sommigen van hen probeerden die andere universums te veroveren, wat leidde tot een multiversele oorlog. Een oorlog waaruit Hij Die Overblijft als enige variant overbleef (de naam zegt het eigenlijk al). En zo belandde hij in de Citadel aan het Einde der Tijden. Maar nu hij daar al jaren woont is hij het zat om via de TVA over de Heilige Tijdlijn te waken en vindt hij het tijd om er een einde aan te breien. Loki en Sylvie krijgen dus 2 keuzes: Hij Die Overblijft vermoorden, zodat er een kans is op een andere multiversele oorlog, of hem opvolgen als hoofd van de Time Variance Authority en de Heilige Tijdlijn in stand houden. Een moeilijke keuze, waar Loki en Sylvie flink van mening verschillen. Dit meningsverschil leidt uiteindelijk tot een gevecht, waarbij Loki door Sylvie via een tijdportaal getransporteerd wordt naar een alternatieve versie van de TVA en Sylvie zelf de kans krijgt om Hij Die Overblijft te vermoorden.
En zo komen we uit bij seizoen 2. Er is nog niet veel bekend over, maar wat we wel weten is het volgende: Wanneer Loki in een alternatieve versie van de TVA terecht komt, eentje waar niemand zich hem kan herinneren, komt hij erachter dat hij onvrijwillig door de tijd 'slipt'. Dat wil zeggen dat hij zich niet kan vestigen in het heden, omdat hij zich dan weer in het verleden en daarna weer in de toekomst bevindt; een mogelijk gevolg nadat hij uit de Citadel aan het Einde der Tijden is geschopt door Sylvie. Sylvie daarentegen werkt bij een McDonald's in 1982. Hoe ze daar terecht is gekomen? Dat is iets waar Loki achter wil komen. Want wat is er gebeurd nadat Sylvie Hij Die Overblijft had doodgestoken? En kunnen Loki en Mobius (Wilson) met behulp van Ouroboros (bijnaam 'OB') (Ke Huy Quan (Indiana Jones and the Temple of Doom, The Goonies, Everything Everywhere All at Once)) erachter komen hoe ze de tijdslippingen van Loki kunnen stoppen? Je komt erachter vanaf 6 oktober 2023, wanneer Loki seizoen 2 op Disney+ verschijnt. Je kunt de trailers hieronder bekijken:
Meer weten over Thor's oorsprong in de strips en zijn verhaal in de Marvel Cinematic Universe? Lees dan hier wat ik over dit personage heb geschreven.
Loki is namelijk de zoon van Laufey, koning van de ijsreuzen (Frost Giants) in het bevroren koninkrijk Jotunheim. Hoe het dan komt dat Odin Loki adopteert? Nou, lang geleden heerste er een oorlog tussen Asgard en Jotunheim waarin Odin's vader, Bor, omkomt, vervolgens Laufey's hersens tot moes geslagen worden met Odin's magische hamer Mjölnir en de Asgardiaanse vervolgens een huilende baby vindt in de vernieling die de oorlog heeft achter gelaten. Odin nam deze kleine ijsreus mee, niet alleen uit medelijden, maar ook uit nagedachtenis aan Odin's vader en als aandenken van het eervolle gevecht wat Laufey had verloren. Loki groeit vervolgens samen met Thor op onder het toeziend oog van de koning van Asgard en zijn vrouw Frigga. Helemaal eerlijk verliep deze opvoeding overigens niet echt. Omdat de inwoners van Asgard waarde hechten aan kracht, vasthoudendheid en dapperheid in gevechten, allemaal dingen waar Thor in uitblinkt (en Loki niet echt), en omdat Odin Thor beschouwt als zijn rechtmatige opvolger en hij Loki daarom altijd als een tweederangs burger behandelt, ontwikkelt de van origine geboren ijsreus tijdens zijn kindertijd en adolescentie een diepe haat richting Thor. Waarom staat de spierbundel altijd in de spotlight en hij niet? En waarom verdient Thor een plaatsje op de troon en hij niet? Uit verwaarlozing en minderwaardigheid ontstaat uiteindelijk een wraakzuchtige Loki die bovendien aardig bedreven is op het gebied van tovenarij en het veroorzaken van onheil. Een gevaarlijk mannetje dus.
Wraakzuchtigheid en haat leiden tenslotte tot diverse keren waarin Loki probeert om de macht in Asgard te grijpen en zichzelf te positioneren als koning. Door de jaren heen is hij daarom een doorn in Thor's oog, doordat hij hem altijd dwarszit en hij daarbij alles uit de kast haalt om te bereiken wat hij wilt. Natuurlijk wint Thor het altijd van zijn adoptiebroer, want de Asgardiaanse dondergod is veelal de held van het (strip)verhaal, maar dat betekent niet dat Loki het zomaar opgeeft. Want ook al is hij verslagen, dan weet de 'God des Onheils' altijd wel weer een manier om via allerlei trucjes terug te keren. Zo bleek ook uit Loki's allereerste televisieverschijning, in de animatieserie The Marvel Super Heroes uit 1966 en in een verhaallijn dat gebaseerd was op Journey into Mystery #85, waarbij hij ingesproken werd door Len Carlson (Care Bears, X-Men: The Animated Series (1992-1996)). Ook hierin haalde Loki weer dezelfde streken uit om aan meer macht te komen en in de jaren die volgden bleef dit onveranderd. Zo verscheen Thor's adoptiebroertje onder andere in Spider-Man and His Amazing Friends (1981-1983), The Avengers: Earth's Mightiest Heroes (2010-2012), Hulk and the Agents of S.M.A.S.H. (2013-2015) en de anime Marvel Future Avengers (2017-2018).
Geloof het of niet, maar Loki's allereerste live-action verschijning was toen hij vertolkt werd door Tom Hiddleston (Kong: Skull Island, War Horse, Crimson Peak) in de allereerste Thor-film in de Marvel Cinematic Universe (MCU). Hiddleston had al 2 keer eerder samen gewerkt met Kenneth Branagh (Murder on the Orient Express (2017), Oppenheimer, Harry Potter and the Chamber of Secrets), de regisseur van de film, in het toneelstuk Ivanov en de Britse televisieserie Wallander, dus was het bijna geen verrassing toen hij voor de rol van Loki werd uitgekozen. Net als in de stripboeken werd Loki ook in de film neergezet als het geadopteerde broertje van Thor (Chris Hemsworth (Ghostbusters (2016), Snow White and the Huntsman)) dat altijd in de schaduw van de toekomstige koning van Asgard moest opgroeien. Daardoor ontstaat er een steeds grotere haat, niettemin omdat Loki ook door zijn vader verwaarloosd wordt. Dus wanneer het eindelijk tijd is voor Thor om gekroond te worden, verzint Loki een list om dit te verhinderen. Via de Bifröst, een poort naar andere werelden, smokkelt hij ijsreuzen de schatkamer van Odin (Anthony Hopkins (Meet Joe Black, The Silence of the Lambs)) in. Iets wat vooral niet goed valt bij Thor, wiens kroningsceremonie hierdoor is verknald. Hoe het verhaal verder gaat, kun je in zowel deze film als in de films die hierop volgden (The Avengers, Thor: The Dark World, Thor: Ragnarok, Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame) bekijken. Maar voor wie dat te lang duurt, staat hieronder een korte samenvatting:
Het komt er in het kort op neer dat Loki in Avengers: Infinity War dood gaat wanneer Thanos op zoek gaat naar de Infinity Stones (edelstenen die de bezitter enorme krachten geven) en deze tiran de 'God des Onheils' letterlijk de nek omdraait. Maar zoals altijd heeft de Asgardiaanse ook deze keer weer een loophole. Als de Avengers terug in de tijd gaan om de Infinity Stones te verzamelen voordat Thanos ze in handen krijgt, gebruikt een Loki uit 2012 deze gelegenheid om de Tesseract (oftewel de Space Stone, die de gave heeft om mensen te teleporteren) te pakken en zichzelf naar een andere locatie te verplaatsen. Helaas wordt hij daar onderschept door de Time Variance Authority (TVA), een bureaucratische organisatie dat zich buiten tijd en ruimte bevindt en bovendien de 'heilige tijdlijn' bewaakt door te verhinderen dat zogeheten tijdvarianten (wezens die afwijken van een vooraf ingeplande tijdlijn in de geschiedenis) in de kraag gevat worden. Loki is er hier eentje van, omdat het nooit de bedoeling was dat hij de Tesseract zou pakken en zo zijn eigen tijdlijn veranderde. Vervolgens krijgt hij een keuze: geconfronteerd worden met het verdwijnen van zijn bestaan waarbij hij als het ware geannuleerd wordt, óf de TVA helpen de tijdlijn te herstellen door een grotere bedreiging in de vorm van een andere Loki-variant te stoppen. Natuurlijk kiest Loki voor die laatste optie, waardoor hij in zijn eigen misdaadthriller terecht komt, door de tijd reist en op jacht gaat naar een vrouwelijke versie van zichzelf (die gespeeld wordt door Sophia Di Martino (Yesterday (2019))). Dit allemaal speelt zich af in het eerste seizoen van Loki, dat in 2021 op Disney+ verscheen en waarvan je de trailer hier kunt vinden.
Personages die in dit eerste seizoen geïntroduceerd werden, waren onder andere Mobius M. Mobius (Owen Wilson (de Night at the Museum-trilogie, de Cars-films, Wedding Crashers, Shanghai Noon)), Ravonna Renslayer (Gugu Mbatha-Raw (Beauty and the Beast (2017), A Wrinkle in Time (2018))) en Hunter B-15 (Wunmi Mosaku (Lovecraft Country, Fantastic Beasts and Where to Find Them, Batman v Superman: Dawn of Justice)). Loki werd oorspronkelijk gepland voor maar 1 seizoen, maar tijdens de productie in 2020 werd al snel gerealiseerd dat er veel meer te ontdekken viel met het personage en dat het verhaal eventueel door kon gaan. Daarom begon de ontwikkeling van een tweede seizoen al in november 2020, toen het contract van Michael Waldron (uitvoerend producent en hoofdschrijver van de serie, maar ook verantwoordelijk voor onder andere Rick and Morty, Doctor Strange in the Multiverse of Madness en Avengers: Secret Wars) werd verlengd en Justin Benson en Aaron Moorhead (die allebei aan dezelfde 2 afleveringen van Moon Knight hadden gewerkt) werden aangenomen als schrijvers van het hele tweede seizoen. Loki seizoen 2 werd pas officieel aangekondigd aan het einde van de laatste aflevering van seizoen 1, tot blijdschap van de fans. Het eerste seizoen eindigde namelijk op een cliffhanger, dus de meeste Marvel-enthousiastelingen waren benieuwd naar hoe het verhaal verder ging.
Wat deze cliffhanger ook alweer was? Nou, degenen die het eerste seizoen hebben gezien weten waarschijnlijk nog wel dat Loki en Sylvie, de vrouwelijke variant van Loki (Di Martino), aanbeland waren bij de Citadel aan het Einde der Tijden en dat ze daar een man ontmoetten die zichzelf 'Hij Die Overblijft (He Who Remains)' (Jonathan Majors (Creed III, Lovecraft Country, Ant-Man and the Wasp: Quantumania)) noemt. Hij Die Overblijft legt vervolgens uit dat hij de TVA heeft opgericht nadat diverse varianten van hemzelf verschillende alternatieve universums ontdekten en zo met elkaar in contact kwamen. Sommigen van hen probeerden die andere universums te veroveren, wat leidde tot een multiversele oorlog. Een oorlog waaruit Hij Die Overblijft als enige variant overbleef (de naam zegt het eigenlijk al). En zo belandde hij in de Citadel aan het Einde der Tijden. Maar nu hij daar al jaren woont is hij het zat om via de TVA over de Heilige Tijdlijn te waken en vindt hij het tijd om er een einde aan te breien. Loki en Sylvie krijgen dus 2 keuzes: Hij Die Overblijft vermoorden, zodat er een kans is op een andere multiversele oorlog, of hem opvolgen als hoofd van de Time Variance Authority en de Heilige Tijdlijn in stand houden. Een moeilijke keuze, waar Loki en Sylvie flink van mening verschillen. Dit meningsverschil leidt uiteindelijk tot een gevecht, waarbij Loki door Sylvie via een tijdportaal getransporteerd wordt naar een alternatieve versie van de TVA en Sylvie zelf de kans krijgt om Hij Die Overblijft te vermoorden.
En zo komen we uit bij seizoen 2. Er is nog niet veel bekend over, maar wat we wel weten is het volgende: Wanneer Loki in een alternatieve versie van de TVA terecht komt, eentje waar niemand zich hem kan herinneren, komt hij erachter dat hij onvrijwillig door de tijd 'slipt'. Dat wil zeggen dat hij zich niet kan vestigen in het heden, omdat hij zich dan weer in het verleden en daarna weer in de toekomst bevindt; een mogelijk gevolg nadat hij uit de Citadel aan het Einde der Tijden is geschopt door Sylvie. Sylvie daarentegen werkt bij een McDonald's in 1982. Hoe ze daar terecht is gekomen? Dat is iets waar Loki achter wil komen. Want wat is er gebeurd nadat Sylvie Hij Die Overblijft had doodgestoken? En kunnen Loki en Mobius (Wilson) met behulp van Ouroboros (bijnaam 'OB') (Ke Huy Quan (Indiana Jones and the Temple of Doom, The Goonies, Everything Everywhere All at Once)) erachter komen hoe ze de tijdslippingen van Loki kunnen stoppen? Je komt erachter vanaf 6 oktober 2023, wanneer Loki seizoen 2 op Disney+ verschijnt. Je kunt de trailers hieronder bekijken:
Meer weten over Thor's oorsprong in de strips en zijn verhaal in de Marvel Cinematic Universe? Lees dan hier wat ik over dit personage heb geschreven.
Ik vond Loki inderdaad verrassend goed, dus ik ben ook wel benieuwd naar seizoen 2.
Overigens loop ik dramatisch achter met van alles, na Lego World maar een inhaalslag maken.
Overigens loop ik dramatisch achter met van alles, na Lego World maar een inhaalslag maken.
Nieuwe trailer voor The Continental: From the World of John Wick:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Overigens is bekend gemaakt dat niet SkyShowtime, maar juist Amazon Prime de streamingrechten heeft. Daar kun je deze serie vanaf 22 september 2023 bekijken.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Overigens is bekend gemaakt dat niet SkyShowtime, maar juist Amazon Prime de streamingrechten heeft. Daar kun je deze serie vanaf 22 september 2023 bekijken.
Vet
- sanderkoenen
- Kopen!
- Berichten: 4790
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:14 am
- Locatie: Enkhuizen
- Contacteer:
Tijd voor een teaser!
Nieuwe featurette over Loki seizoen 2:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Acteur, producent, scriptschrijver en vooral regisseur Martin Scorsese zou je waarschijnlijk grotendeels moeten kennen van films als Taxy Driver, Goodfellas en The Wolf of Wall Street. En zo niet, dan volgt hierbij een nadere kennismaking. Scorses stond vooral in de jaren '70 en '80 (en in mindere mate in de jaren erna) bekend om zijn Italiaans-Amerikaanse invloeden, het in de spotlight zetten van macho mannen, de bestudering van misdaad, de ontkenning van het bestaan van betekenis of waarde in de wereld en Katholieke concepten over schuld en geestelijke verlossing. Goodfellas uit 1990 is hiervan een goed voorbeeld, over een jonge Henry Hill (Ray Liotta (Field of Dreams, Hannibal (2001))) die ervan droomt om bij de maffia te horen, maar er op latere leeftijd achter komt dat dit misdadige bestaan hem alleen maar problemen oplevert. Een ander voorbeeld van geestelijke verlossing uit Martin's eouvre is de film Shutter Island uit 2010, waarin U.S. Marshal Edward 'Teddy' Daniels (Leonardo DiCaprio (Titanic, Inception, Blood Diamond)) samen met zijn partner Chuck Aule (Mark Ruffalo (The Avengers, Now You See Me, Eternal Sunshine of the Spotless Mind)) de verdwijning van een patiënt van Ashecliffe Hospital onderzoekt, maar later ontdekt dat hijzelf een patiënt van hetzelfde gesticht is die leidt aan waanstoornissen. Scorsese weet je altijd wel een meeslepende kijk te geven in de wereld van het hoofdpersonage en juist daarom zijn zijn films altijd zo goed.
Martin Charles Scorsese werd op 17 november 1942 geboren in Queens, New York, maar zowel hij als zijn oudere broer en hun ouders verhuisden al snel daarna naar Little Italy in Manhattan. Zowel zijn vader als zijn moeder, Charles Scorsese en Catherine Scorsese, waren van Italiaanse komaf en werkten beiden in de kledingbusiness; hij in een stomerij en zij als naaister. Martin groeide op in een katholieke omgeving en had op jonge leeftijd astma. Hierdoor kon hij niet, in tegenstelling tot zijn leeftijdsgenoten, aan sport meedoen en brachten zijn ouders hem vaak naar de bioscoop om toch iets te doen te hebben. Via deze ontwikkeling kwam zijn liefde voor cinema tot bloei en huurde hij vaak The Tales of Hoffman (1951) bij een lokale winkel die maar een exemplaar had van deze film. Scorsese was 1 van maar 2 mensen die deze film regelmatig huurde; de andere persoon was een zekere George A. Romero (je weet wel, van Night of the Living Dead). Andere films die een impact hadden op de jonge Martin, waren Black Narcissus (1947) en The Red Shoes (1948), waarvan hij later in zijn leven bepaalde filmtechnieken zou lenen. Tijdens zijn tienerjaren was Scorsese fan van historische films en had hij een bewondering voor het Italiaanse neorealisme. Vooral de films Bicycle Thieves, Rome, Open City en in het bijzonder Paisà uit de jaren '40 waren hierbij van grote invloed en werkten door tot in zijn latere carrière.
Al tijdens zijn opleiding aan Tisch School of the Arts (dat onderdeel was van de Universiteit van New York) was Scorsese al bezig met het maken van korte films. Enkele voorbeelden hiervan waren What's a Nice Girl like You Doing in a Place like This?, It's Not Just You, Murray! en The Big Shave, die laatste als protest tegen de oorlog in Vietnam (vandaar ook de alternatieve titel Viet '67). In hetzelfde jaar als deze laatste film maakte Martin ook zijn allereerste langspeelfilm met de titel Who's That Knocking at my Door met medestudenten Harvey Keitel (Reservoir Dogs, Pulp Fiction, de National Treasure-films), die in de film acteerde, en Thelma Schoonmaker, die verantwoordelijk was voor de montage. Deze collaboratie was het begin van een lange samenwerkingsperiode tussen deze 3 personen, aangezien Keitel in nog eens 5 andere door Martin geregisseerde films heeft gespeeld en Schoonmaker haar medewerking heeft verleend aan zo'n beetje alle Scorsese-films. In de jaren '70, nadat hij afgestudeerd was, raakte Martin bevriend met een paar filmmakers die aardig beroemd werden of al waren. Misschien ken je er een paar hiervan: Brian De Palma (Carrie (1976), The Untouchables, Scarface (1983)), Francis Ford Coppola (The Godfather-trilogie, Apocalypse Now, Rumble Fish), George Lucas (de Star Wars-films) en Steven Spielberg (E.T.: The Extra-Terrestrial, de Indiana Jones-quadrilogie, Jurassic Park), waarvan enkele van deze vriendschappen een grote impact hadden op de toekomstige carrière van Scorsese.
De Palma introduceerde Martin aan het begin van de jaren '70 namelijk aan acteur Robert de Niro (Once Upon a Time in America, Silver Linings Playbook, Joker), met wie hij meteen al een klik had en samen een lange samenwerking tegemoet ging. De eerste van deze collaboraties was de misdaadfilm Mean Streets, over de jonge Italiaan-Amerikaanse Charlie Cappa (Harvey Keitel) die moeite heeft met zijn verantwoordelijkheid jegens zijn vriend John 'Johnny Boy' Civello (Robert De Niro), die gokschulden heeft, zijn katholieke geloof en zijn werk voor de maffia. Mean Streets was niet zozeer een doorbraak voor Scorsese, maar zette hem wel op de kaart van menig filmcritici vanwege zijn herkenbare stijl. Martin's doorbraak kwam pas later, toen hij in 1976 de film Taxi Driver (over een Vietnam-veteraan die de wet in eigen handen neemt in het door misdaad geïnfesteerde New York) maakte. Niet alleen werd deze film genomineerd voor maar liefst 4 Oscars (voor Best Picture, Best Actor, Best Supporting Actress en Best Original Score), maar ook won Taxi Driver de Palme d'Or op het Cannes Film Festival. De rest is geschiedenis. Met films als Raging Bull (1980), The Color of Money (1986), Goodfellas (1990), The Aviator (2002), The Departed (2006) en The Wolf of Wall Street (2013) maakte Scorsese naam voor zichzelf als een van de invloedrijkste regisseurs aller tijden die in hetzelfde rijtje thuis hoort als bijvoorbeeld Steven Spielberg en Francis Ford Coppola. En dat is hij tot op de dag van vandaag nog steeds.
Met maar 1 Oscar op zijn schoorsteenmantel (die hij won voor The Departed) heeft Scorsese niet veel prijzen gewonnen voor zijn films, maar zijn projecten hebben wel altijd goede kijkcijfers gehaald. Zo ook zijn laatste film, The Irishman, die een gelimiteerde tijd in de bioscoop te zien was en daarna via Netflix te bekijken viel. De bioscoopwinst met wereldwijd zo'n 8 miljoen dollar was dan niet al te groot, maar doordat zo'n 64 miljoen huishoudens de film via de streamingsdienst in de eerste 4 weken na uitgave hadden gezien, werd het toch 1 van Netflix' meest bekeken originele films ooit. Zal Scorsese's volgende film ook weer succesvol zijn? Dat valt nog te bezien, want de volgende door Martin geregisseerde film, Killers of the Flower Moon, zal vanaf volgende maand in de bioscoop te zien zijn. Gebaseerd op het non-fictieve boek met dezelfde naam door David Grann, trok dit verhaal over een mysterieuze moord op een indianenstam in de jaren '20, tijdens 2017 de interesse van de gevierde filmmaker. De vraag was echter: Wie zou de film gaan financieren en distribueren? Met een produktiebudget van ruim 200 miljoen dollar vond Paramount Pictures, die de film in eerste instantie alleen zou financieren, het een wel erg groot financieel risico. Een partner moest dus gevonden worden om het geld voor de film op te hoesten. Netflix had ditmaal geen interesse, maar Apple daarentegen wel met als voorwaarde dat de film uiteindelijk op hun streamingsdienst, Apple TV+, zou belanden. Paramount en Scorsese hadden hier wel oren naar, dus uiteindelijk kwam alles toch nog op zijn pootjes terecht.
Killers of the Flower Moon vindt plaats aan het begin van de 20ste eeuw, wanneer van de ene op de andere dag olie wordt gevonden op het land van de Osage Nation in het Amerikaanse Oklahoma. De bewoners van dit land, een indianenstam met de naam Osage (dat 'volk van de midden-wateren' betekent), werden door deze gebeurtenis in 1 klap de rijkste mensen ter wereld. Het gevolg? Witte mensen die uit waren op hun welvaart en rijkdommen. Eerst waren hun werktuigen nog manipulatie, chantage en diefstal om het geld van deze 'roodhuiden' af te troggelen. Maar later, toen hun begeerte de overhand kreeg, gingen deze buitenlandse vreemdelingen al gauw over op moord om te krijgen wat ze wilden. Killers of the Flower Moon is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en wordt verteld via de romance tussen Ernest Burkhart (Leonardo DiCaprio) en Mollie Kyle (Lily Gladstone (Reservation Dogs)). Wanneer Ernest door zijn oom William Hale (Robert De Niro) opdracht wordt gegeven om aan te pappen met de 'natives', wordt hij hopeloos verliefd op een indianenvrouw van de Osage Nation. Echter blijkt dat de meeste stamgenoten van Mollie het niet zien zitten dat ze een relatie heeft met een blanke, vooral ook vanwege de oplopende spanningen tussen beide volken. Uiteindelijk staan zowel Mollie als Ernest dus voor een keuze: kiezen ze voor de mensen om hen heen of toch voor elkaar? Je komt erachter wanneer Killers of the Flower Moon vanaf 20 oktober 2023 in de bioscoop verschijnt. Hieronder staan alvast de trailers voor dit meeslepende misdaaddrama:
Martin Charles Scorsese werd op 17 november 1942 geboren in Queens, New York, maar zowel hij als zijn oudere broer en hun ouders verhuisden al snel daarna naar Little Italy in Manhattan. Zowel zijn vader als zijn moeder, Charles Scorsese en Catherine Scorsese, waren van Italiaanse komaf en werkten beiden in de kledingbusiness; hij in een stomerij en zij als naaister. Martin groeide op in een katholieke omgeving en had op jonge leeftijd astma. Hierdoor kon hij niet, in tegenstelling tot zijn leeftijdsgenoten, aan sport meedoen en brachten zijn ouders hem vaak naar de bioscoop om toch iets te doen te hebben. Via deze ontwikkeling kwam zijn liefde voor cinema tot bloei en huurde hij vaak The Tales of Hoffman (1951) bij een lokale winkel die maar een exemplaar had van deze film. Scorsese was 1 van maar 2 mensen die deze film regelmatig huurde; de andere persoon was een zekere George A. Romero (je weet wel, van Night of the Living Dead). Andere films die een impact hadden op de jonge Martin, waren Black Narcissus (1947) en The Red Shoes (1948), waarvan hij later in zijn leven bepaalde filmtechnieken zou lenen. Tijdens zijn tienerjaren was Scorsese fan van historische films en had hij een bewondering voor het Italiaanse neorealisme. Vooral de films Bicycle Thieves, Rome, Open City en in het bijzonder Paisà uit de jaren '40 waren hierbij van grote invloed en werkten door tot in zijn latere carrière.
Al tijdens zijn opleiding aan Tisch School of the Arts (dat onderdeel was van de Universiteit van New York) was Scorsese al bezig met het maken van korte films. Enkele voorbeelden hiervan waren What's a Nice Girl like You Doing in a Place like This?, It's Not Just You, Murray! en The Big Shave, die laatste als protest tegen de oorlog in Vietnam (vandaar ook de alternatieve titel Viet '67). In hetzelfde jaar als deze laatste film maakte Martin ook zijn allereerste langspeelfilm met de titel Who's That Knocking at my Door met medestudenten Harvey Keitel (Reservoir Dogs, Pulp Fiction, de National Treasure-films), die in de film acteerde, en Thelma Schoonmaker, die verantwoordelijk was voor de montage. Deze collaboratie was het begin van een lange samenwerkingsperiode tussen deze 3 personen, aangezien Keitel in nog eens 5 andere door Martin geregisseerde films heeft gespeeld en Schoonmaker haar medewerking heeft verleend aan zo'n beetje alle Scorsese-films. In de jaren '70, nadat hij afgestudeerd was, raakte Martin bevriend met een paar filmmakers die aardig beroemd werden of al waren. Misschien ken je er een paar hiervan: Brian De Palma (Carrie (1976), The Untouchables, Scarface (1983)), Francis Ford Coppola (The Godfather-trilogie, Apocalypse Now, Rumble Fish), George Lucas (de Star Wars-films) en Steven Spielberg (E.T.: The Extra-Terrestrial, de Indiana Jones-quadrilogie, Jurassic Park), waarvan enkele van deze vriendschappen een grote impact hadden op de toekomstige carrière van Scorsese.
De Palma introduceerde Martin aan het begin van de jaren '70 namelijk aan acteur Robert de Niro (Once Upon a Time in America, Silver Linings Playbook, Joker), met wie hij meteen al een klik had en samen een lange samenwerking tegemoet ging. De eerste van deze collaboraties was de misdaadfilm Mean Streets, over de jonge Italiaan-Amerikaanse Charlie Cappa (Harvey Keitel) die moeite heeft met zijn verantwoordelijkheid jegens zijn vriend John 'Johnny Boy' Civello (Robert De Niro), die gokschulden heeft, zijn katholieke geloof en zijn werk voor de maffia. Mean Streets was niet zozeer een doorbraak voor Scorsese, maar zette hem wel op de kaart van menig filmcritici vanwege zijn herkenbare stijl. Martin's doorbraak kwam pas later, toen hij in 1976 de film Taxi Driver (over een Vietnam-veteraan die de wet in eigen handen neemt in het door misdaad geïnfesteerde New York) maakte. Niet alleen werd deze film genomineerd voor maar liefst 4 Oscars (voor Best Picture, Best Actor, Best Supporting Actress en Best Original Score), maar ook won Taxi Driver de Palme d'Or op het Cannes Film Festival. De rest is geschiedenis. Met films als Raging Bull (1980), The Color of Money (1986), Goodfellas (1990), The Aviator (2002), The Departed (2006) en The Wolf of Wall Street (2013) maakte Scorsese naam voor zichzelf als een van de invloedrijkste regisseurs aller tijden die in hetzelfde rijtje thuis hoort als bijvoorbeeld Steven Spielberg en Francis Ford Coppola. En dat is hij tot op de dag van vandaag nog steeds.
Met maar 1 Oscar op zijn schoorsteenmantel (die hij won voor The Departed) heeft Scorsese niet veel prijzen gewonnen voor zijn films, maar zijn projecten hebben wel altijd goede kijkcijfers gehaald. Zo ook zijn laatste film, The Irishman, die een gelimiteerde tijd in de bioscoop te zien was en daarna via Netflix te bekijken viel. De bioscoopwinst met wereldwijd zo'n 8 miljoen dollar was dan niet al te groot, maar doordat zo'n 64 miljoen huishoudens de film via de streamingsdienst in de eerste 4 weken na uitgave hadden gezien, werd het toch 1 van Netflix' meest bekeken originele films ooit. Zal Scorsese's volgende film ook weer succesvol zijn? Dat valt nog te bezien, want de volgende door Martin geregisseerde film, Killers of the Flower Moon, zal vanaf volgende maand in de bioscoop te zien zijn. Gebaseerd op het non-fictieve boek met dezelfde naam door David Grann, trok dit verhaal over een mysterieuze moord op een indianenstam in de jaren '20, tijdens 2017 de interesse van de gevierde filmmaker. De vraag was echter: Wie zou de film gaan financieren en distribueren? Met een produktiebudget van ruim 200 miljoen dollar vond Paramount Pictures, die de film in eerste instantie alleen zou financieren, het een wel erg groot financieel risico. Een partner moest dus gevonden worden om het geld voor de film op te hoesten. Netflix had ditmaal geen interesse, maar Apple daarentegen wel met als voorwaarde dat de film uiteindelijk op hun streamingsdienst, Apple TV+, zou belanden. Paramount en Scorsese hadden hier wel oren naar, dus uiteindelijk kwam alles toch nog op zijn pootjes terecht.
Killers of the Flower Moon vindt plaats aan het begin van de 20ste eeuw, wanneer van de ene op de andere dag olie wordt gevonden op het land van de Osage Nation in het Amerikaanse Oklahoma. De bewoners van dit land, een indianenstam met de naam Osage (dat 'volk van de midden-wateren' betekent), werden door deze gebeurtenis in 1 klap de rijkste mensen ter wereld. Het gevolg? Witte mensen die uit waren op hun welvaart en rijkdommen. Eerst waren hun werktuigen nog manipulatie, chantage en diefstal om het geld van deze 'roodhuiden' af te troggelen. Maar later, toen hun begeerte de overhand kreeg, gingen deze buitenlandse vreemdelingen al gauw over op moord om te krijgen wat ze wilden. Killers of the Flower Moon is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en wordt verteld via de romance tussen Ernest Burkhart (Leonardo DiCaprio) en Mollie Kyle (Lily Gladstone (Reservation Dogs)). Wanneer Ernest door zijn oom William Hale (Robert De Niro) opdracht wordt gegeven om aan te pappen met de 'natives', wordt hij hopeloos verliefd op een indianenvrouw van de Osage Nation. Echter blijkt dat de meeste stamgenoten van Mollie het niet zien zitten dat ze een relatie heeft met een blanke, vooral ook vanwege de oplopende spanningen tussen beide volken. Uiteindelijk staan zowel Mollie als Ernest dus voor een keuze: kiezen ze voor de mensen om hen heen of toch voor elkaar? Je komt erachter wanneer Killers of the Flower Moon vanaf 20 oktober 2023 in de bioscoop verschijnt. Hieronder staan alvast de trailers voor dit meeslepende misdaaddrama:
Het begon allemaal op 8 augustus 2014, toen een videogame-ontwikkelaar met de naam Scott Braden Cawthon een spelletje op de markt bracht over een nachtbewaker van een (grotendeels) verlaten pizzeria die tijdens zijn dienst voor onverwachte en griezelige wendingen komt te staan wanneer animatronics 'tot leven' komen. De naam van dit spelletje? Je had het misschien al geraden, want het is inderdaad Five Nights at Freddy's. De ontstaansgeschiedenis van deze game is er eentje van herhaaldelijk falen, wanhoop en uiteindelijk succes door het bewandelen van een andere weg. Cawthon, die Christelijk is opgegroeid, had namelijk voor Five Nights een heleboel andere games ontwikkeld die vaak voor een Christelijke demografie bedoeld waren. Enkele voorbeelden hiervan zijn Mega Knight, Legacy of Flan, Junkyard Apocalypse en The Pilgrim's Progress: The Video Game. Echter bleken deze spelletjes nooit echt succesvol, hadden sommigen veel kritiek te verduren en waren ze nooit echt winstgevend. Na verloop van tijd was Scott de wanhoop voorbij: Hij voelde zich teleurgesteld en gefrustreerd, alsof hij jaren van zijn leven had weggegooid door het ontwikkelen van games die nooit de gewenste resultaten behaalden. Toch zorgde een hevig bekritiseerd spelletje over een bever juist voor dat zetje in de goede richting...
Het spelletje in kwestie? Chipper & Sons Lumber Co., een avonturengame over een bever die bomen om knaagt en van het hout allerlei dingen bouwt. Je zou dan denken, "een schattig bevertje met kraaloogjes en veel te grote voortanden die van hout houdt? Klinkt als een spel voor mij." Maar niets was minder waar. Critici hadden geen enkel goed woord te zeggen over Chipper & Sons in recensies waarin ze schreven dat het hoofdpersonage eruit zag als een angstaanjagend animatronisch gedrocht en dat andere personages net zo zielloos waren. Cawthon's hart was gebroken en hij stond op het punt om het ontwikkelen van games helemaal op te geven... Maar toen flitste er een gedachte door zijn hoofd, een gek idee dat wel eens een keerpunt in zijn carrière kon betekenen. Als de critici zo'n schattig bevertje al eng vonden, wat zou er dan gebeuren als men geconfronteerd werd met een echt animatronisch horrorscenario? Langzaam ontstond er zo het idee van Five Nights at Freddy's, waarin angstaanjagende animatronische dieren in een verlaten pizzarestaurant je proberen te vermoorden. En dan bedoel ik ook echt vermoorden. Deze animatronische dieren denken namelijk dat de speler ook een robot is, dus proberen ze je te besluipen zonder dat je het door hebt. En als ze dan out of nowhere achter je staan, dan bespringen ze je, slaan je bewusteloos en proppen ze je in een animatronisch pak, waardoor het dus praktisch game over is. En dan dachten critici dat een lief klein bevertje al creepy was...
Five Nights at Freddy's gaat in principe over Mike Schmidt, die na een lange tijd werkloos te zijn geweest een vacature voor nachtwaker in het verlaten pizzarestaurant Freddy Fazbear's Pizza in de krant ziet en hierop reageert. Meteen wordt hij aangenomen, want alle andere kandidaten kwamen niet opdagen en de vorige nachtwaker is op mysterieuze wijze verdwenen. Mike durft het baantje echter wel aan en dus wordt hij achter een bureau gezet waar hij gedurende de nacht het restaurant via beveiligingscamera's in de gaten moet houden. Een makkelijk klusje, of dat lijkt het tenminste in eerste instantie. Want waarom heeft een pizzeria überhaupt een nachtwaker nodig? Daar komt Mike op de eerste nacht al achter. Je kunt Freddy Fazbear's Pizza namelijk zien als een soort griezelige McDonald's, waarbij verschillende restaurants gericht zijn op de entertainment van kinderen. Hierbij horen natuurlijk ook verschillende dierenmascottes, waarvan Freddy er een van is. Deze beer draagt een hoge hoed en een strikje en wordt vergezeld door onder andere een kip, een vos en een konijn. Samen staan ze midden in het restaurant op een podium om liedjes te zingen. Maar wat Mike Schmidt niet weet, is dat deze dieren 's nachts tot leven komen en gaan proberen om hem te vermoorden. Het doel van het spel is vervolgens om te proberen te overleven tot de volgende ochtend. En dit 5 nachten lang, met alle levensbedreigende gevolgen van dien. Een teaser van dit horrorspel kun je hieronder bekijken:
Om te zeggen dat Five Nights succesvol was, is een flinke understatement. Dat het spel gratis te downloaden is, droeg hier ook wel aan bij, maar wat het spel echt populair maakte, was het feit dat het al snel na lancering opgemerkt werd door bekende Youtubers. Deze personen, zoals PewDiePie, Markiplier en Jacksepticeye, maakten filmpjes terwijl ze de game speelden en hierdoor raakte het spel bekend bij miljoenen kijkers van deze zogeheten playthroughs. Niet alleen raakten fans verliefd op het verhaal van FNAF (zoals het spel afgekort werd), maar ook de verschillende jumpscares waarmee Five Nights rijkelijk voorzien was, zorgden ervoor dat het in 2015 een ware internetsensatie werd. Iedereen wilde de game spelen en Cawthon speelde hier graag op in. In de afgelopen 9 jaar zijn er daarom al een stuk of 8 hoofdspellen uitgebracht, waaronder FNAF: Sister Location (2016) en FNAF: Security Breach (2021), elk met meer foefjes en technieken om het spel interessant te houden. Ook zijn er verschillende spin-off games en boeken uitgebracht, inclusief FNAF: The Silver Eyes die door Cawthon zelf is geschreven. Echter is er nog nooit een filmadaptatie van Five Nights verschenen, waardoor de vraagt rijst: "Wanneer brengen ze deze franchise dan naar het witte doek?" Het antwoord: Volgende maand al.
Bijna gelijk al vanaf het begin waren er plannen om Five Nights om te zetten in een film, maar zoals bijna altijd met Hollywood-projecten zaten er overal weer haken en ogen aan. Vanaf april 2015 had namelijk Warner Bros. Pictures interesse in een adaptatie van de game met producenten Roy Lee (The Lego Movie, Godzilla (2014), It Chapter Two) en Seth Grahame-Smith (Abraham Lincoln: Vampire Hunter, The Lego Batman Movie) die het project wel zagen zitten. Ook Gil Kenan (Scream (2016)) tekende om als regisseur te fungeren, maar moest later helaas afzeggen vanwege een volle agenda. In plaats daarvan huurde men in februari 2018 regisseur Chris Columbus (Home Alone, Mrs. Doubtfire, Harry Potter and the Sorcerer's Stone) in om het van Kenan over te nemen. Een nauwe samenwerking met Scott Cawthon zette men ook in gang, maar zelfs dat was niet genoeg om de film rond te krijgen. Blumhouse Productions (die bekend staan om hun horrorfilms als Paranormal Activity, The Purge en Happy Death Day) nam daarom de productie over van Warner Bros., aangezien de film maar niet van de grond kwam. En alsof dat nog niet genoeg was, moest uiteindelijk ook Columbus afzwaaien in verband met de te lange ontwikkeling van het script, waardoor men de tot nu toe onbekende Emma Tammi moest inhuren om het stokje over te nemen. Een hele stoelendans aan regisseurs dus. Een teaser van het eindprodukt staat hieronder:
Als je de teaser hebt gezien, herken je misschien Josh Hutcherson (Bridge to Terabithia, Journey to the Center of the Earth, de Hunger Games-quadrilogie) die de rol van Mike Schmidt vervult. En Hutcherson is niet de enige die je in de film gaat zien, want ook Mary Stuart Masterson (NCIS, Blindspot, Some Kind of Wonderful) (als tante Jane), Elizabeth Lail (Once Upon a Time (2011-2018), Gossip Girl (2021)) (als politieagente Vanessa Monroe) en Matthew Lillard (Scream (1996), Scooby-Doo (2002)) (als William Afton, Mike's vader) spelen een rol in Five Nights at Freddy's. Oh, en had ik al verteld dat Jim Henson's Creature Shop de animatronics voor de film hebben verzorgd? Jep, dezelfde mensen van The Muppets brengen nu ook de verschillende dierenmascottes tot leven. Misschien niet helemaal wat je van ze had verwacht, maar wellicht wel aardig interessant. Het verhaal van de film? Wel, dat heb je een paar alinea's hierboven al kunnen lezen, maar speciaal voor degenen die het nog een keer willen lezen: De werkloze Mike Schmidt (Hutcherson) zoekt al zijn hele leven naar het perfecte baantje, maar telkens wordt hij overal ontslagen. Totdat hij op een dag een telefoontje krijgt van iemand die hem de positie van nachtwaker in het verlaten restaurant Freddy Fazbear's Pizza aanbiedt. Aangezien Mike geen andere keus heeft, accepteert hij de baan. Maar waar hij echter 's nachts achter komt, is dat hij op meer heeft gesolliciteerd dan zomaar een simpel klusje. Wanneer verschillende dingen tot leven komen in de oude pizzeria, moet hij vechten voor zijn leven om de volgende ochtend te halen...
Ben jij al benieuwd of Mike het overleeft? Of wordt hij het volgende slachtoffer van deze doorgedraaide animatronics? Je kunt het vanaf 26 oktober 2023 in de bioscoop gaan zien. Bekijk alvast de trailers hieronder:
Het spelletje in kwestie? Chipper & Sons Lumber Co., een avonturengame over een bever die bomen om knaagt en van het hout allerlei dingen bouwt. Je zou dan denken, "een schattig bevertje met kraaloogjes en veel te grote voortanden die van hout houdt? Klinkt als een spel voor mij." Maar niets was minder waar. Critici hadden geen enkel goed woord te zeggen over Chipper & Sons in recensies waarin ze schreven dat het hoofdpersonage eruit zag als een angstaanjagend animatronisch gedrocht en dat andere personages net zo zielloos waren. Cawthon's hart was gebroken en hij stond op het punt om het ontwikkelen van games helemaal op te geven... Maar toen flitste er een gedachte door zijn hoofd, een gek idee dat wel eens een keerpunt in zijn carrière kon betekenen. Als de critici zo'n schattig bevertje al eng vonden, wat zou er dan gebeuren als men geconfronteerd werd met een echt animatronisch horrorscenario? Langzaam ontstond er zo het idee van Five Nights at Freddy's, waarin angstaanjagende animatronische dieren in een verlaten pizzarestaurant je proberen te vermoorden. En dan bedoel ik ook echt vermoorden. Deze animatronische dieren denken namelijk dat de speler ook een robot is, dus proberen ze je te besluipen zonder dat je het door hebt. En als ze dan out of nowhere achter je staan, dan bespringen ze je, slaan je bewusteloos en proppen ze je in een animatronisch pak, waardoor het dus praktisch game over is. En dan dachten critici dat een lief klein bevertje al creepy was...
Five Nights at Freddy's gaat in principe over Mike Schmidt, die na een lange tijd werkloos te zijn geweest een vacature voor nachtwaker in het verlaten pizzarestaurant Freddy Fazbear's Pizza in de krant ziet en hierop reageert. Meteen wordt hij aangenomen, want alle andere kandidaten kwamen niet opdagen en de vorige nachtwaker is op mysterieuze wijze verdwenen. Mike durft het baantje echter wel aan en dus wordt hij achter een bureau gezet waar hij gedurende de nacht het restaurant via beveiligingscamera's in de gaten moet houden. Een makkelijk klusje, of dat lijkt het tenminste in eerste instantie. Want waarom heeft een pizzeria überhaupt een nachtwaker nodig? Daar komt Mike op de eerste nacht al achter. Je kunt Freddy Fazbear's Pizza namelijk zien als een soort griezelige McDonald's, waarbij verschillende restaurants gericht zijn op de entertainment van kinderen. Hierbij horen natuurlijk ook verschillende dierenmascottes, waarvan Freddy er een van is. Deze beer draagt een hoge hoed en een strikje en wordt vergezeld door onder andere een kip, een vos en een konijn. Samen staan ze midden in het restaurant op een podium om liedjes te zingen. Maar wat Mike Schmidt niet weet, is dat deze dieren 's nachts tot leven komen en gaan proberen om hem te vermoorden. Het doel van het spel is vervolgens om te proberen te overleven tot de volgende ochtend. En dit 5 nachten lang, met alle levensbedreigende gevolgen van dien. Een teaser van dit horrorspel kun je hieronder bekijken:
Om te zeggen dat Five Nights succesvol was, is een flinke understatement. Dat het spel gratis te downloaden is, droeg hier ook wel aan bij, maar wat het spel echt populair maakte, was het feit dat het al snel na lancering opgemerkt werd door bekende Youtubers. Deze personen, zoals PewDiePie, Markiplier en Jacksepticeye, maakten filmpjes terwijl ze de game speelden en hierdoor raakte het spel bekend bij miljoenen kijkers van deze zogeheten playthroughs. Niet alleen raakten fans verliefd op het verhaal van FNAF (zoals het spel afgekort werd), maar ook de verschillende jumpscares waarmee Five Nights rijkelijk voorzien was, zorgden ervoor dat het in 2015 een ware internetsensatie werd. Iedereen wilde de game spelen en Cawthon speelde hier graag op in. In de afgelopen 9 jaar zijn er daarom al een stuk of 8 hoofdspellen uitgebracht, waaronder FNAF: Sister Location (2016) en FNAF: Security Breach (2021), elk met meer foefjes en technieken om het spel interessant te houden. Ook zijn er verschillende spin-off games en boeken uitgebracht, inclusief FNAF: The Silver Eyes die door Cawthon zelf is geschreven. Echter is er nog nooit een filmadaptatie van Five Nights verschenen, waardoor de vraagt rijst: "Wanneer brengen ze deze franchise dan naar het witte doek?" Het antwoord: Volgende maand al.
Bijna gelijk al vanaf het begin waren er plannen om Five Nights om te zetten in een film, maar zoals bijna altijd met Hollywood-projecten zaten er overal weer haken en ogen aan. Vanaf april 2015 had namelijk Warner Bros. Pictures interesse in een adaptatie van de game met producenten Roy Lee (The Lego Movie, Godzilla (2014), It Chapter Two) en Seth Grahame-Smith (Abraham Lincoln: Vampire Hunter, The Lego Batman Movie) die het project wel zagen zitten. Ook Gil Kenan (Scream (2016)) tekende om als regisseur te fungeren, maar moest later helaas afzeggen vanwege een volle agenda. In plaats daarvan huurde men in februari 2018 regisseur Chris Columbus (Home Alone, Mrs. Doubtfire, Harry Potter and the Sorcerer's Stone) in om het van Kenan over te nemen. Een nauwe samenwerking met Scott Cawthon zette men ook in gang, maar zelfs dat was niet genoeg om de film rond te krijgen. Blumhouse Productions (die bekend staan om hun horrorfilms als Paranormal Activity, The Purge en Happy Death Day) nam daarom de productie over van Warner Bros., aangezien de film maar niet van de grond kwam. En alsof dat nog niet genoeg was, moest uiteindelijk ook Columbus afzwaaien in verband met de te lange ontwikkeling van het script, waardoor men de tot nu toe onbekende Emma Tammi moest inhuren om het stokje over te nemen. Een hele stoelendans aan regisseurs dus. Een teaser van het eindprodukt staat hieronder:
Als je de teaser hebt gezien, herken je misschien Josh Hutcherson (Bridge to Terabithia, Journey to the Center of the Earth, de Hunger Games-quadrilogie) die de rol van Mike Schmidt vervult. En Hutcherson is niet de enige die je in de film gaat zien, want ook Mary Stuart Masterson (NCIS, Blindspot, Some Kind of Wonderful) (als tante Jane), Elizabeth Lail (Once Upon a Time (2011-2018), Gossip Girl (2021)) (als politieagente Vanessa Monroe) en Matthew Lillard (Scream (1996), Scooby-Doo (2002)) (als William Afton, Mike's vader) spelen een rol in Five Nights at Freddy's. Oh, en had ik al verteld dat Jim Henson's Creature Shop de animatronics voor de film hebben verzorgd? Jep, dezelfde mensen van The Muppets brengen nu ook de verschillende dierenmascottes tot leven. Misschien niet helemaal wat je van ze had verwacht, maar wellicht wel aardig interessant. Het verhaal van de film? Wel, dat heb je een paar alinea's hierboven al kunnen lezen, maar speciaal voor degenen die het nog een keer willen lezen: De werkloze Mike Schmidt (Hutcherson) zoekt al zijn hele leven naar het perfecte baantje, maar telkens wordt hij overal ontslagen. Totdat hij op een dag een telefoontje krijgt van iemand die hem de positie van nachtwaker in het verlaten restaurant Freddy Fazbear's Pizza aanbiedt. Aangezien Mike geen andere keus heeft, accepteert hij de baan. Maar waar hij echter 's nachts achter komt, is dat hij op meer heeft gesolliciteerd dan zomaar een simpel klusje. Wanneer verschillende dingen tot leven komen in de oude pizzeria, moet hij vechten voor zijn leven om de volgende ochtend te halen...
Ben jij al benieuwd of Mike het overleeft? Of wordt hij het volgende slachtoffer van deze doorgedraaide animatronics? Je kunt het vanaf 26 oktober 2023 in de bioscoop gaan zien. Bekijk alvast de trailers hieronder:
Kijkje achter de schermen bij Loki seizoen 2:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Leuk weer, ben benieuwd
De wereld maakte voor het eerst kennis met het Marvel-personage Carol Susan Jane Danvers toen deze verscheen in Marvel Super-Heroes #13 uit maart 1968. Gecreëerd door schrijver Roy Thomas en tekenaar Gene Colan, werd Danvers geïntroduceerd als een officier in de United States Air Force op een afgelegen militaire basis. Daar werkt ze samen met een zekere Walter Lawson, een wetenschapper gespecialiseerd in geleideraketten en robotica. Ze hadden samen een goede collegiale band, maar wat Carol niet wist, was dat Lawson in werkelijkheid een geheime buitenaardse spion was die naar de aarde was gestuurd om de mensheid te bestuderen. Walter's echte naam is namelijk Mar-Vell en komt van de planeet Hala, waar hij onderdeel was van de Kree, buitenaardse wezens die willen weten of mensen een bedreiging vormen. Toen Danvers hier achter kwam, was het eigenlijk al te laat. Terwijl ze probeerde om achter Walter's ware identiteit te komen, raakt ze ernstig verwond tijdens een explosie van een defect Kree-apparaat. Ze wordt dan wel gered door Mar-Vell, maar door geheugenverlies weet ze niet meer wat er is gebeurd. Het meest merkwaardige is nu echter wel dat ze speciale krachten heeft ontwikkeld dankzij deze explosie, die ervoor heeft gezorgd dat haar genen fuseerden met die van Mar-Vell. Je kunt dus wel zeggen dat Danver's superheldenbestaan werd gelanceerd met een luide knal.
Wat Carol's speciale krachten dan zijn? Nou, wat te denken van bijvoorbeeld bovenmenselijke kracht, snelheid, reflexen en een langere levensduur. Haar arsenaal aan superkrachten bevat bovendien ook nog energiemanipulatie, celregeneratie, de mogelijkheid om te vliegen en vooral extreme bekwaamheid in diverse vechtsporten. Met al deze superkrachten op zak verscheen ze vervolgens onder de alias Ms. Marvel in haar eigen stripboekenreeks, beginnend met Ms. Marvel #1 (januari 1977). Ook dook ze regelmatig op in andere verhalen, zoals die van de Avengers, de Defenders, Spider-Man, de Thing en Iron Man, en had ze diverse ontmoetingen met allerlei X-Men die niet altijd even goed afliepen. In The Avengers Annual #10 (1981) wordt ze namelijk aangevallen voor de mutant Rogue die haar krachten en herinneringen in zichzelf absorbeert, waardoor Carol terugkeert naar haar normale menselijke zelf. Dit weerhoudt een buitenaards ras genaamd The Brood echter niet om haar te ontvoeren en op haar te experimenteren. En tadaa! Zo krijg je Binary, de naam die Carol zich toe-eigent nadat ze ontsnapt en ontdekt dat ze een aardig grote portie nieuwe krachten heeft gekregen. Puttend uit de energie van een kosmisch fenomeen met de naam 'wit gat', kan Binary zich bewegen met lichtsnelheid, heeft ze de mogelijkheid om radiatie te genereren, kan ze energie en zwaartekracht manipuleren en bovendien hitte en licht creëren. Een aardige waslijst dus.
Na sporadisch te zijn verschenen in verschillende verhaallijnen, staat Binary weer prominent op de voorgrond tijdens de verhaallijn Operation Galactic Storm, die van maart tot en met mei van 1992 liep. Door een samenloop van omstandigheden krijgt Danvers haar originele Ms. Marvel-krachten weer terug, maar verliest ze wel haar connectie met het 'witte gat', wat Carol's Binary-krachten grotendeels afzwakt. Ze behoudt wel haar gave om energie te manipuleren, doch op een hele kleine schaal. Tot en met het eind van de jaren '90 opereert ze vooral alleen, maar een bedreiging met de naam 'Master of the World' zorgt er in 2001 weer voor dat ze terugkeert naar de Avengers onder de pseudoniem 'Warbird' (dat afgeleid is van haar militaire verleden). Samen met deze groep superhelden schittert ze in een paar verhaallijnen zoals Avengers Disassembled (2004), House of M (2005) en The Mighty Avengers (2007), maar vooral de verhaallijn Secret Invasion (2008), waarin ze het opneemt tegen een buitenaardse invasie van gedaanteverwisselende Skrulls, zorgde ervoor dat ze wat meer in de spotlight stond. Sindsdien neemt ze een vaste plaats in in het raster van Marvel-superhelden, sinds 2012 onder de naam 'Captain Marvel' (als eerbetoon aan Mar-Vell die zichzelf voor haar opoffert om de dodelijke Phoenix Force te verslaan).
Vóór haar debuut in de Marvel Cinematic Universe (MCU) in 2019, kon je Carol Danvers (als Captain Marvel) alleen nog maar zien in niet alleen animatieseries en -films, maar ook in videogames. Enkele voorbeelden hiervan zijn Avengers Assemble (2013-2019), Guardians of the Galaxy (2015-2019), Marvel Future Avengers (2018), Disney Infinity 2.0, Lego Marvel Super Heroes 2, Marvel Puzzle Quest en Marvel Snap. Ontwikkelingen voor een live-action Captain Marvel-film waren al een tijdje aan de gang toen actrice Brie Larson (Kong: Skull Island, Fast X, Scott Pilgrim vs. the World) tijdens San Diego Comic Con in 2016 aangekondigd werd in de hoofdrol. Al in 2013 had Marvel Studios namelijk al interesse in een superheldenfilm waarin een vrouw het hoofdpersonage zou zijn. Verschillende kandidaten waren hiervoor verkiesbaar, zoals Peggy Carter, Black Widow/Natasha Romanov, Pepper Potts en dus ook Captain Marvel. Kevin Feige, de directeur van de studio, had de voorkeur voor een gloednieuw personage zoals Carol Danvers, zodat er ook gelijk een oorsprongsverhaal omheen kon worden verteld. En dus kwam de focus al gauw te liggen op deze kosmische superheldin, met ontwikkelingen die in augustus 2014 op gang kwamen. Een trailer voor het eindresultaat staat hieronder:
Eind oktober 2014 werd al bekend gemaakt dat Captain Marvel zou gaan verschijnen op 6 juli 2018, als onderdeel van Fase 3 van de MCU. Echter werd deze datum in het jaar daarna 2 keer verplaatst, eerst om ruimte te bieden aan Spider-Man: Homecoming en daarna om Ant-Man and the Wasp te accomoderen. En dus werd het project uiteindelijk verplaatst naar maart 2019. Ook het vinden van de juist scriptschrijvers was nog een hele taak, want hoe schrijf je nu een film over 1 van de krachtigste personages uit de Marvel-stripboeken zonder dat het verhaal lijdt aan het zogeheten 'Superman-syndroom' waarin het hoofdpersonage als onverslaanbaar wordt neergezet zonder overduidelijke mankementen? Een moeilijke klus dus voor de studio, die in april 2017 uiteindelijk besloot te kiezen voor het duo Ryan Fleck en Anna Boden (Sugar, Children of Invention, Mississippi Grind). Beiden hadden namelijk in het verleden al aangetoond goed uit de voeten te kunnen met diverse personage-gedreven verhalen en wisten de focus goed neer te leggen op de complexiteit en herkenbaarheid van Carol Danvers. Zowel Ryan als Anna waren ook nog eens regisseurs, dus dat was mooi meegenomen. Verder werden er diverse acteurs aan de cast toegevoegd, zoals Samuel L. Jackson (Pulp Fiction, Jurassic Park, de Star Wars-prequels), Jude Law (Sherlock Holmes (2009), de Fantastic Beasts-films, Road to Perdition), Ben Mendelsohn (Rogue One: A Star Wars Story, Ready Player One, Robin Hood (2018)), Lashana Lynch (No Time to Die, Mathilda the Musical (2022)) en Annette Bening (American Beauty, Death on the Nile).
Captain Marvel kun je met recht een bioscoopsucces noemen, want niet alleen werd de film 5de in het rijtje van meest verdienende films van 2019 (na Avengers: Endgame, The Lion King, Frozen II en Spider-Man: Far From Home), maar het had ook het grootste openingsweekend aller tijden (wereldwijd meer dan 460 miljoen dollar) voor een project met een vrouwelijke hoofdrolspeelster. Je kunt je dus wel voorstellen dat het succes van Captain Marvel voor veel enthousiasme zorgde bij de studio. Maar dat was niet de enige reden waarom men meteen brood zag in een sequel. Voordat de eerste film in de bioscoop verscheen, had Brie Larson namelijk al aangegeven interesse te hebben in het verder ontwikkelen van haar personage. Ook had ze het idee om Kamala Khan (sinds 2013 Ms. Marvel in de stripboeken, nadat Carol deze naam naast zich had neergelegd, en fervent fan van Carol Danvers) te betrekken bij een sequel. Nou wilde het toeval dat Captain Marvel een groot succes was en dat er al plannen waren voor een Disney+-serie over Ms. Marvel, dus een sequel kon zo groen licht krijgen. De studio wilde echter niet verder gaan met Ryan Fleck en Anna Boden, vooral vanwege Captain Marvel's gemixte reacties, dus moesten ze op zoek gaan naar een nieuwe, bij voorkeur, vrouwelijke regisseur. Gelukkige werd deze al snel gevonden toen ze Nia DaCosta (Candyman) in augustus 2020 inhuurden voor zowel het schrijven als de regie van de sequel.
Wat vanaf juli 2019 bekend stond als Captain Marvel 2, werd later hernoemd naar The Marvels. Captain Marvel zou namelijk niet de enige superheldin zijn in deze film, maar zij wordt bijgestaan door nieuwkomers Kamala Khan/Ms. Marvel (Iman Vellani) en Monica Rambeau (Teyonah Parris (Candyman (2021), If Beale Street Could Talk)). Mocht je beiden nog niet kennen, dan hierbij een korte samenvatting: Als eerste Kamala, een Pakistaans tienermeisje uit New Jersey. In de serie Ms. Marvel, die je op Disney+ kunt bekijken, merk je al gauw dat ze uit een Islamitisch gezin komt met strenge ouders die haar verbieden om normale tienerdingen te doen. Want wat blijkt, Kamala is groot fan van de Avengers en vooral van Captain Marvel, dus is het haar grootste wens om naar Avengercon te gaan. Maar omdat haar ouders dit tegenhouden, gaat ze er toch stiekem naartoe met een armband die ze van haar oma heeft geërfd. Het is echter pas nadat ze deze armband om doet dat er bepaalde krachten in haar ontwaken, waardoor ze door middel van lichtenergie haar armen en benen kan verlengen (net als bijvoorbeeld Reed Richards/Mr. Fantastic van de Fantastic Four) en solide oppervlaktes kan creëren. Geschokt door deze ontdekking, zit Kamala met een dilemma: Hou zouden haar ouders hierop reageren? En wat is het geheim achter haar krachten? Een trailer voor deze serie kun je hieronder bekijken:
En dan heb je nog Monica Rambeau, dochter van voormalig piloot Maria Rambeau (die aan het begin van de jaren '90 dikke vrienden was met Carol) en een personage die we als volwassene ontmoeten in de Disney+-serie Wandavision. Zien we haar in Captain Marvel nog als klein meisje, dan zien we haar zo'n 30 jaar later ontwaken nadat 50% van de wereldbevolking weggevaagd was door Thanos en de Avengers ervoor hadden gezorgd dat iedereen weer terug kwam. In die 5 jaar van Monica's afwezigheid is er nogal veel gebeurd: Haar moeder is aan de gevolgen van kanker overleden en bovendien is ze bij haar werk bij S.W.O.R.D. (Sentient Weapon Observation and Response Division) gedegradeerd naar iemand die opdracht krijgt om een vermist persoon op te sporen in de omgeving van Westview, New Jersey. Aanvankelijk met tegenzin, arriveert Monica aldaar om vervolgens tot de ontdekking te komen dat een van de Avengers, Wanda Maximoff, een heel stadje gegijseld houdt in een onzichtbare telekinetische bubbel. En aangezien ze haar nieuwsgierigheid niet kan bedwingen, stapt Rambeau onverhoopt deze bubbel binnen, waardoor ze niet alleen Wanda's neppe realiteit binnentreedt, maar ook dat haar cellen worden herschreven en ze superkrachten krijgt toebedeeld. Voortaan kan ze namelijk door allerlei solide objecten faseren, wat betekent dat ze bijvoorbeeld kogels kan absorberen. Een leuk truukje dus.
In The Marvels komen deze 3 personages bij elkaar wanneer ze als een team moeten samenwerken. In de vorige film heeft Carol Danvers (Larson) zich namelijk verlost van de tyranieke Kree toen ze wraak nam op de Supreme Intelligence, maar ongewilde akties hebben in de 30 jaar daarna geleid tot een gedestabiliseerd universum. Naast dat ze haar missende herrinneringen probeert terug te krijgen, krijgt ze dus ook nog eens een chaos te verduren. Wanneer ze wordt geleidt naar een vreemd wormgat in de ruimte dat gelinkt is aan een revolutionist van de Kree, raken haar krachten 'verstrikt' met die van Avengers-superfan Kamala Khan (Vellani) en astronaut Monica Rambeau (Parris) die samen met Nick Fury (Jackson) werkt vanuit het ruimtestation S.A.B.E.R. Elke keer als ze hun krachten gebruiken, worden ze met elkaar verwisseld. Zo belandt Kamala bijvoorbeeld ergens in de lucht (zonder parachute!) en komt Monica terecht in een Kree-hinderlaag. Niet de meest ideale situatie dus. En juist daarom moet dit onwaarschijnlijke trio met elkaar samenwerken, niet alleen om deze wisselwerking te stoppen, maar juist om het universum te redden van een Kree-revolutionist met de naam Dar-Benn (Zawe Ashton (The Handmaid's Tale, Nocturnal Animals)). Zal het Carol, Kamala en Monica lukken om hun krachten te bundelen? En kan Dar-Benn verslagen worden, ondanks de situatie? Je kunt het zien vanaf 8 november 2023, wanneer The Marvels in de bioscoop verschijnt. Hieronder alvast de trailers:
Meer weten over de Disney+-serie Ms. Marvel? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Wat Carol's speciale krachten dan zijn? Nou, wat te denken van bijvoorbeeld bovenmenselijke kracht, snelheid, reflexen en een langere levensduur. Haar arsenaal aan superkrachten bevat bovendien ook nog energiemanipulatie, celregeneratie, de mogelijkheid om te vliegen en vooral extreme bekwaamheid in diverse vechtsporten. Met al deze superkrachten op zak verscheen ze vervolgens onder de alias Ms. Marvel in haar eigen stripboekenreeks, beginnend met Ms. Marvel #1 (januari 1977). Ook dook ze regelmatig op in andere verhalen, zoals die van de Avengers, de Defenders, Spider-Man, de Thing en Iron Man, en had ze diverse ontmoetingen met allerlei X-Men die niet altijd even goed afliepen. In The Avengers Annual #10 (1981) wordt ze namelijk aangevallen voor de mutant Rogue die haar krachten en herinneringen in zichzelf absorbeert, waardoor Carol terugkeert naar haar normale menselijke zelf. Dit weerhoudt een buitenaards ras genaamd The Brood echter niet om haar te ontvoeren en op haar te experimenteren. En tadaa! Zo krijg je Binary, de naam die Carol zich toe-eigent nadat ze ontsnapt en ontdekt dat ze een aardig grote portie nieuwe krachten heeft gekregen. Puttend uit de energie van een kosmisch fenomeen met de naam 'wit gat', kan Binary zich bewegen met lichtsnelheid, heeft ze de mogelijkheid om radiatie te genereren, kan ze energie en zwaartekracht manipuleren en bovendien hitte en licht creëren. Een aardige waslijst dus.
Na sporadisch te zijn verschenen in verschillende verhaallijnen, staat Binary weer prominent op de voorgrond tijdens de verhaallijn Operation Galactic Storm, die van maart tot en met mei van 1992 liep. Door een samenloop van omstandigheden krijgt Danvers haar originele Ms. Marvel-krachten weer terug, maar verliest ze wel haar connectie met het 'witte gat', wat Carol's Binary-krachten grotendeels afzwakt. Ze behoudt wel haar gave om energie te manipuleren, doch op een hele kleine schaal. Tot en met het eind van de jaren '90 opereert ze vooral alleen, maar een bedreiging met de naam 'Master of the World' zorgt er in 2001 weer voor dat ze terugkeert naar de Avengers onder de pseudoniem 'Warbird' (dat afgeleid is van haar militaire verleden). Samen met deze groep superhelden schittert ze in een paar verhaallijnen zoals Avengers Disassembled (2004), House of M (2005) en The Mighty Avengers (2007), maar vooral de verhaallijn Secret Invasion (2008), waarin ze het opneemt tegen een buitenaardse invasie van gedaanteverwisselende Skrulls, zorgde ervoor dat ze wat meer in de spotlight stond. Sindsdien neemt ze een vaste plaats in in het raster van Marvel-superhelden, sinds 2012 onder de naam 'Captain Marvel' (als eerbetoon aan Mar-Vell die zichzelf voor haar opoffert om de dodelijke Phoenix Force te verslaan).
Vóór haar debuut in de Marvel Cinematic Universe (MCU) in 2019, kon je Carol Danvers (als Captain Marvel) alleen nog maar zien in niet alleen animatieseries en -films, maar ook in videogames. Enkele voorbeelden hiervan zijn Avengers Assemble (2013-2019), Guardians of the Galaxy (2015-2019), Marvel Future Avengers (2018), Disney Infinity 2.0, Lego Marvel Super Heroes 2, Marvel Puzzle Quest en Marvel Snap. Ontwikkelingen voor een live-action Captain Marvel-film waren al een tijdje aan de gang toen actrice Brie Larson (Kong: Skull Island, Fast X, Scott Pilgrim vs. the World) tijdens San Diego Comic Con in 2016 aangekondigd werd in de hoofdrol. Al in 2013 had Marvel Studios namelijk al interesse in een superheldenfilm waarin een vrouw het hoofdpersonage zou zijn. Verschillende kandidaten waren hiervoor verkiesbaar, zoals Peggy Carter, Black Widow/Natasha Romanov, Pepper Potts en dus ook Captain Marvel. Kevin Feige, de directeur van de studio, had de voorkeur voor een gloednieuw personage zoals Carol Danvers, zodat er ook gelijk een oorsprongsverhaal omheen kon worden verteld. En dus kwam de focus al gauw te liggen op deze kosmische superheldin, met ontwikkelingen die in augustus 2014 op gang kwamen. Een trailer voor het eindresultaat staat hieronder:
Eind oktober 2014 werd al bekend gemaakt dat Captain Marvel zou gaan verschijnen op 6 juli 2018, als onderdeel van Fase 3 van de MCU. Echter werd deze datum in het jaar daarna 2 keer verplaatst, eerst om ruimte te bieden aan Spider-Man: Homecoming en daarna om Ant-Man and the Wasp te accomoderen. En dus werd het project uiteindelijk verplaatst naar maart 2019. Ook het vinden van de juist scriptschrijvers was nog een hele taak, want hoe schrijf je nu een film over 1 van de krachtigste personages uit de Marvel-stripboeken zonder dat het verhaal lijdt aan het zogeheten 'Superman-syndroom' waarin het hoofdpersonage als onverslaanbaar wordt neergezet zonder overduidelijke mankementen? Een moeilijke klus dus voor de studio, die in april 2017 uiteindelijk besloot te kiezen voor het duo Ryan Fleck en Anna Boden (Sugar, Children of Invention, Mississippi Grind). Beiden hadden namelijk in het verleden al aangetoond goed uit de voeten te kunnen met diverse personage-gedreven verhalen en wisten de focus goed neer te leggen op de complexiteit en herkenbaarheid van Carol Danvers. Zowel Ryan als Anna waren ook nog eens regisseurs, dus dat was mooi meegenomen. Verder werden er diverse acteurs aan de cast toegevoegd, zoals Samuel L. Jackson (Pulp Fiction, Jurassic Park, de Star Wars-prequels), Jude Law (Sherlock Holmes (2009), de Fantastic Beasts-films, Road to Perdition), Ben Mendelsohn (Rogue One: A Star Wars Story, Ready Player One, Robin Hood (2018)), Lashana Lynch (No Time to Die, Mathilda the Musical (2022)) en Annette Bening (American Beauty, Death on the Nile).
Captain Marvel kun je met recht een bioscoopsucces noemen, want niet alleen werd de film 5de in het rijtje van meest verdienende films van 2019 (na Avengers: Endgame, The Lion King, Frozen II en Spider-Man: Far From Home), maar het had ook het grootste openingsweekend aller tijden (wereldwijd meer dan 460 miljoen dollar) voor een project met een vrouwelijke hoofdrolspeelster. Je kunt je dus wel voorstellen dat het succes van Captain Marvel voor veel enthousiasme zorgde bij de studio. Maar dat was niet de enige reden waarom men meteen brood zag in een sequel. Voordat de eerste film in de bioscoop verscheen, had Brie Larson namelijk al aangegeven interesse te hebben in het verder ontwikkelen van haar personage. Ook had ze het idee om Kamala Khan (sinds 2013 Ms. Marvel in de stripboeken, nadat Carol deze naam naast zich had neergelegd, en fervent fan van Carol Danvers) te betrekken bij een sequel. Nou wilde het toeval dat Captain Marvel een groot succes was en dat er al plannen waren voor een Disney+-serie over Ms. Marvel, dus een sequel kon zo groen licht krijgen. De studio wilde echter niet verder gaan met Ryan Fleck en Anna Boden, vooral vanwege Captain Marvel's gemixte reacties, dus moesten ze op zoek gaan naar een nieuwe, bij voorkeur, vrouwelijke regisseur. Gelukkige werd deze al snel gevonden toen ze Nia DaCosta (Candyman) in augustus 2020 inhuurden voor zowel het schrijven als de regie van de sequel.
Wat vanaf juli 2019 bekend stond als Captain Marvel 2, werd later hernoemd naar The Marvels. Captain Marvel zou namelijk niet de enige superheldin zijn in deze film, maar zij wordt bijgestaan door nieuwkomers Kamala Khan/Ms. Marvel (Iman Vellani) en Monica Rambeau (Teyonah Parris (Candyman (2021), If Beale Street Could Talk)). Mocht je beiden nog niet kennen, dan hierbij een korte samenvatting: Als eerste Kamala, een Pakistaans tienermeisje uit New Jersey. In de serie Ms. Marvel, die je op Disney+ kunt bekijken, merk je al gauw dat ze uit een Islamitisch gezin komt met strenge ouders die haar verbieden om normale tienerdingen te doen. Want wat blijkt, Kamala is groot fan van de Avengers en vooral van Captain Marvel, dus is het haar grootste wens om naar Avengercon te gaan. Maar omdat haar ouders dit tegenhouden, gaat ze er toch stiekem naartoe met een armband die ze van haar oma heeft geërfd. Het is echter pas nadat ze deze armband om doet dat er bepaalde krachten in haar ontwaken, waardoor ze door middel van lichtenergie haar armen en benen kan verlengen (net als bijvoorbeeld Reed Richards/Mr. Fantastic van de Fantastic Four) en solide oppervlaktes kan creëren. Geschokt door deze ontdekking, zit Kamala met een dilemma: Hou zouden haar ouders hierop reageren? En wat is het geheim achter haar krachten? Een trailer voor deze serie kun je hieronder bekijken:
En dan heb je nog Monica Rambeau, dochter van voormalig piloot Maria Rambeau (die aan het begin van de jaren '90 dikke vrienden was met Carol) en een personage die we als volwassene ontmoeten in de Disney+-serie Wandavision. Zien we haar in Captain Marvel nog als klein meisje, dan zien we haar zo'n 30 jaar later ontwaken nadat 50% van de wereldbevolking weggevaagd was door Thanos en de Avengers ervoor hadden gezorgd dat iedereen weer terug kwam. In die 5 jaar van Monica's afwezigheid is er nogal veel gebeurd: Haar moeder is aan de gevolgen van kanker overleden en bovendien is ze bij haar werk bij S.W.O.R.D. (Sentient Weapon Observation and Response Division) gedegradeerd naar iemand die opdracht krijgt om een vermist persoon op te sporen in de omgeving van Westview, New Jersey. Aanvankelijk met tegenzin, arriveert Monica aldaar om vervolgens tot de ontdekking te komen dat een van de Avengers, Wanda Maximoff, een heel stadje gegijseld houdt in een onzichtbare telekinetische bubbel. En aangezien ze haar nieuwsgierigheid niet kan bedwingen, stapt Rambeau onverhoopt deze bubbel binnen, waardoor ze niet alleen Wanda's neppe realiteit binnentreedt, maar ook dat haar cellen worden herschreven en ze superkrachten krijgt toebedeeld. Voortaan kan ze namelijk door allerlei solide objecten faseren, wat betekent dat ze bijvoorbeeld kogels kan absorberen. Een leuk truukje dus.
In The Marvels komen deze 3 personages bij elkaar wanneer ze als een team moeten samenwerken. In de vorige film heeft Carol Danvers (Larson) zich namelijk verlost van de tyranieke Kree toen ze wraak nam op de Supreme Intelligence, maar ongewilde akties hebben in de 30 jaar daarna geleid tot een gedestabiliseerd universum. Naast dat ze haar missende herrinneringen probeert terug te krijgen, krijgt ze dus ook nog eens een chaos te verduren. Wanneer ze wordt geleidt naar een vreemd wormgat in de ruimte dat gelinkt is aan een revolutionist van de Kree, raken haar krachten 'verstrikt' met die van Avengers-superfan Kamala Khan (Vellani) en astronaut Monica Rambeau (Parris) die samen met Nick Fury (Jackson) werkt vanuit het ruimtestation S.A.B.E.R. Elke keer als ze hun krachten gebruiken, worden ze met elkaar verwisseld. Zo belandt Kamala bijvoorbeeld ergens in de lucht (zonder parachute!) en komt Monica terecht in een Kree-hinderlaag. Niet de meest ideale situatie dus. En juist daarom moet dit onwaarschijnlijke trio met elkaar samenwerken, niet alleen om deze wisselwerking te stoppen, maar juist om het universum te redden van een Kree-revolutionist met de naam Dar-Benn (Zawe Ashton (The Handmaid's Tale, Nocturnal Animals)). Zal het Carol, Kamala en Monica lukken om hun krachten te bundelen? En kan Dar-Benn verslagen worden, ondanks de situatie? Je kunt het zien vanaf 8 november 2023, wanneer The Marvels in de bioscoop verschijnt. Hieronder alvast de trailers:
Meer weten over de Disney+-serie Ms. Marvel? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwe clip van Killers of the Flower Moon:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
En nog een nieuwe featurette over Five Nights at Freddy's:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
En nog een nieuwe featurette over Five Nights at Freddy's:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Zo'n 15 jaar geleden, om precies te zijn op 14 september 2008, werd er een boek van de Amerikaanse schrijfster Suzanne Collins op de markt gebracht met de titel The Hunger Games. Collins haalde inspiratie hiervoor uit onder andere de Griekse mythologie van Theseus en de Minotaurus, waarin Minos (de koning van Kreta) een straf legt op Athene, de godin van Wijsheid en Oorlog. Als boetedoening voor misdaden uit het verleden, is Athene geforceerd om 7 jonge mannen en vrouwen op te offeren aan de minotaurus, die hen doodt in een groot doolhof. Het grote bepalende thema van The Hunger Games haalde Collins tegelijkertijd uit beschrijvingen van oude Griekse gladiatorgevechten, waaruit ze 3 sleutelelementen haalde: 1. een machtige en wrede overheid, 2. mensen die worden gedwongen te vechten tot de dood, en 3. de rol van de gevechten als een bron van populair entertainment. Verder werd Suzanne ook gemotiveerd tot het schrijven van haar boek toen ze een keer aan het zappen was tussen televisiekanalen. Werd ze op het ene kanaal nog blootgesteld aan een reality-programma over mensen die voor een geldprijs meededen aan een spel, dan zag ze op een ander kanaal de verwoestende gevolgen van de oorlog in Irak tijdens de bezetting door Amerika. Doordat deze 2 dingen op een verontrustende manier in haar hoofd samen gingen, werd langzaam het idee gevormd van het boek dat we tot op de dag van vandaag kennen.
Inmiddels zijn er al 4 boeken verschenen in de Hunger Games-quadrilogie. Deze zijn, in volgorde van publicatie: The Hunger Games (2008), Catching Fire (2009), Mockingjay (2010) en The Ballad of Songbirds and Snakes (2020). Het verhaal uit deze 4 boeken gaat als volgt: In de nabije toekomst is er na een apocalyptische gebeurtenis de natie van Panem ontstaan uit de brokstukken van wat eerst Noord-Amerika was. Panem bestaat uit 12 districten en wordt geregeerd vanuit The Capitol, iets ten westen van de Rocky Mountains en de rijke en technologisch geavanceerde hoofdstad. Oorspronkelijk werd de Capitol omringd door 13 districten, maar door een rebellenopstand in het verleden is District 13 compleet weggevaagd (of althans, dat geloven de meeste mensen). De reden voor deze opstand? Vooral armoede; hebben de mensen in de Capitol alles wat hun hartje begeert, dan komen de mensen in de 12 districten om door honger en gebrek aan scholing en zorg. Reden dus voor District 13 om zich te verzetten. Echter is deze opstand in het verleden hardhandig neergeslagen en als straf hebben de hoge pieven in de Capitol de Hongerspelen bedacht: een spel waarin verschillende deelnemers elkaar in een arena moeten doden, waardoor er maar 1 winnaar overblijft. En dit alles wordt via televisie live uitgezonden. Elk jaar wordt, door middel van een loterij, 1 jongen en 1 meisje tussen de 12 en 18 jaar uit elk van de 12 districten gekozen om hieraan mee te doen en de winnaar wordt beloond door middel van voedsel, een som geld en andere benodigdheden. Ondanks de kans om in de Spelen te sterven misschien toch het risico waard?
The Hunger Games, het eerste boek uit de serie, speelt zich zo'n 74 jaar na de opstand in District 13 af en introduceert de lezer aan de 16-jarige Katniss Everdeen, een meisje uit District 12 die aardig overweg kan met een pijl en boog. Wanneer haar kleinere zusje Primrose uitgekozen wordt om aan de Spelen mee te doen, wilt Katniss dit koste wat kost voorkomen door zichzelf vrijwillig op te geven. En zo gebeurt het dat Katniss, in plaats van Primrose, op reis gaat naar de Capitol om daar, samen met een jongen uit haar District met de naam Peeta Mellark, klaargestoomd te worden voor de 74ste Hongerspelen. Een brute en uitputtende overlevingstocht volgt wanneer de 2 in de arena geplaatst worden, maar wat de pakken in de Capitol, die het evenement live via TV volgen, niet zien aankomen, is dat zowel Katniss als Peeta als enige overlevenden overblijven. Als trotsering, maar vooral uit protest richting de manier waarop de Capitol het land regeert (waarbij ze Districten uitbuiten, vooral District 12), krijgen de 2 vervolgens het idee om giftige bessen te eten, waardoor beiden sterven en er geen winnaar uit de bus kan komen. Een schok voor de Capitol (en vooral voor President Coriolanus Snow), die altijd de illusie willen wekken dat ze alle touwtjes in handen hebben. Als compromis worden dus zowel Katniss als Peeta plotseling als winnaars uitgeroepen, maar dit heeft heel wat gevolgen voor de rest van Panem. Wat het winnende koppel namelijk nog niet weet, is dat ze een rebellie hebben ontketend die zijn weerga niet kent...
Kortom: een verhaal vol met intrige, drama, boeiende personages en avontuur. Genoeg dus om er een film van te maken? De mensen bij Lions Gate Entertainment (kortweg Lionsgate) en Nina Jacobson, bestuurslid bij het filmproduktiebedrijf Color Force, dachten van wel. Kort nadat Color Force de filmproduktie- en distributierechten had weten te bemachtigen van Suzanne Collins, had Lionsgate al interesse om de film te co-produceren. En dus werd er een contract getekend, met Lionsgate die het gros van de produktie voor zijn rekening zou nemen. De auteur van de boeken, Suzanne zelf, ging vervolgens al gauw aan de slag met het script, waarna er een zoektocht werd opgestart naar een geschikte regisseur. Verschillende kandidaten kwamen aan bod, waaronder Gary Ross (Pleasantville, Ocean's Eight), Sam Mendes (American Beauty, Skyfall), David Slade (30 days of Night, The Twilight Saga: Eclipse), Andrew Adamson (Shrek, The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe), Rupert Sanders (Snow White and the Huntsman, Ghost in the Shell (2017)) en Francis Lawrence (Constantine, I Am Legend). Uiteindelijk werd de eerste van deze lijst, Gary Ross, uitgekozen nadat deze over het boek had gehoord van zijn kinderen. En zodoende werd The Hunger Games uiteindelijk tot leven gebracht op het witte doek. Een trailer voor deze film kun je hieronder zien:
Alleen al in Amerika bracht The Hunger Games, die op 23 maart 2012 in de bios verscheen, zo'n 408 miljoen dollar in het laatje. Deze opbrengst garandeerde daarmee niet alleen meerdere sequels (waarvan de eerste, Catching Fire, het volgende jaar al afgeleverd werd aan het filmkijkende publiek), maar ook betekende deze film dé grote doorbraak van Jennifer Lawrence (Passengers, Silver Linings Playbook, American Hustle) (die al Mystique in X-Men: First Class had gespeeld, maar nu pas echt in de Hollywood-schijnwerpers kwam te staan in haar rol als Katniss Everdeen) en Josh Hutcherson (Journey to the Center of the Earth, Bridge to Terabithia, Five Nights at Freddy's) (die als kindster al naam had gemaakt, maar nu werd geïntroduceerd aan een volwassen publiek als Peeta Mellark). En hoewel minder prominent of carrière-opbouwend, acteerden er nog een boel andere acteurs/actrices in de film(s): Liam Hemsworth (The Expandables 2, Independence Day: Resurgence, The Witcher (vanaf seizoen 4)), Woody Harrelson (Zombieland, Now You See Me, Venom: Let There Be Carnage), Elizabeth Banks (de Pitch Perfect-trilogie, Charlie's Angels (2019), The Lego Movie), Stanley Tucci (Captain America: The First Avenger, Transformers: Age of Extinction, Road to Perdition), Donald Sutherland (The Italian Job, Pride & Prejudice (2005), Invasion of the Body Snatchers), Wes Bentley (Ghost Rider, Interstellar, Yellowstone) en Toby Jones (Harry Potter and the Chamber of Secrets, Jurassic World: Fallen Kingdom, Indiana Jones and the Dial of Destiny).
Met een winst van wereldwijd bijna 700 miljoen dollar zou je kunnen zeggen dat de eerste Hunger Games-film een globaal succes was. Vooral voor Lionsgate was dit een verademing, grotendeels vanwege het feit dat ze in de 5 jaar voor 2012 grote tot enorme verliezen hadden geleden met hun films. Zo had je Rambo IV en Rambo V die elk minder dan 150 miljoen dollar opbrachtten en ook de Saw-franchise, met Saw IV en Saw V, leverden in die jaren beduidend minder op. Het enige lichtpuntje was wellicht The Expendables, die in 2010 bijna 275 miljoen dollar ophaalde. The Hunger Games daarentegen betekende een keerpunt in deze grotendeels neerwaartse spiraal, met opbrengsten die, verdeeld over de 4 films die van 2012 tot en met 2015 zijn uitgebracht, over het algemeen wereldwijd bleven steken tussen de 650 en 865 miljoen dollar. Een grote ommezwaai dus, tot grote opluchting van de studio. Het zal je dus niet verbazen dat, nu Lionsgate eenmaal van dit succes geproefd had, ze, 4 jaar nadat Mockingjay - Part 2 op het witte doek verscheen, alweer met auteur Suzanne Collins aan het brainstormen waren over een spin-off/prequel. Collins had namelijk al ideeën voor het boek wat uiteindelijk de titel The Ballad of Songbirds and Snakes zou krijgen, en Lionsgate wilde ook hier dolgraag een film van maken. Zo gezegd, zo gedaan en nadat dit boek in 2020 werd gepubliceerd, twijfelde Lionsgate er niet langer over om met een filmadaptatie aan de haal te gaan.
The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes speelt zich 64 jaar voor de gebeurtenissen in het eerste boek/film af, wanneer de familie Snow bankroet is achtergelaten na de rebellenoorlog tussen de Districten (en waarbij District 13 is vernietigd, aldus de verhalen). Het zijn zware tijden voor een jonge Coriolanus Snow (Tom Blyth (The Gilded Age). In de Hunger Games-films wordt dit personage gespeeld door Donald Sutherland), die de laatste hoop is voor zijn familie. Jaren voordat hij de tyrannieke President wordt in de Capitol, zit Coriolanus nu nog op The Academy (de Capitol's meest prestigieuze middelbare school). Gebaseerd op zijn cijfers en uitstekende resultaten, wordt juist hij uitgekozen om een mentor te zijn voor Lucy Gray Baird (Rachel Zegler (West Side Story, Shazam: Fury of the Gods, Snow White (2024)), een meisje uit District 12 en deelneemster aan de opkomende 10de editie van de Hongerspelen. Een flinke uitdaging, vooral wanneer Lucy een opstandige dame blijkt te zijn met een eigen willetje. Toch denkt Coriolanus een slaatje te kunnen slaan uit deze situatie door het ineen leggen van de handen en het samenbrengen van hun instincten voor showmanschap en politieke snuggerheid. Terwijl Snow ook met zijn eigen demonen worstelt, gaat hij toch deze overlevingsrace aan om vervolgens te proberen te ontdekken wat hij wil zijn: een zangvogel of toch een slang?
Naast Rachel Zegler en Tom Blyth zijn er in deze film ook rollen weggelegd voor Peter Dinklage (Game of Thrones, Avengers: Infinity War, The Chronicles of Narnia: Prince Caspian) (als Casca "Cas" Highbottom, hoofd van The Academy en origineel schrijver van het concept voor de Hongerspelen), Hunter Schafer (Euphoria) (als Tigris Snow, Coriolanus' oudere nicht), Viola Davis (Suicide Squad (2016), The Woman King, Eat Pray Love) (als Dr. Volumnia Gaul, de organisator van deze editie van de Hongerspelen en de persoon die ze oorspronkelijk heeft bedacht), Josh Andrés Rivera (West Side Story) (als Sejanus Plinth, een klasgenoot van Coriolanus) en Jason Schwartzman (Saving Mr. Banks, Spider-Man: Across the Spider-Verse, Scott Pilgrim vs. the World) (als Lucretius "Lucky" Flickerman, de allereerste televisiepresentator voor de 10de Hongerspelen). Geregisseerd door Francis Lawrence (die voor de vorige 3 delen (behalve dus de eerste film) ook de regie heeft verzorgd). Ben jij al benieuwd naar The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes? Je kunt de film vanaf 17 november 2023 in de bioscoop bekijken en hieronder staan alvast een paar trailers:
En een featurette:
Inmiddels zijn er al 4 boeken verschenen in de Hunger Games-quadrilogie. Deze zijn, in volgorde van publicatie: The Hunger Games (2008), Catching Fire (2009), Mockingjay (2010) en The Ballad of Songbirds and Snakes (2020). Het verhaal uit deze 4 boeken gaat als volgt: In de nabije toekomst is er na een apocalyptische gebeurtenis de natie van Panem ontstaan uit de brokstukken van wat eerst Noord-Amerika was. Panem bestaat uit 12 districten en wordt geregeerd vanuit The Capitol, iets ten westen van de Rocky Mountains en de rijke en technologisch geavanceerde hoofdstad. Oorspronkelijk werd de Capitol omringd door 13 districten, maar door een rebellenopstand in het verleden is District 13 compleet weggevaagd (of althans, dat geloven de meeste mensen). De reden voor deze opstand? Vooral armoede; hebben de mensen in de Capitol alles wat hun hartje begeert, dan komen de mensen in de 12 districten om door honger en gebrek aan scholing en zorg. Reden dus voor District 13 om zich te verzetten. Echter is deze opstand in het verleden hardhandig neergeslagen en als straf hebben de hoge pieven in de Capitol de Hongerspelen bedacht: een spel waarin verschillende deelnemers elkaar in een arena moeten doden, waardoor er maar 1 winnaar overblijft. En dit alles wordt via televisie live uitgezonden. Elk jaar wordt, door middel van een loterij, 1 jongen en 1 meisje tussen de 12 en 18 jaar uit elk van de 12 districten gekozen om hieraan mee te doen en de winnaar wordt beloond door middel van voedsel, een som geld en andere benodigdheden. Ondanks de kans om in de Spelen te sterven misschien toch het risico waard?
The Hunger Games, het eerste boek uit de serie, speelt zich zo'n 74 jaar na de opstand in District 13 af en introduceert de lezer aan de 16-jarige Katniss Everdeen, een meisje uit District 12 die aardig overweg kan met een pijl en boog. Wanneer haar kleinere zusje Primrose uitgekozen wordt om aan de Spelen mee te doen, wilt Katniss dit koste wat kost voorkomen door zichzelf vrijwillig op te geven. En zo gebeurt het dat Katniss, in plaats van Primrose, op reis gaat naar de Capitol om daar, samen met een jongen uit haar District met de naam Peeta Mellark, klaargestoomd te worden voor de 74ste Hongerspelen. Een brute en uitputtende overlevingstocht volgt wanneer de 2 in de arena geplaatst worden, maar wat de pakken in de Capitol, die het evenement live via TV volgen, niet zien aankomen, is dat zowel Katniss als Peeta als enige overlevenden overblijven. Als trotsering, maar vooral uit protest richting de manier waarop de Capitol het land regeert (waarbij ze Districten uitbuiten, vooral District 12), krijgen de 2 vervolgens het idee om giftige bessen te eten, waardoor beiden sterven en er geen winnaar uit de bus kan komen. Een schok voor de Capitol (en vooral voor President Coriolanus Snow), die altijd de illusie willen wekken dat ze alle touwtjes in handen hebben. Als compromis worden dus zowel Katniss als Peeta plotseling als winnaars uitgeroepen, maar dit heeft heel wat gevolgen voor de rest van Panem. Wat het winnende koppel namelijk nog niet weet, is dat ze een rebellie hebben ontketend die zijn weerga niet kent...
Kortom: een verhaal vol met intrige, drama, boeiende personages en avontuur. Genoeg dus om er een film van te maken? De mensen bij Lions Gate Entertainment (kortweg Lionsgate) en Nina Jacobson, bestuurslid bij het filmproduktiebedrijf Color Force, dachten van wel. Kort nadat Color Force de filmproduktie- en distributierechten had weten te bemachtigen van Suzanne Collins, had Lionsgate al interesse om de film te co-produceren. En dus werd er een contract getekend, met Lionsgate die het gros van de produktie voor zijn rekening zou nemen. De auteur van de boeken, Suzanne zelf, ging vervolgens al gauw aan de slag met het script, waarna er een zoektocht werd opgestart naar een geschikte regisseur. Verschillende kandidaten kwamen aan bod, waaronder Gary Ross (Pleasantville, Ocean's Eight), Sam Mendes (American Beauty, Skyfall), David Slade (30 days of Night, The Twilight Saga: Eclipse), Andrew Adamson (Shrek, The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe), Rupert Sanders (Snow White and the Huntsman, Ghost in the Shell (2017)) en Francis Lawrence (Constantine, I Am Legend). Uiteindelijk werd de eerste van deze lijst, Gary Ross, uitgekozen nadat deze over het boek had gehoord van zijn kinderen. En zodoende werd The Hunger Games uiteindelijk tot leven gebracht op het witte doek. Een trailer voor deze film kun je hieronder zien:
Alleen al in Amerika bracht The Hunger Games, die op 23 maart 2012 in de bios verscheen, zo'n 408 miljoen dollar in het laatje. Deze opbrengst garandeerde daarmee niet alleen meerdere sequels (waarvan de eerste, Catching Fire, het volgende jaar al afgeleverd werd aan het filmkijkende publiek), maar ook betekende deze film dé grote doorbraak van Jennifer Lawrence (Passengers, Silver Linings Playbook, American Hustle) (die al Mystique in X-Men: First Class had gespeeld, maar nu pas echt in de Hollywood-schijnwerpers kwam te staan in haar rol als Katniss Everdeen) en Josh Hutcherson (Journey to the Center of the Earth, Bridge to Terabithia, Five Nights at Freddy's) (die als kindster al naam had gemaakt, maar nu werd geïntroduceerd aan een volwassen publiek als Peeta Mellark). En hoewel minder prominent of carrière-opbouwend, acteerden er nog een boel andere acteurs/actrices in de film(s): Liam Hemsworth (The Expandables 2, Independence Day: Resurgence, The Witcher (vanaf seizoen 4)), Woody Harrelson (Zombieland, Now You See Me, Venom: Let There Be Carnage), Elizabeth Banks (de Pitch Perfect-trilogie, Charlie's Angels (2019), The Lego Movie), Stanley Tucci (Captain America: The First Avenger, Transformers: Age of Extinction, Road to Perdition), Donald Sutherland (The Italian Job, Pride & Prejudice (2005), Invasion of the Body Snatchers), Wes Bentley (Ghost Rider, Interstellar, Yellowstone) en Toby Jones (Harry Potter and the Chamber of Secrets, Jurassic World: Fallen Kingdom, Indiana Jones and the Dial of Destiny).
Met een winst van wereldwijd bijna 700 miljoen dollar zou je kunnen zeggen dat de eerste Hunger Games-film een globaal succes was. Vooral voor Lionsgate was dit een verademing, grotendeels vanwege het feit dat ze in de 5 jaar voor 2012 grote tot enorme verliezen hadden geleden met hun films. Zo had je Rambo IV en Rambo V die elk minder dan 150 miljoen dollar opbrachtten en ook de Saw-franchise, met Saw IV en Saw V, leverden in die jaren beduidend minder op. Het enige lichtpuntje was wellicht The Expendables, die in 2010 bijna 275 miljoen dollar ophaalde. The Hunger Games daarentegen betekende een keerpunt in deze grotendeels neerwaartse spiraal, met opbrengsten die, verdeeld over de 4 films die van 2012 tot en met 2015 zijn uitgebracht, over het algemeen wereldwijd bleven steken tussen de 650 en 865 miljoen dollar. Een grote ommezwaai dus, tot grote opluchting van de studio. Het zal je dus niet verbazen dat, nu Lionsgate eenmaal van dit succes geproefd had, ze, 4 jaar nadat Mockingjay - Part 2 op het witte doek verscheen, alweer met auteur Suzanne Collins aan het brainstormen waren over een spin-off/prequel. Collins had namelijk al ideeën voor het boek wat uiteindelijk de titel The Ballad of Songbirds and Snakes zou krijgen, en Lionsgate wilde ook hier dolgraag een film van maken. Zo gezegd, zo gedaan en nadat dit boek in 2020 werd gepubliceerd, twijfelde Lionsgate er niet langer over om met een filmadaptatie aan de haal te gaan.
The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes speelt zich 64 jaar voor de gebeurtenissen in het eerste boek/film af, wanneer de familie Snow bankroet is achtergelaten na de rebellenoorlog tussen de Districten (en waarbij District 13 is vernietigd, aldus de verhalen). Het zijn zware tijden voor een jonge Coriolanus Snow (Tom Blyth (The Gilded Age). In de Hunger Games-films wordt dit personage gespeeld door Donald Sutherland), die de laatste hoop is voor zijn familie. Jaren voordat hij de tyrannieke President wordt in de Capitol, zit Coriolanus nu nog op The Academy (de Capitol's meest prestigieuze middelbare school). Gebaseerd op zijn cijfers en uitstekende resultaten, wordt juist hij uitgekozen om een mentor te zijn voor Lucy Gray Baird (Rachel Zegler (West Side Story, Shazam: Fury of the Gods, Snow White (2024)), een meisje uit District 12 en deelneemster aan de opkomende 10de editie van de Hongerspelen. Een flinke uitdaging, vooral wanneer Lucy een opstandige dame blijkt te zijn met een eigen willetje. Toch denkt Coriolanus een slaatje te kunnen slaan uit deze situatie door het ineen leggen van de handen en het samenbrengen van hun instincten voor showmanschap en politieke snuggerheid. Terwijl Snow ook met zijn eigen demonen worstelt, gaat hij toch deze overlevingsrace aan om vervolgens te proberen te ontdekken wat hij wil zijn: een zangvogel of toch een slang?
Naast Rachel Zegler en Tom Blyth zijn er in deze film ook rollen weggelegd voor Peter Dinklage (Game of Thrones, Avengers: Infinity War, The Chronicles of Narnia: Prince Caspian) (als Casca "Cas" Highbottom, hoofd van The Academy en origineel schrijver van het concept voor de Hongerspelen), Hunter Schafer (Euphoria) (als Tigris Snow, Coriolanus' oudere nicht), Viola Davis (Suicide Squad (2016), The Woman King, Eat Pray Love) (als Dr. Volumnia Gaul, de organisator van deze editie van de Hongerspelen en de persoon die ze oorspronkelijk heeft bedacht), Josh Andrés Rivera (West Side Story) (als Sejanus Plinth, een klasgenoot van Coriolanus) en Jason Schwartzman (Saving Mr. Banks, Spider-Man: Across the Spider-Verse, Scott Pilgrim vs. the World) (als Lucretius "Lucky" Flickerman, de allereerste televisiepresentator voor de 10de Hongerspelen). Geregisseerd door Francis Lawrence (die voor de vorige 3 delen (behalve dus de eerste film) ook de regie heeft verzorgd). Ben jij al benieuwd naar The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes? Je kunt de film vanaf 17 november 2023 in de bioscoop bekijken en hieronder staan alvast een paar trailers:
En een featurette:
- sanderkoenen
- Kopen!
- Berichten: 4790
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:14 am
- Locatie: Enkhuizen
- Contacteer:
Ik heb geen enkel deel gezien.
Dan heb je wat in te halen voordat de nieuwe film in de bios verschijnt.
By the way, er is een nieuwe clip verschenen voor Loki seizoen 2:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
By the way, er is een nieuwe clip verschenen voor Loki seizoen 2:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
- Boindil_Lego
- Premium
- Berichten: 1760
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:48 am
- Locatie: Een, Drenthe
- Contacteer:
Ik ben aan deel 1 begonnen, maar zodra de kinderen op elkaar begonnen te jagen heb ik het uitgezet. Daar draait mijn maag bijna letterlijk van om.
Nieuwe TV-spot voor The Marvels:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Mid-seizoenstrailer voor Loki seizoen 2:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze serie? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwe clip van The Marvels:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
- sanderkoenen
- Kopen!
- Berichten: 4790
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:14 am
- Locatie: Enkhuizen
- Contacteer:
Ik ben heel benieuwd hoe die film gaat uitpakken.
Noem een filmmonster met het formaat van een wolkenkrabber en je komt meestal op een paar dingen uit: Dino's of Kaiju. Wat in vredesnaam is of zijn een Kaiju, zeg je? Wel, laat me het je uitleggen en je meenemen in verhalen over Japanse monsters uit de diepe oceanen die hele steden met de grond gelijk maken, de Amerikaanse versies daarvan en een nieuwe serie die zich verdiept in een mysterieuze organisatie die deze monsters onderzoekt en probeert te stoppen. De letterlijke vertaling van Kaiju is namelijk "vreemd beest" of "mysterieus wezen" en wordt bijna altijd wel gebruikt in verwijzingen naar Japanse monsterfilms over kolossale beesten. Welke kolossale beesten? Misschien zeggen de namen Godzilla of King Kong je wat? Ah, daar gaat al een belletje rinkelen. King Kong is dan wellicht al wat bekender vanwege de Amerikaanse films uit de jaren '30 en '60, de Peter Jackson-adaptatie uit 2005 of de films uit de zogeheten "Monsterverse" (zoals Kong: Skull Island en Godzilla vs Kong), maar achter Godzilla zit echter ook een interessant verhaal...
Het begon allemaal in 1954, toen het Japanse entertainmentbedrijf Toho een Japans-Indonesische film met de naam In the Shadow of Glory wilde gaan maken, waarbij de hoofdrol (een Japanse soldaat die was gestationeerd in Nederlands-Indië ten tijde dat Japan begon met de verovering van Indonesië) zou gaan naar Ryõ Ikebe (The Legend of the White Serpent, The Lone Journey). De Indonesische regering maakte het echter onmogelijk om visums te regelen voor de cast en crew, waardoor men iets anders moest verzinnen. Producent Tomoyuki Tanaka kwam daarom met het idee over een monsterfilm met een enorm beest dat geïnspireerd was door The Beast from 20.000 Fathoms uit 1953. Takana vond dat het concept wel eens potentieel kon hebben, met name vanwege de algemene angst voor kernwapens onder de Japanse bevolking (je weet wel, vanwege Hiroshima en Nagasaki in 1945) en omdat monsterfilms populair begonnen te worden. Verder was de 1933-versie van King Kong een paar jaar eerder nog opnieuw in de bios verschenen en deze zogeheten "re-release" had meer geld opgeleverd dan het origineel. Tijd dus om een nieuw monster te introduceren. Maar welk monster dan? Daar waren de producenten het nog niet over eens. Was het eerst nog een enorme octopus dat schepen aanviel, dan werd dit later weer veranderd naar een joekel van een hagedis dat op zijn achterpoten liep. Kortom: Godzilla was geboren.
Uiteindelijk ging de film onder de Japanse naam ゴジラ (oftewel Gojira/Godzilla) in produktie met aan boord Ishirõ Honda als regisseur en een premièredatum van 27 oktober 1954. In het kort vertelt Godzilla het volgende verhaal: Ergens in de buurt van Odo Island, een fictief eiland in de buurt van Japan, wordt het vrachtschip Eiko-maru vermoedelijk in een storm vernietigd. Een ander schip met de naam Bingo-maru wordt erop uit gestuurd om dit ongeval te onderzoeken, maar gaat uiteindelijk hetzelfde lot tegemoet met maar een paar overlevenden. Tegelijkertijd gaat het aantal visvangsten in de buurt fors achteruit, wat volgens oudere eilandbewoners de schuld is van wat ze 'Godzilla' noemen; een eeuwenoud beest dat inmiddels een lang vergeten legende is geworden. De legende wordt echter waarheid wanneer Godzilla besluit om die nacht aan land te komen en op Odo Island 17 huizen te vernietigen en 9 mensen te vermoorden. Niet lang daarna wordt, na de ontdekking van radio-actieve pootafdrukken en de conclusie dat Godzilla uit zijn slaap is ontwaakt door tests met waterstofbommen, in Tokyo een plan bedacht om Godzilla te stoppen. Nadat dieptebommen en elektrische hekken er niet in slagen om het beest tegen te houden aan land te komen in Tokyo, wordt overgestapt op een drastische maatregel: Een wapen met de naam "Oxygen Destroyer", die zuurstofatomen in de lucht vernietigt en er zo voor zorgt dat Godzilla doodgaat door verstikking. Of deze methode werkt? Je komt erachter in deze bijna 70 jaar oude film, waarvan je de trailer hieronder kunt bekijken:
Godzilla heeft inmiddels aardig wat teweeg gebracht. Niet alleen heeft deze film uit 1954 een multimedia franchise in gang gezet die tot nu toe 36 films heeft voortgebracht, maar ook diverse videogames, (strip)boeken, speelgoed en andere media zijn hieruit ontstaan. Bovendien is deze franchise, volgens Guinness World Records, de langstlopende in de geschiedenis. Sinds zijn debuut is Godzilla een internationaal popicoon geworden dat inspiratie is voor diverse imitaties, parodieën en tributen en er is zelfs gezegd dat "terwijl Disney het rolmodel voor Amerikaanse animatie is, is special effects studio Tsuburaya (die de effecten voor Godzilla had gecreëerd) het rolmodel voor de Japanse filmbusiness." Zelfs de enige echte Steven Spielberg citeerde de film als de grootste inspiratiebron voor Jurassic Park. Echter waren er door de jaren heen alleen maar Japanse Kaiju-films verschenen, voornamelijk met de door Toho bedachte Godzilla. Daar wilde Hollywood in de jaren '90 verandering in brengen toen filmproducent Henry G. Saperstein (die in het verleden al diverse Toho-films op de Amerikaanse markt had gebracht) toestemming kreeg van het Japanse entertainmentbedrijf om het idee van Godzilla aan diverse Hollywood-studio's te verkopen. Veel studio's hadden geen interesse, maar uiteindelijk wilde TriStar Pictures (een dochterbedrijf onder Sony Pictures) wel de gok wagen. En zo kwam het dat de allereerste door Hollywood geproduceerde Godzilla-film in 1998 in de bios kwam.
Helaas viel de film qua opbrengst een beetje tegen, vooral als je bedenkt dat men Godzilla zag als een potentiële start voor een gloednieuwe franchise. De door Roland Emmerich (Independence Day, The Day After Tomorrow, 2012) geschreven en geregisseerde Godzilla, met Matthew Broderick (Ferris Bueller's Day Off, Inspector Gadget (1999), The Lion King (1993)) in de hoofdrol, haalde wereldwijd namelijk maar 380 miljoen dollar (omgerekend naar nu, is dit zo'n 633 miljoen dollar) op. En hoewel dit betekende dat de film winst had gemaakt, vonden de studiobazen bij TriStar dit toch nog minder dan wat ze hadden verwacht. Vandaar dat ze het geen enkel probleem vonden om de licentie met Toho in 2003 te laten verlopen. Ook het Japanse entertainmentbedrijf zelf zag dat de Godzilla-franchise steeds minder bekijks trok en stond na 2004 op het punt om de stekker eruit te trekken. Toch begonnen er 5 jaar daarna weer geruchten te circuleren dat er een kans bestond dat de Amerikaanse filmstudio Legendary Pictures, in samenwerking met Warner Bros. Pictures, misschien brood zag in het opnieuw tot leven wekken van Godzilla in een film die in 2012 moest gaan uitkomen. Later, op 29 maart 2010, werd dit officieel bevestigd nadat Legendary bekend maakte dat ze de licentierechten van Toho hadden gekocht, met plannen voor een film die dichter bij de Japanse verhalen lag en geen connectie had met de Godzilla-film uit 1998. Kaiju-fans konden dus weer opgelucht adem halen, want ゴジラ leefde weer!
Een zoektocht naar een geschikte regisseur volgde niet veel later. Geruchten gingen rond dat misschien Guillermo del Toro (Pan's Labyrinth, Pacific Rim, The Shape of Water) deze taak op zich zou nemen, maar hij ontkende dit later. Pas in januari van 2011 werd Gareth Edwards (Rogue One: A Star Wars Story, The Creator) uitgekozen om Godzilla te regisseren. Nog steeds was het bedoeling dat de film in 2012 zou uitkomen, maar door een wat langer lopende ontwikkelingsperiode werd deze datum later verzet naar 16 mei 2014. Het monsterproject zou later de boeken in gaan als een spectaculair bioscoopsucces met wereldwijd een opbrengst van ruim 529 miljoen dollar tegenover een productie- en promotiebudget van 260 miljoen dollar. Critici prijsden de film vanwege het feit dat het de vuurspuwende glorie van de franchise herstelde, ver boven de teleurstelling van 1998 uit steeg en eer deed aan het origineel uit 1954. Godzilla zette hiermee de toon van wat volgde, want Legendary liet het niet bij maar 1 film zitten. Al snel zag men brood in een gedeeld universum van Kaiju-films waarin monsters van over de hele wereld steden verwoestten en met elkaar in de clinch gingen. Gareth's monsterproject was dan de eerste in deze zogeheten "Monsterverse", maar deze werd in 2017 al opgevolgd door Kong: Skull Island, in 2019 door Godzilla: King of the Monsters, in 2021 door Godzilla vs. Kong en in 2024 zal Godzilla x Kong: The New Empire in de bios verschijnen.
In al deze films zie je 1 rode draad lopen, namelijk de wetenschappelijke organisatie die Monarch heet. In het geheim opgericht in 1946 als onderdeel van een samenwerkingsverband tussen verschillende overheden om MUTO's (Massive Unidentified Terrestrial Organisms) te bestuderen, zie je Monarch voor het eerst tijdens de gebeurtenissen in Godzilla verschijnen. In 1954 helpen ze namelijk het Amerikaanse leger om Godzilla naar Bikini Atoll, een eiland in de Stille Oceaan, te lokken en hem daar te vernietigen met een atoombom. Echter lukt het het mysterieuze monster om te overleven en verdwijnt hij in de jaren daarna onder water. Vervolgens wordt Monarch erop uit gestuurd om het wezen te vinden, maar helaas zonder succes. Wat gelijk ook de reden is waarom ze 19 jaar later, in 1973 op het punt staan om hun overheidsfondsen te verliezen. Want tja, zonder monsters om tegen te vechten is Monarch niet echt meer nodig. Toch proberen ze nog 1 ding te verwezenlijken, namelijk een expeditie naar Skull Island, een van de laatste onontdekte eilanden ter wereld. Eenmaal daar gearriveerd onder begeleiding van een militair convooi, staan ze met hun mond vol tanden als ze daar oog in oog komen te staan met King Kong, een enorme torenhoge aap. Vervolgens vinden ze een manier om van het eiland te ontsnappen, maar wel met de kennis dat alle monsters van de wereld nog niet dood zijn. Een trailer voor Kong: Skull Island vind je hieronder:
Pas in 1999 zie je Monarch weer op het toneel verschijnen wanneer bioloog Ishiro Serizawa (Ken Watanabe (The Last Samurai, Batman Begins, Inception)) samen met zijn assistent Vivienne Graham (Sally Hawkins (The Shape of Water, Paddington (2014), Wonka)) op pad worden gestuurd in de Filipijnen om een mijnramp te onderzoeken. Daar aangekomen vinden ze in een grot een skelet met een soortgelijke aard als dat van Godzilla, net als 2 eieren waarvan er eentje open is gebarsten en een spoor naar zee leidt. In de tussentijd bevindt zich onder de Janjira Nuclear Power Plant in Japan iets wat een zware aardbeving teweeg brengt, waardoor de kerncentrale in elkaar stort. Het beest, wat zich al die tijd verborgen had gehouden, breekt pas 15 jaar daarna uit zijn cocon en vliegt weg. Wat de onderzoekers van dit incident echter niet weten, is dat dit beest in het geheim met Godzilla aan het communiceren was, waardoor deze na tientallen jaren eindelijk ontwaakt op de oceaanbodem en op jacht gaat om dit beest te doden. Een bruut gevecht in San Francisco volgt, waarbij tientallen gebouwen worden verwoest en heel veel mensen dood gaan. De overwinnaar? Natuurlijk Godzilla, die zich na deze veldslag weer terug trekt en verkast naar de oceaanbodem om in alle rust verder te slapen.
Maar kan Godzilla de slaap vatten? Deze vraag wordt beantwoord in de serie Monarch: Legacy of Monsters die vanaf 17 november 2023 in première gaat op Apple TV+. In 10 afleveringen wordt het verhaal verteld van de tweeling Cate Randa (Anna Sawai (F9: The Fast Saga, Shōgun)), een voormalig lerares die naar Japan reist om familiezaken te regelen, en Bill Randa (Anders Holm (Modern Family, The Mindy Project)), een onderzoeker bij Monarch, die in hun vader's voetsporen treden om te achterhalen wat hun familie te maken had met deze mysterieuze organisatie. Aanwijzingen leiden de twee naar een wereld vol monsters en uiteindelijk volgen ze dit spoor naar legerofficier Lee Shaw (Kurt Russell (Guardians of the Galaxy 2, Escape from New York, de Fast & Furious-franchise) die hen vertelt over zijn jonge jaren (een jonge Shaw wordt hierbij vertolkt door Wyatt Russell (Falcon and the Winter Soldier, 22 Jump Street) en de kennis die hij toen over Monarch heeft verzameld. Kennis dat een bedreiging kan vormen voor het Monarch van nu. Monarch: Legacy of Monsters, een dramatisch verhaal dat 3 generaties overbrugt, onthult dat begraven geheimen en epische wereldschokkende gebeurtenissen op verschillende manieren kunnen nagalmen in het leven van de overlevenden. Ben jij al klaar om je opnieuw in de wereld van Godzilla te begeven? Of laat je deze nucleaire reuzenhagedis liever met rust? De teaser en trailer voor deze gloednieuwe serie staan alvast hieronder:
Het begon allemaal in 1954, toen het Japanse entertainmentbedrijf Toho een Japans-Indonesische film met de naam In the Shadow of Glory wilde gaan maken, waarbij de hoofdrol (een Japanse soldaat die was gestationeerd in Nederlands-Indië ten tijde dat Japan begon met de verovering van Indonesië) zou gaan naar Ryõ Ikebe (The Legend of the White Serpent, The Lone Journey). De Indonesische regering maakte het echter onmogelijk om visums te regelen voor de cast en crew, waardoor men iets anders moest verzinnen. Producent Tomoyuki Tanaka kwam daarom met het idee over een monsterfilm met een enorm beest dat geïnspireerd was door The Beast from 20.000 Fathoms uit 1953. Takana vond dat het concept wel eens potentieel kon hebben, met name vanwege de algemene angst voor kernwapens onder de Japanse bevolking (je weet wel, vanwege Hiroshima en Nagasaki in 1945) en omdat monsterfilms populair begonnen te worden. Verder was de 1933-versie van King Kong een paar jaar eerder nog opnieuw in de bios verschenen en deze zogeheten "re-release" had meer geld opgeleverd dan het origineel. Tijd dus om een nieuw monster te introduceren. Maar welk monster dan? Daar waren de producenten het nog niet over eens. Was het eerst nog een enorme octopus dat schepen aanviel, dan werd dit later weer veranderd naar een joekel van een hagedis dat op zijn achterpoten liep. Kortom: Godzilla was geboren.
Uiteindelijk ging de film onder de Japanse naam ゴジラ (oftewel Gojira/Godzilla) in produktie met aan boord Ishirõ Honda als regisseur en een premièredatum van 27 oktober 1954. In het kort vertelt Godzilla het volgende verhaal: Ergens in de buurt van Odo Island, een fictief eiland in de buurt van Japan, wordt het vrachtschip Eiko-maru vermoedelijk in een storm vernietigd. Een ander schip met de naam Bingo-maru wordt erop uit gestuurd om dit ongeval te onderzoeken, maar gaat uiteindelijk hetzelfde lot tegemoet met maar een paar overlevenden. Tegelijkertijd gaat het aantal visvangsten in de buurt fors achteruit, wat volgens oudere eilandbewoners de schuld is van wat ze 'Godzilla' noemen; een eeuwenoud beest dat inmiddels een lang vergeten legende is geworden. De legende wordt echter waarheid wanneer Godzilla besluit om die nacht aan land te komen en op Odo Island 17 huizen te vernietigen en 9 mensen te vermoorden. Niet lang daarna wordt, na de ontdekking van radio-actieve pootafdrukken en de conclusie dat Godzilla uit zijn slaap is ontwaakt door tests met waterstofbommen, in Tokyo een plan bedacht om Godzilla te stoppen. Nadat dieptebommen en elektrische hekken er niet in slagen om het beest tegen te houden aan land te komen in Tokyo, wordt overgestapt op een drastische maatregel: Een wapen met de naam "Oxygen Destroyer", die zuurstofatomen in de lucht vernietigt en er zo voor zorgt dat Godzilla doodgaat door verstikking. Of deze methode werkt? Je komt erachter in deze bijna 70 jaar oude film, waarvan je de trailer hieronder kunt bekijken:
Godzilla heeft inmiddels aardig wat teweeg gebracht. Niet alleen heeft deze film uit 1954 een multimedia franchise in gang gezet die tot nu toe 36 films heeft voortgebracht, maar ook diverse videogames, (strip)boeken, speelgoed en andere media zijn hieruit ontstaan. Bovendien is deze franchise, volgens Guinness World Records, de langstlopende in de geschiedenis. Sinds zijn debuut is Godzilla een internationaal popicoon geworden dat inspiratie is voor diverse imitaties, parodieën en tributen en er is zelfs gezegd dat "terwijl Disney het rolmodel voor Amerikaanse animatie is, is special effects studio Tsuburaya (die de effecten voor Godzilla had gecreëerd) het rolmodel voor de Japanse filmbusiness." Zelfs de enige echte Steven Spielberg citeerde de film als de grootste inspiratiebron voor Jurassic Park. Echter waren er door de jaren heen alleen maar Japanse Kaiju-films verschenen, voornamelijk met de door Toho bedachte Godzilla. Daar wilde Hollywood in de jaren '90 verandering in brengen toen filmproducent Henry G. Saperstein (die in het verleden al diverse Toho-films op de Amerikaanse markt had gebracht) toestemming kreeg van het Japanse entertainmentbedrijf om het idee van Godzilla aan diverse Hollywood-studio's te verkopen. Veel studio's hadden geen interesse, maar uiteindelijk wilde TriStar Pictures (een dochterbedrijf onder Sony Pictures) wel de gok wagen. En zo kwam het dat de allereerste door Hollywood geproduceerde Godzilla-film in 1998 in de bios kwam.
Helaas viel de film qua opbrengst een beetje tegen, vooral als je bedenkt dat men Godzilla zag als een potentiële start voor een gloednieuwe franchise. De door Roland Emmerich (Independence Day, The Day After Tomorrow, 2012) geschreven en geregisseerde Godzilla, met Matthew Broderick (Ferris Bueller's Day Off, Inspector Gadget (1999), The Lion King (1993)) in de hoofdrol, haalde wereldwijd namelijk maar 380 miljoen dollar (omgerekend naar nu, is dit zo'n 633 miljoen dollar) op. En hoewel dit betekende dat de film winst had gemaakt, vonden de studiobazen bij TriStar dit toch nog minder dan wat ze hadden verwacht. Vandaar dat ze het geen enkel probleem vonden om de licentie met Toho in 2003 te laten verlopen. Ook het Japanse entertainmentbedrijf zelf zag dat de Godzilla-franchise steeds minder bekijks trok en stond na 2004 op het punt om de stekker eruit te trekken. Toch begonnen er 5 jaar daarna weer geruchten te circuleren dat er een kans bestond dat de Amerikaanse filmstudio Legendary Pictures, in samenwerking met Warner Bros. Pictures, misschien brood zag in het opnieuw tot leven wekken van Godzilla in een film die in 2012 moest gaan uitkomen. Later, op 29 maart 2010, werd dit officieel bevestigd nadat Legendary bekend maakte dat ze de licentierechten van Toho hadden gekocht, met plannen voor een film die dichter bij de Japanse verhalen lag en geen connectie had met de Godzilla-film uit 1998. Kaiju-fans konden dus weer opgelucht adem halen, want ゴジラ leefde weer!
Een zoektocht naar een geschikte regisseur volgde niet veel later. Geruchten gingen rond dat misschien Guillermo del Toro (Pan's Labyrinth, Pacific Rim, The Shape of Water) deze taak op zich zou nemen, maar hij ontkende dit later. Pas in januari van 2011 werd Gareth Edwards (Rogue One: A Star Wars Story, The Creator) uitgekozen om Godzilla te regisseren. Nog steeds was het bedoeling dat de film in 2012 zou uitkomen, maar door een wat langer lopende ontwikkelingsperiode werd deze datum later verzet naar 16 mei 2014. Het monsterproject zou later de boeken in gaan als een spectaculair bioscoopsucces met wereldwijd een opbrengst van ruim 529 miljoen dollar tegenover een productie- en promotiebudget van 260 miljoen dollar. Critici prijsden de film vanwege het feit dat het de vuurspuwende glorie van de franchise herstelde, ver boven de teleurstelling van 1998 uit steeg en eer deed aan het origineel uit 1954. Godzilla zette hiermee de toon van wat volgde, want Legendary liet het niet bij maar 1 film zitten. Al snel zag men brood in een gedeeld universum van Kaiju-films waarin monsters van over de hele wereld steden verwoestten en met elkaar in de clinch gingen. Gareth's monsterproject was dan de eerste in deze zogeheten "Monsterverse", maar deze werd in 2017 al opgevolgd door Kong: Skull Island, in 2019 door Godzilla: King of the Monsters, in 2021 door Godzilla vs. Kong en in 2024 zal Godzilla x Kong: The New Empire in de bios verschijnen.
In al deze films zie je 1 rode draad lopen, namelijk de wetenschappelijke organisatie die Monarch heet. In het geheim opgericht in 1946 als onderdeel van een samenwerkingsverband tussen verschillende overheden om MUTO's (Massive Unidentified Terrestrial Organisms) te bestuderen, zie je Monarch voor het eerst tijdens de gebeurtenissen in Godzilla verschijnen. In 1954 helpen ze namelijk het Amerikaanse leger om Godzilla naar Bikini Atoll, een eiland in de Stille Oceaan, te lokken en hem daar te vernietigen met een atoombom. Echter lukt het het mysterieuze monster om te overleven en verdwijnt hij in de jaren daarna onder water. Vervolgens wordt Monarch erop uit gestuurd om het wezen te vinden, maar helaas zonder succes. Wat gelijk ook de reden is waarom ze 19 jaar later, in 1973 op het punt staan om hun overheidsfondsen te verliezen. Want tja, zonder monsters om tegen te vechten is Monarch niet echt meer nodig. Toch proberen ze nog 1 ding te verwezenlijken, namelijk een expeditie naar Skull Island, een van de laatste onontdekte eilanden ter wereld. Eenmaal daar gearriveerd onder begeleiding van een militair convooi, staan ze met hun mond vol tanden als ze daar oog in oog komen te staan met King Kong, een enorme torenhoge aap. Vervolgens vinden ze een manier om van het eiland te ontsnappen, maar wel met de kennis dat alle monsters van de wereld nog niet dood zijn. Een trailer voor Kong: Skull Island vind je hieronder:
Pas in 1999 zie je Monarch weer op het toneel verschijnen wanneer bioloog Ishiro Serizawa (Ken Watanabe (The Last Samurai, Batman Begins, Inception)) samen met zijn assistent Vivienne Graham (Sally Hawkins (The Shape of Water, Paddington (2014), Wonka)) op pad worden gestuurd in de Filipijnen om een mijnramp te onderzoeken. Daar aangekomen vinden ze in een grot een skelet met een soortgelijke aard als dat van Godzilla, net als 2 eieren waarvan er eentje open is gebarsten en een spoor naar zee leidt. In de tussentijd bevindt zich onder de Janjira Nuclear Power Plant in Japan iets wat een zware aardbeving teweeg brengt, waardoor de kerncentrale in elkaar stort. Het beest, wat zich al die tijd verborgen had gehouden, breekt pas 15 jaar daarna uit zijn cocon en vliegt weg. Wat de onderzoekers van dit incident echter niet weten, is dat dit beest in het geheim met Godzilla aan het communiceren was, waardoor deze na tientallen jaren eindelijk ontwaakt op de oceaanbodem en op jacht gaat om dit beest te doden. Een bruut gevecht in San Francisco volgt, waarbij tientallen gebouwen worden verwoest en heel veel mensen dood gaan. De overwinnaar? Natuurlijk Godzilla, die zich na deze veldslag weer terug trekt en verkast naar de oceaanbodem om in alle rust verder te slapen.
Maar kan Godzilla de slaap vatten? Deze vraag wordt beantwoord in de serie Monarch: Legacy of Monsters die vanaf 17 november 2023 in première gaat op Apple TV+. In 10 afleveringen wordt het verhaal verteld van de tweeling Cate Randa (Anna Sawai (F9: The Fast Saga, Shōgun)), een voormalig lerares die naar Japan reist om familiezaken te regelen, en Bill Randa (Anders Holm (Modern Family, The Mindy Project)), een onderzoeker bij Monarch, die in hun vader's voetsporen treden om te achterhalen wat hun familie te maken had met deze mysterieuze organisatie. Aanwijzingen leiden de twee naar een wereld vol monsters en uiteindelijk volgen ze dit spoor naar legerofficier Lee Shaw (Kurt Russell (Guardians of the Galaxy 2, Escape from New York, de Fast & Furious-franchise) die hen vertelt over zijn jonge jaren (een jonge Shaw wordt hierbij vertolkt door Wyatt Russell (Falcon and the Winter Soldier, 22 Jump Street) en de kennis die hij toen over Monarch heeft verzameld. Kennis dat een bedreiging kan vormen voor het Monarch van nu. Monarch: Legacy of Monsters, een dramatisch verhaal dat 3 generaties overbrugt, onthult dat begraven geheimen en epische wereldschokkende gebeurtenissen op verschillende manieren kunnen nagalmen in het leven van de overlevenden. Ben jij al klaar om je opnieuw in de wereld van Godzilla te begeven? Of laat je deze nucleaire reuzenhagedis liever met rust? De teaser en trailer voor deze gloednieuwe serie staan alvast hieronder:
Vet!!!
Laatste trailer voor The Marvels:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
- sanderkoenen
- Kopen!
- Berichten: 4790
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:14 am
- Locatie: Enkhuizen
- Contacteer:
Leuke trailer, maar ik ben toch een beetje terughoudend met Marvel films de laatste tijd.
"I only hope that we never lose sight of one thing... That it was all started by a mouse." Legendarische woorden die ooit, lang, geleden, uitgesproken zijn door de enige echte bedenker van Mickey Mouse, Walter Elias Disney. Of zoals veel mensen van over de hele wereld hem noemen: Walt Disney. Misschien ken je deze pionier in de Amerikaanse animatie-industrie wel van zijn films, de pretparken of misschien wel van de broodtrommel die je vroeger had. Feit is dat deze man een behoorlijke invloed had op de geschiedenis van Hollywood. En dat is nog zacht uitgedrukt. Zijn talent voor het neerzetten van interessante handgetekende personages, die echte emoties teweeg brachten bij het TV- of filmkijkende publiek, zijn gevoel voor het ondernemerschap toen hij niet alleen animatiefilm(pje)s wilde blijven maken, maar ook zijn visie voor een heus pretpark realiseerde, maar vooral ook zijn doorzettingsvermogen en perfectionisme in alles wat hij deed, maakte van hem uiteindelijk een van de meeste invloedrijkste personen uit de geschiedenis en een cultureel icoon wiens legendarische nalatenschap tot op de dag van vandaag nog steeds nagalmt. Lees hieronder alles over de man die 's werelds meest beroemde muis heeft gecreëerd en hoe zijn hedendaagse opvolgers op het punt staan een film uit te brengen die volgens eigen zeggen al 100 jaar in de maak is.
Walt Disney werd geboren op Sinterklaasavond, 5 december 1901, in Chicago in de Amerikaanse staat Illinois. Hij was het 4de kind van Elias en Flora Disney, na Herbert, Raymond en Roy, en later kreeg Walt er een zusje bij die Ruth heette. Toen Walt 4 jaar oud was, verhuisde het gezin naar een boerderij in Marceline, Missouri, waar zijn oom Robert net land had gekocht. Aldaar ontwikkelde hij een interesse in de beeldende kunst toen hij betaald kreeg om het paard van een in de buurt wonende gepensioneerde dokter na te tekenenen. Ook werd Disney in Marceline een fan van treinen, aangezien het gezin in de buurt van de Atchison, Topeka en Santa Fe Railway, een van de grootste spoorwegbedrijven in Amerika, woonde. Na ook een tijdje in Kansas City te hebben gewoond, waar Disney 2 krantenwijken had, verhuisde het gezin in 1917 uiteindelijk weer terug naar Chicago. Rond het voorjaar van 1918 wilde Walt dolgraag het leger in om in de Eerste Wereldoorlog te vechten, maar hij werd te jong bevonden. Vandaar dat hij zijn paspoort vervalste en op deze manier toch soldaat kon worden. Maar zelfs toen hij gestationeerd was in Frankrijk, kon hij het tekenen niet laten. Als ambulancechauffeur versierde hij zijn vervoersmiddel namelijk vaak met zijn eigen tekeningen en werd zijn werk af en toe gepubliceerd in het legerkrantje Stars and Stripes.
Na de oorlog nam Walt een baantje als leerlingtekenaar bij de Pesmen-Rubin Commercial Art Studio, waar hij vrienden werd met een zekere Ub Iwerks, die net als hij ook tekenaar was. Echter namen de inkomsten van Pesmen-Rubin af na de kerst van 1919, waardoor zowel Walt als Ub weer op straat kwamen te staan. Desalniettemin gaf Walt nooit op, dus binnen de kortste keren had hij weer werk gevonden bij de Kansas City Film Ad Company, waar Iwerks later ook aangenomen werd en waar het duo reclames produceerden door gebruik te maken van cut-outanimatie. Het was tijdens die periode dat Walt geïnteresseerd raakte in animatie, waarbij handgetekende animatie toch wel de boventoon voerde. Na enkele experimenten kwam hij tot de conclusie dat celanimatie veel goedkoper en minder bewerkelijk was dan de doorgaans gebruikelijke stijl, maar helaas had Disney geen succes met het overtuigen van de directeur van de Film Ad Company. Vastberaden dat hij was, besloot Walt daarom maar voor zichzelf te beginnen en de door hem bedachte "Laugh-O-Grams" te creëren, die door een lokale bioscoop vertoond werden. De Laugh-O-Gram Studio was geboren.
Helaas was de Laugh-O-Gram Studio geen lang leven beschoren nadat bleek dat alleen de verkoop van de Laugh-O-Grams de rekeningen niet kon betalen. Walt moest dus iets anders verzinnen en verhuisde als laatste redmiddel naar Los Angeles om bij zijn broer Roy te gaan wonen. Ook daar lukte het niet echt om zijn animaties te verkopen, maar wonder boven wonder hoorde hij daar via-via dat Margaret J. Winkler, de bedenker van Felix the Cat, eventueel geïnteresseerd zou kunnen zijn. Walt zou zichzelf niet zijn om deze kans onbenut te laten, dus verkocht hij een nieuwe reeks animatiefilmpjes, de "Alice Comedies", aan Winkler. Hiermee verdiende hij uiteindelijk het benodigde geld om samen met zijn broer in 1923 The Walt Disney Company op te richten, het bedrijf dat tot op de dag van vandaag nog steeds bestaat en dit jaar dus zijn 100ste verjaardag viert. Winkler liet later de distributie van de Alice Comedies over aan haar man, Charles Mintz, die een deal had gesloten met Universal Studios. Na verloop van tijd had Walt echter steeds minder zin om aan dezelfde animatiefilmpjes te werken en ook Mintz wilde nieuwe materiaal dat hij aan Universal kon verkopen. De oplossing? Oswald the Lucky Rabbit.
Oswald was een brutaal, pittig, vrijmoedig en ondernemend, maar ook een keurig en beschaafd konijn dat Disney en Iwerks samen hadden bedacht. Desondanks wilde Universal, en daarom ook Mintz, niet meer betalen voor het extra werk dat een nieuwe serie animatiefilmpjes met zich meebracht. Dus toen Disney om een hoger tarief kwam vragen, was het antwoord dan ook een volmondig "nee". Mintz had ook het gros van de onder Walt en Roy aangenomen werknemers overgehaald om direct voor hem te werken en bovendien kwamen de Disney-broers er ook achter dat Universal de rechten had van Oswald. Je kunt je denk ik wel een beetje voorstellen dat Disney het hier niet mee eens was en hij maakte dit ook kristalhelder bij Mintz. Mintz op zijn beurt dreigde vervolgens om zijn eigen animatiestudio op te richten zonder Walt als hij niet met de voorwaarden instemde. De bedenker van Oswald was hier echter niet van onder de indruk en maakte daaropvolgend de keuze om niet alleen het door hem gecreëerde konijn, maar ook het gros van zijn werknemers achter te laten. Als alternatief bedacht Walt in 1928 een personage dat Oswald moest vervangen: een muisachtig figuur dat hij in toekomstige filmpjes kon gebruiken en waar hij ook alle rechten van had. Kortom: Mickey Mouse was geboren. Zie hieronder Steamboat Willie, het animatiefilmpje waarin het inmiddels wereldberoemde knaagdier voor het eerst verscheen:
De rest is geschiedenis. Steamboat Willie, en daarmee dus ook Mickey Mouse, werd onder luid enthousiasme onthaald door het bioscooppubliek en in de jaren hierna bleef deze muis razend populair onder de wereldbevolking. En het bleef niet alleen bij Mickey, maar binnen de kortste keren werden ook Goofy (1932) en Donald Duck (1934) geïntroduceerd, die vaak samen met hem avonturen beleefden. In de tussentijd bleef de door perfectie gemotiveerde Walt met verschillende filmtechnieken zijn projecten innoveren. Zo lanceerde hij in 1929 de Silly Symphonies (muzikale korte animatiefilmpjes), waarvan Flowers and Trees uit 1932 de eerste was in kleur, bleef hij experimenteren met de multiplane camera, waarmee hij schilderachtige achtergronden kon creëren en bracht hij in 1937 de allereerste geanimeerde langspeelfilm op het witte doek: Snow White and the Seven Dwarfs. In de jaren daarna werden hij en The Walt Disney Company, dankzij de enorme populariteit van de projecten die het bedrijf voort bracht, altijd wel geassocieerd met het allerbeste wat animatie kan bereiken. Wie is er nou niet opgegroeid zonder bijvoorbeeld Pinocchio, Fantasia, Cinderella, Peter Pan, The Jungle Book, The Many Adventures of Winnie the Pooh, The Little Mermaid, The Lion King, Frozen en Moana? Ik niet, in ieder geval.
Disney-films staan dus over het algemeen bekend om hun uitstekende kwaliteit en louter vermaak voor zowel kinderen als volwassenen. Zal The Walt Disney Company's volgende animatiefilm, die op 22 november 2023 in de bioscoop komt en de toepasselijke naam Wish heeft, aan deze standaarden voldoen? De regisseurs Chris Buck (Tarzan (1999), de Frozen-films) en Fawn Veerasunthorn, die hiermee haar regiedebuut heeft, denken van wel. En als je dan ook nog eens het afdelingshoofd van Walt Disney Animation Studios, Jennifer Lee (die niet alleen de eerste Frozen-film heeft geregisseerd, maar ook de verhalen heeft verzonnen voor Wreck-It Ralph en Zootopia) het script voor je laat schrijven, dan weet je dat je iets speciaals in handen hebt. Of althans, dat moet nog blijken. Want terwijl de inspiratie voor de personages en omgevingen uit Wish voornamelijk kwam uit Snow White and the Seven Dwarfs en Sleeping Beauty (1959), werd tijdens de aankondiging van deze film, zo aan het begin van 2021 en tijdens de D23 Expo Presentatie in 2022, aangekondigd dat deze film zowel handgetekende als computeranimatie zou combineren. Als dat je niet (een beetje) enthousiast maakt voor Wish, dan weet ik het ook niet meer.
Misschien dat het verhaal van Wish jouw interesse wekt? Het plot van deze animatiefilm gaat namelijk als volgt: In het rijkdom Rosas, ergens in het zuiden van Europa, voelt de 17-jarige Asha (Ariana DeBose (West Side Story (2021), Kraven the Hunter)) dat er iets niet klopt aan de heerser van Rosas, koning Magnifico (Chris Pine (de Star Trek-films, Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves, Wonder Woman (2017))). Een zekere duisternis omringt hem, maar Asha kan dit niet bewijzen. Daarom doet zij, samen met haar geit Valentino (Alan Tudyk (Moana, Wreck-It Ralph, Maze Runner: The Scorch Trials)) aan haar zijde, op een avond vanuit het diepst van haar hart, een wens op een vallende ster. En haar smeekbedes worden beantwoord. Hoe? Nou, door een daadwerkelijke ster (met de toepasselijke naam Ster) die magische krachten heeft om wensen uit te laten komen. Aanvankelijk terughoudend, accepteert Asha uiteindelijk dat dit wezentje in haar voordeel kan werken tegen de koning, die tegelijkertijd de bewaker is van de wensen van de bewoners van Rosas. Lukt het Asha om, samen met Valentino (die door zijn eigen wens plotseling kan praten) en Ster, het kwaad te verslaan en een betere toekomst veilig te stellen voor de mensen van Rosas? Kom erachter in Wish, die je vanaf 22 november 2023 in de bioscoop kunt bekijken. De teaser, trailers en 2 clips voor deze film staan hieronder:
Walt Disney werd geboren op Sinterklaasavond, 5 december 1901, in Chicago in de Amerikaanse staat Illinois. Hij was het 4de kind van Elias en Flora Disney, na Herbert, Raymond en Roy, en later kreeg Walt er een zusje bij die Ruth heette. Toen Walt 4 jaar oud was, verhuisde het gezin naar een boerderij in Marceline, Missouri, waar zijn oom Robert net land had gekocht. Aldaar ontwikkelde hij een interesse in de beeldende kunst toen hij betaald kreeg om het paard van een in de buurt wonende gepensioneerde dokter na te tekenenen. Ook werd Disney in Marceline een fan van treinen, aangezien het gezin in de buurt van de Atchison, Topeka en Santa Fe Railway, een van de grootste spoorwegbedrijven in Amerika, woonde. Na ook een tijdje in Kansas City te hebben gewoond, waar Disney 2 krantenwijken had, verhuisde het gezin in 1917 uiteindelijk weer terug naar Chicago. Rond het voorjaar van 1918 wilde Walt dolgraag het leger in om in de Eerste Wereldoorlog te vechten, maar hij werd te jong bevonden. Vandaar dat hij zijn paspoort vervalste en op deze manier toch soldaat kon worden. Maar zelfs toen hij gestationeerd was in Frankrijk, kon hij het tekenen niet laten. Als ambulancechauffeur versierde hij zijn vervoersmiddel namelijk vaak met zijn eigen tekeningen en werd zijn werk af en toe gepubliceerd in het legerkrantje Stars and Stripes.
Na de oorlog nam Walt een baantje als leerlingtekenaar bij de Pesmen-Rubin Commercial Art Studio, waar hij vrienden werd met een zekere Ub Iwerks, die net als hij ook tekenaar was. Echter namen de inkomsten van Pesmen-Rubin af na de kerst van 1919, waardoor zowel Walt als Ub weer op straat kwamen te staan. Desalniettemin gaf Walt nooit op, dus binnen de kortste keren had hij weer werk gevonden bij de Kansas City Film Ad Company, waar Iwerks later ook aangenomen werd en waar het duo reclames produceerden door gebruik te maken van cut-outanimatie. Het was tijdens die periode dat Walt geïnteresseerd raakte in animatie, waarbij handgetekende animatie toch wel de boventoon voerde. Na enkele experimenten kwam hij tot de conclusie dat celanimatie veel goedkoper en minder bewerkelijk was dan de doorgaans gebruikelijke stijl, maar helaas had Disney geen succes met het overtuigen van de directeur van de Film Ad Company. Vastberaden dat hij was, besloot Walt daarom maar voor zichzelf te beginnen en de door hem bedachte "Laugh-O-Grams" te creëren, die door een lokale bioscoop vertoond werden. De Laugh-O-Gram Studio was geboren.
Helaas was de Laugh-O-Gram Studio geen lang leven beschoren nadat bleek dat alleen de verkoop van de Laugh-O-Grams de rekeningen niet kon betalen. Walt moest dus iets anders verzinnen en verhuisde als laatste redmiddel naar Los Angeles om bij zijn broer Roy te gaan wonen. Ook daar lukte het niet echt om zijn animaties te verkopen, maar wonder boven wonder hoorde hij daar via-via dat Margaret J. Winkler, de bedenker van Felix the Cat, eventueel geïnteresseerd zou kunnen zijn. Walt zou zichzelf niet zijn om deze kans onbenut te laten, dus verkocht hij een nieuwe reeks animatiefilmpjes, de "Alice Comedies", aan Winkler. Hiermee verdiende hij uiteindelijk het benodigde geld om samen met zijn broer in 1923 The Walt Disney Company op te richten, het bedrijf dat tot op de dag van vandaag nog steeds bestaat en dit jaar dus zijn 100ste verjaardag viert. Winkler liet later de distributie van de Alice Comedies over aan haar man, Charles Mintz, die een deal had gesloten met Universal Studios. Na verloop van tijd had Walt echter steeds minder zin om aan dezelfde animatiefilmpjes te werken en ook Mintz wilde nieuwe materiaal dat hij aan Universal kon verkopen. De oplossing? Oswald the Lucky Rabbit.
Oswald was een brutaal, pittig, vrijmoedig en ondernemend, maar ook een keurig en beschaafd konijn dat Disney en Iwerks samen hadden bedacht. Desondanks wilde Universal, en daarom ook Mintz, niet meer betalen voor het extra werk dat een nieuwe serie animatiefilmpjes met zich meebracht. Dus toen Disney om een hoger tarief kwam vragen, was het antwoord dan ook een volmondig "nee". Mintz had ook het gros van de onder Walt en Roy aangenomen werknemers overgehaald om direct voor hem te werken en bovendien kwamen de Disney-broers er ook achter dat Universal de rechten had van Oswald. Je kunt je denk ik wel een beetje voorstellen dat Disney het hier niet mee eens was en hij maakte dit ook kristalhelder bij Mintz. Mintz op zijn beurt dreigde vervolgens om zijn eigen animatiestudio op te richten zonder Walt als hij niet met de voorwaarden instemde. De bedenker van Oswald was hier echter niet van onder de indruk en maakte daaropvolgend de keuze om niet alleen het door hem gecreëerde konijn, maar ook het gros van zijn werknemers achter te laten. Als alternatief bedacht Walt in 1928 een personage dat Oswald moest vervangen: een muisachtig figuur dat hij in toekomstige filmpjes kon gebruiken en waar hij ook alle rechten van had. Kortom: Mickey Mouse was geboren. Zie hieronder Steamboat Willie, het animatiefilmpje waarin het inmiddels wereldberoemde knaagdier voor het eerst verscheen:
De rest is geschiedenis. Steamboat Willie, en daarmee dus ook Mickey Mouse, werd onder luid enthousiasme onthaald door het bioscooppubliek en in de jaren hierna bleef deze muis razend populair onder de wereldbevolking. En het bleef niet alleen bij Mickey, maar binnen de kortste keren werden ook Goofy (1932) en Donald Duck (1934) geïntroduceerd, die vaak samen met hem avonturen beleefden. In de tussentijd bleef de door perfectie gemotiveerde Walt met verschillende filmtechnieken zijn projecten innoveren. Zo lanceerde hij in 1929 de Silly Symphonies (muzikale korte animatiefilmpjes), waarvan Flowers and Trees uit 1932 de eerste was in kleur, bleef hij experimenteren met de multiplane camera, waarmee hij schilderachtige achtergronden kon creëren en bracht hij in 1937 de allereerste geanimeerde langspeelfilm op het witte doek: Snow White and the Seven Dwarfs. In de jaren daarna werden hij en The Walt Disney Company, dankzij de enorme populariteit van de projecten die het bedrijf voort bracht, altijd wel geassocieerd met het allerbeste wat animatie kan bereiken. Wie is er nou niet opgegroeid zonder bijvoorbeeld Pinocchio, Fantasia, Cinderella, Peter Pan, The Jungle Book, The Many Adventures of Winnie the Pooh, The Little Mermaid, The Lion King, Frozen en Moana? Ik niet, in ieder geval.
Disney-films staan dus over het algemeen bekend om hun uitstekende kwaliteit en louter vermaak voor zowel kinderen als volwassenen. Zal The Walt Disney Company's volgende animatiefilm, die op 22 november 2023 in de bioscoop komt en de toepasselijke naam Wish heeft, aan deze standaarden voldoen? De regisseurs Chris Buck (Tarzan (1999), de Frozen-films) en Fawn Veerasunthorn, die hiermee haar regiedebuut heeft, denken van wel. En als je dan ook nog eens het afdelingshoofd van Walt Disney Animation Studios, Jennifer Lee (die niet alleen de eerste Frozen-film heeft geregisseerd, maar ook de verhalen heeft verzonnen voor Wreck-It Ralph en Zootopia) het script voor je laat schrijven, dan weet je dat je iets speciaals in handen hebt. Of althans, dat moet nog blijken. Want terwijl de inspiratie voor de personages en omgevingen uit Wish voornamelijk kwam uit Snow White and the Seven Dwarfs en Sleeping Beauty (1959), werd tijdens de aankondiging van deze film, zo aan het begin van 2021 en tijdens de D23 Expo Presentatie in 2022, aangekondigd dat deze film zowel handgetekende als computeranimatie zou combineren. Als dat je niet (een beetje) enthousiast maakt voor Wish, dan weet ik het ook niet meer.
Misschien dat het verhaal van Wish jouw interesse wekt? Het plot van deze animatiefilm gaat namelijk als volgt: In het rijkdom Rosas, ergens in het zuiden van Europa, voelt de 17-jarige Asha (Ariana DeBose (West Side Story (2021), Kraven the Hunter)) dat er iets niet klopt aan de heerser van Rosas, koning Magnifico (Chris Pine (de Star Trek-films, Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves, Wonder Woman (2017))). Een zekere duisternis omringt hem, maar Asha kan dit niet bewijzen. Daarom doet zij, samen met haar geit Valentino (Alan Tudyk (Moana, Wreck-It Ralph, Maze Runner: The Scorch Trials)) aan haar zijde, op een avond vanuit het diepst van haar hart, een wens op een vallende ster. En haar smeekbedes worden beantwoord. Hoe? Nou, door een daadwerkelijke ster (met de toepasselijke naam Ster) die magische krachten heeft om wensen uit te laten komen. Aanvankelijk terughoudend, accepteert Asha uiteindelijk dat dit wezentje in haar voordeel kan werken tegen de koning, die tegelijkertijd de bewaker is van de wensen van de bewoners van Rosas. Lukt het Asha om, samen met Valentino (die door zijn eigen wens plotseling kan praten) en Ster, het kwaad te verslaan en een betere toekomst veilig te stellen voor de mensen van Rosas? Kom erachter in Wish, die je vanaf 22 november 2023 in de bioscoop kunt bekijken. De teaser, trailers en 2 clips voor deze film staan hieronder:
- sanderkoenen
- Kopen!
- Berichten: 4790
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:14 am
- Locatie: Enkhuizen
- Contacteer:
Qua animatiestijl lijken de films echt teveel op elkaar.
Zijn de verhalen dan nog een beetje te doen?
Zijn de verhalen dan nog een beetje te doen?
Alien, Blade Runner, Gladiator, Black Hawk Down en The Martian. Wat hebben al deze films met elkaar gemeen? Niet het genre. Ook niet dezelfde acteurs. Dezelfde regisseur dan misschien? Bingo! Daar hebben we het juiste antwoord. Al deze films zijn namelijk geregisseerd door de enige echte Ridley Scott. Deze Britse regisseur staat over het algemeen bekend om zijn visueel overweldigende en groots opgezette actiefilms, of het nu om historische drama's of futuristische thrillers gaat. Waan je je bijvoorbeeld in Alien nog op een onbekende planeet vol met vreemde wezens, dan wordt het verhaal in Gladiator in het Rome van de 2de eeuw uitgespeeld. Een kenmerk van Ridley is ook dat hij in zijn films sterke vrouwelijke personages neerzet, zoals Ellen Ripley (Sigourney Weaver (de Ghostbusters-franchise, Avatar (2009), Finding Dory)) in Alien en Melissa Lewis (Jessica Chastain (It Chapter Two, Molly's Game, Zero Dark Thirty)) in The Martian. Bovendien werkt Scott graag samen met componisten Hans Zimmer, zoals voor Gladiator, Matchstick Man en Thelma & Louise (1991), en Marc Steitenfeld, zoals voor Robin Hood (2010), American Gangster en Prometheus en gebruikt hij graag adembenemende landschappen in zijn films. Ridley Scott kun je makkelijk meten met de grootste regisseurs aller tijden en zijn claim to fame begon al erg vroeg in zijn carrière.
Ridley Scott werd op 30 november 1937 geboren in het Britse South Shields in het noorden van het Verenigd Koninkrijk. Zijn ouders waren Elizabeth Scott-Williams en Francis Percy Scott en zijn grootoom, Dixon, bezat een groot aantal bioscopen in de omgeving. Films zaten dus al een beetje in zijn bloed, maar vergeet niet dat Ridley zo'n 2 jaar voor de Tweede Wereldoorlog werd geboren. En aangezien zijn vader een officier was bij de Royal Engineers, de technische tak van de Britse landmacht, verhuisde de familie Scott naar aardig wat plaatsen gedurende zijn kindertijd. Zijn vader, die later gepromoveerd werd naar kolonel, zag de jonge Ridley bijna nooit en ook zijn broer Frank ging later bij de Merchant Navy, de Engelse marine. Tijdens zijn kindertijd was Scott vooral geïnteresseerd in de science fictionboeken door H.G. Wells (je weet wel, van War of the Worlds) en werd hij beïnvloed door films als It! The Terror from Beyond Space, The Day the Earth Stood Still (1951) en Them!. Toekomstplannen in de filmindustrie had hij toen nog niet echt, maar dat veranderde drastisch toen hij in 1968 Stanley Kubrick's 2001: A Space Odyssey zag. Opeens begon er een lichtje te branden en besefte hij door deze klassieker wat hij kon gaan doen in het leven. Een wereldberoemde regisseur worden dus.
Na een diploma voor ontwerper te hebben ontvangen van West Hartlepool College of Art, ging Ridley al snel studeren aan de Royal College of Art in Londen. Voor zijn eindwerkstuk bedacht hij een korte zwart-witfilm met de titel Boy and Bicycle, waarin zowel zijn broer als zijn vader een rol vertolkten. In 1963 studeerde hij af en verzekerde hij zichzelf van een baantje bij de BBC, de British Broadcasting Corporation, als beginnend setontwerper. En dat wierp zijn vruchten af. Op een gegeven moment stond Scott zelfs op het punt om sets te gaan ontwerpen voor The Daleks, een spin-off van Doctor Who, maar door een verandering van plannen ging dit helaas niet door. Toch besloot hij niet bij de pakken neer te gaan zitten en besloten Ridley en zijn broer, Tony Scott (die later ook filmregisseur zou worden), om Ridley Scott Associates (RSA) op te richten, een film- en reclameproduktiebedrijf. Tijdens de jaren '70 bloeide dit bedrijf vooral op door reclames te produceren voor merken als Hovis (een Britse broodfabriek) en Chanel No. 5. Toch was het hebben van een eigen bedrijf niet genoeg voor Ridley, dus besloot hij in 1977 zijn allereerste langspeelfilm te regisseren: een historisch drama dat zich afspeelt tijdens de Franse Revolutie en gaat over 2 officiers wiens meningsverschil uiteindelijk eindigt in een gevecht op leven en dood. De trailer voor deze film, met de titel The Duellists, staat hieronder:
The Duellists werd vervolgens door critici veelal geprezen om zijn overweldigende visualisatie van het Napoleontische tijdperk, de effectieve prestaties van de cast en de manier waarop de schoonheid van de film, net zoals muziek, de boventoon voert in bepaalde scenes. Voor een eerste regiedebuut waren de meeste mensen dus zeer onder de indruk, wat Ridley alleen maar motiveerde om meer te gaan doen als regisseur. Zijn volgende project? Tristan & Iseult (oftewel Tristan & Isolde), waarbij hij het verhaal wat dichter bij huis, namelijk in Engeland, kon brengen. Echter veranderde hij van gedachten toen hij in 1977 een welbekende ruimte-opera film van de hand van George Lucas in de bioscoop had gezien. Plotseling was het in Hollywood een ware rage om grote, door visuele effecten gedreven, science fiction films te maken, vooral na het kassucces van Star Wars. Om het vuurtje warm te houden, was het dus noodzakelijk om snel met een nieuwe sci-fi film te komen. Toevallig had filmstudio 20th Century Fox nog een of ander script liggen van schrijver Dan O'Bannon met de titel Alien. Of Ridley Scott interesse had om deze film te regisseren? Als fan van H.G. Wells en Stanley Kubrick, was zijn antwoord een volmondig 'ja'. En zo kwam het dus dat deze Britse regisseur verantwoordelijk werd voor een van de beste cultklassiekers aller tijden.
Wat er van Ridley's carrière terecht kwam na Alien, kun je denk ik wel raden. De film met de buitenaardse Xenomorph ging de geschiedenis in als zijn grootste doorbraak, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Vooral in het begin was men over het algemeen niet echt gecharmeerd van deze nieuwe ruimtethriller. Pas toen men Alien ging beschouwen als een cultfilm, werden de nabeschouwingen over het algemeen wat positiever. Het is echter wel verrassend dat Ridley's project het supergoed deed in de bios. Ondanks de negativiteit bracht de film wereldwijd namelijk zo'n 143 miljoen dollar in het laatje. Reden dus voor veel studio's om in de rij te gaan staan voor de Britse Scott. Werkte hij eerst nog aan een filmadaptatie van Frank Herbert's Dune, dan was hij niet lang daarna voor Warner Brothers bezig met Blade Runner. Veel projecten volgden daarna: van Legend (1985), met Tom Cruise (de Mission Impossible-franchise, Top Gun, War of the Worlds (2005)) tot G.I. Jane (1997), met Demi Moore (Ghost (1990), A Few Good Men, The Hunchback of Notre Dame (1996)) en Gladiator, met Russel Crowe (Man of Steel, A Beautiful Mind, Les Misérables (2012)) tot The Martian, met Matt Damon (de Bourne-franchise, Ocean's Eleven, Saving Private Ryan). En dan heb ik het nog geen eens over Ridley Scott's meest recente project: Een biografische film over Napoleon.
Toen Ridley op 14 oktober 2020 het filmen van zijn project The Last Duel afrondde, kondigde hij al snel aan dat zijn volgende project over Napoleon zou gaan, die hij zou gaan maken voor filmstudio 20th Century Studios. De voorlopige titel was eerst nog Kitbag (oftewel Plunjezak), dat was afgeleid van Boneparte's quote: "Every French soldier carries a Marshal's baton in their knapsack". Later werd dit echter veranderd naar de naam van het hoofdpersonage, om de film wat meer bekendheid te geven en het publiek niet te verwarren. Scott's collaboratiepartner, David Scarpa, met wie hij ook samen had gewerkt aan All the Money in the World (2017), zou voor Napoleon het script schrijven en Scott had oorspronkelijk 2 kandidaten in gedachten om de Franse keizer te spelen. Een hiervan was Joaquin Phoenix (Gladiator, Joker, Walk the Line), die al eerder in een van zijn films had gespeeld, en van de andere acteur heeft Ridley tot nu toe nog niet de naam onthuld. Uiteindelijk viel de keuze op Phoenix, vanwege zijn uitzonderlijke acteerprestaties in de superheldenfilm Joker. Ook actrice Jodie Comer (Free Guy, Killing Eve, The Last Duel) zou een rol in Napoleon vertolken, namelijk die van Joséphine Boneparte, de overspelige vrouw van de kleine heerser. Maar naarmate de produktie van de film vorderde, moest Comer vervangen worden door Vanessa Kirby (de Mission Impossible-films, The Crown, Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw) vanwege een te druk rooster. C'est la vie.
Uiteindelijk ging de produktie van de film van start in februari 2022, waarbij de werktitel Marengo was (in referentie naar de Slag bij Marengo op 14 juli 1800, waarbij Franse troepen onder leiding van Napoleon, nabij Alessandria (noordwest-Italië), het Oostenrijkse leger om zeep hielp). Het filmen vond onder andere plaats in de Loncoln Kathedraal (soms ook wel Saint Mary's Kathedraal genoemd), die door moest gaan voor de Notre Dame in Parijs. En ook andere Britse locaties werden gebruikt, zoals Buckinghamshire, Greenwich, Stowe House, Woodstock en Oxfordshire. Napoleon is een epische spektakelfilm dat de opkomst en ondergang laat zien van de iconische Franse keizer Napoleon Bonaparte, gespeeld door Oscar-winnaar Joaquin Phoenix. Gefilmd tegenover een verbluffende schilderachtige achtergrond door Ridley Scott, legt de film Boneparte's meedogenloze reis naar de macht vast door het prisma van zijn verslavende, vluchtige relatie met zijn enige ware liefde, Joséphine (Kirby), terwijl hij tegelijkertijd zijn visionaire, militaire en politieke tactieken tegen zijn vijanden toont in de meest dynamische gevechtsscenes die ooit op het witte doek zijn verschenen. Ben jij al benieuwd naar deze film over een van de machtigste heersers die Frankrijk ooit heeft gekend? Kom dan snel naar Napoleon, die je vanaf 23 november 2023 in de bios kunt bekijken. Zie hieronder alvast de trailers voor deze film, die een zekere je ne sais quoi hebben:
Ridley Scott werd op 30 november 1937 geboren in het Britse South Shields in het noorden van het Verenigd Koninkrijk. Zijn ouders waren Elizabeth Scott-Williams en Francis Percy Scott en zijn grootoom, Dixon, bezat een groot aantal bioscopen in de omgeving. Films zaten dus al een beetje in zijn bloed, maar vergeet niet dat Ridley zo'n 2 jaar voor de Tweede Wereldoorlog werd geboren. En aangezien zijn vader een officier was bij de Royal Engineers, de technische tak van de Britse landmacht, verhuisde de familie Scott naar aardig wat plaatsen gedurende zijn kindertijd. Zijn vader, die later gepromoveerd werd naar kolonel, zag de jonge Ridley bijna nooit en ook zijn broer Frank ging later bij de Merchant Navy, de Engelse marine. Tijdens zijn kindertijd was Scott vooral geïnteresseerd in de science fictionboeken door H.G. Wells (je weet wel, van War of the Worlds) en werd hij beïnvloed door films als It! The Terror from Beyond Space, The Day the Earth Stood Still (1951) en Them!. Toekomstplannen in de filmindustrie had hij toen nog niet echt, maar dat veranderde drastisch toen hij in 1968 Stanley Kubrick's 2001: A Space Odyssey zag. Opeens begon er een lichtje te branden en besefte hij door deze klassieker wat hij kon gaan doen in het leven. Een wereldberoemde regisseur worden dus.
Na een diploma voor ontwerper te hebben ontvangen van West Hartlepool College of Art, ging Ridley al snel studeren aan de Royal College of Art in Londen. Voor zijn eindwerkstuk bedacht hij een korte zwart-witfilm met de titel Boy and Bicycle, waarin zowel zijn broer als zijn vader een rol vertolkten. In 1963 studeerde hij af en verzekerde hij zichzelf van een baantje bij de BBC, de British Broadcasting Corporation, als beginnend setontwerper. En dat wierp zijn vruchten af. Op een gegeven moment stond Scott zelfs op het punt om sets te gaan ontwerpen voor The Daleks, een spin-off van Doctor Who, maar door een verandering van plannen ging dit helaas niet door. Toch besloot hij niet bij de pakken neer te gaan zitten en besloten Ridley en zijn broer, Tony Scott (die later ook filmregisseur zou worden), om Ridley Scott Associates (RSA) op te richten, een film- en reclameproduktiebedrijf. Tijdens de jaren '70 bloeide dit bedrijf vooral op door reclames te produceren voor merken als Hovis (een Britse broodfabriek) en Chanel No. 5. Toch was het hebben van een eigen bedrijf niet genoeg voor Ridley, dus besloot hij in 1977 zijn allereerste langspeelfilm te regisseren: een historisch drama dat zich afspeelt tijdens de Franse Revolutie en gaat over 2 officiers wiens meningsverschil uiteindelijk eindigt in een gevecht op leven en dood. De trailer voor deze film, met de titel The Duellists, staat hieronder:
The Duellists werd vervolgens door critici veelal geprezen om zijn overweldigende visualisatie van het Napoleontische tijdperk, de effectieve prestaties van de cast en de manier waarop de schoonheid van de film, net zoals muziek, de boventoon voert in bepaalde scenes. Voor een eerste regiedebuut waren de meeste mensen dus zeer onder de indruk, wat Ridley alleen maar motiveerde om meer te gaan doen als regisseur. Zijn volgende project? Tristan & Iseult (oftewel Tristan & Isolde), waarbij hij het verhaal wat dichter bij huis, namelijk in Engeland, kon brengen. Echter veranderde hij van gedachten toen hij in 1977 een welbekende ruimte-opera film van de hand van George Lucas in de bioscoop had gezien. Plotseling was het in Hollywood een ware rage om grote, door visuele effecten gedreven, science fiction films te maken, vooral na het kassucces van Star Wars. Om het vuurtje warm te houden, was het dus noodzakelijk om snel met een nieuwe sci-fi film te komen. Toevallig had filmstudio 20th Century Fox nog een of ander script liggen van schrijver Dan O'Bannon met de titel Alien. Of Ridley Scott interesse had om deze film te regisseren? Als fan van H.G. Wells en Stanley Kubrick, was zijn antwoord een volmondig 'ja'. En zo kwam het dus dat deze Britse regisseur verantwoordelijk werd voor een van de beste cultklassiekers aller tijden.
Wat er van Ridley's carrière terecht kwam na Alien, kun je denk ik wel raden. De film met de buitenaardse Xenomorph ging de geschiedenis in als zijn grootste doorbraak, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Vooral in het begin was men over het algemeen niet echt gecharmeerd van deze nieuwe ruimtethriller. Pas toen men Alien ging beschouwen als een cultfilm, werden de nabeschouwingen over het algemeen wat positiever. Het is echter wel verrassend dat Ridley's project het supergoed deed in de bios. Ondanks de negativiteit bracht de film wereldwijd namelijk zo'n 143 miljoen dollar in het laatje. Reden dus voor veel studio's om in de rij te gaan staan voor de Britse Scott. Werkte hij eerst nog aan een filmadaptatie van Frank Herbert's Dune, dan was hij niet lang daarna voor Warner Brothers bezig met Blade Runner. Veel projecten volgden daarna: van Legend (1985), met Tom Cruise (de Mission Impossible-franchise, Top Gun, War of the Worlds (2005)) tot G.I. Jane (1997), met Demi Moore (Ghost (1990), A Few Good Men, The Hunchback of Notre Dame (1996)) en Gladiator, met Russel Crowe (Man of Steel, A Beautiful Mind, Les Misérables (2012)) tot The Martian, met Matt Damon (de Bourne-franchise, Ocean's Eleven, Saving Private Ryan). En dan heb ik het nog geen eens over Ridley Scott's meest recente project: Een biografische film over Napoleon.
Toen Ridley op 14 oktober 2020 het filmen van zijn project The Last Duel afrondde, kondigde hij al snel aan dat zijn volgende project over Napoleon zou gaan, die hij zou gaan maken voor filmstudio 20th Century Studios. De voorlopige titel was eerst nog Kitbag (oftewel Plunjezak), dat was afgeleid van Boneparte's quote: "Every French soldier carries a Marshal's baton in their knapsack". Later werd dit echter veranderd naar de naam van het hoofdpersonage, om de film wat meer bekendheid te geven en het publiek niet te verwarren. Scott's collaboratiepartner, David Scarpa, met wie hij ook samen had gewerkt aan All the Money in the World (2017), zou voor Napoleon het script schrijven en Scott had oorspronkelijk 2 kandidaten in gedachten om de Franse keizer te spelen. Een hiervan was Joaquin Phoenix (Gladiator, Joker, Walk the Line), die al eerder in een van zijn films had gespeeld, en van de andere acteur heeft Ridley tot nu toe nog niet de naam onthuld. Uiteindelijk viel de keuze op Phoenix, vanwege zijn uitzonderlijke acteerprestaties in de superheldenfilm Joker. Ook actrice Jodie Comer (Free Guy, Killing Eve, The Last Duel) zou een rol in Napoleon vertolken, namelijk die van Joséphine Boneparte, de overspelige vrouw van de kleine heerser. Maar naarmate de produktie van de film vorderde, moest Comer vervangen worden door Vanessa Kirby (de Mission Impossible-films, The Crown, Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw) vanwege een te druk rooster. C'est la vie.
Uiteindelijk ging de produktie van de film van start in februari 2022, waarbij de werktitel Marengo was (in referentie naar de Slag bij Marengo op 14 juli 1800, waarbij Franse troepen onder leiding van Napoleon, nabij Alessandria (noordwest-Italië), het Oostenrijkse leger om zeep hielp). Het filmen vond onder andere plaats in de Loncoln Kathedraal (soms ook wel Saint Mary's Kathedraal genoemd), die door moest gaan voor de Notre Dame in Parijs. En ook andere Britse locaties werden gebruikt, zoals Buckinghamshire, Greenwich, Stowe House, Woodstock en Oxfordshire. Napoleon is een epische spektakelfilm dat de opkomst en ondergang laat zien van de iconische Franse keizer Napoleon Bonaparte, gespeeld door Oscar-winnaar Joaquin Phoenix. Gefilmd tegenover een verbluffende schilderachtige achtergrond door Ridley Scott, legt de film Boneparte's meedogenloze reis naar de macht vast door het prisma van zijn verslavende, vluchtige relatie met zijn enige ware liefde, Joséphine (Kirby), terwijl hij tegelijkertijd zijn visionaire, militaire en politieke tactieken tegen zijn vijanden toont in de meest dynamische gevechtsscenes die ooit op het witte doek zijn verschenen. Ben jij al benieuwd naar deze film over een van de machtigste heersers die Frankrijk ooit heeft gekend? Kom dan snel naar Napoleon, die je vanaf 23 november 2023 in de bios kunt bekijken. Zie hieronder alvast de trailers voor deze film, die een zekere je ne sais quoi hebben:
- sanderkoenen
- Kopen!
- Berichten: 4790
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:14 am
- Locatie: Enkhuizen
- Contacteer:
Mensen waren destijds sowieso niet erg lang, maar het verbaast mij niet dat dit door propaganda in de wereld is geslingerd.
Roald Dahl, die naam zegt je waarschijnlijk wel wat als je bent opgegroeid met zijn boeken. Van Charlie and the Chocolate Factory tot Matilda en Big Friendly Giant (BFG), het zijn allemaal projecten die geschreven zijn door deze Britse auteur. En niet alleen was Dahl een boekenschrijver, maar hij heeft in zijn leven ook diverse korte verhalen, gedichten en filmscripts geschreven. Zijn stijl was altijd onderscheidend van andere auteurs; revolutionaire onvoorspelbare verhaallijnen, muzikale methodes en een bijtende humor die bijna onmogelijk te imiteren zijn. En toch zijn Dahl's verhalen ontzettend kneedbaar. Ook al worden zijn werken geadapteerd door bijna net zulke eigenzinnige schrijvers en regisseurs en ook al worden ze vertaald naar het toneel of het witte doek, toch vormen ze zich bijna naadloos rondom de impressie van hun nieuwe maker(s). In veel van zijn verhalen biedt Dahl een plot waarin ondeugendheid beloond wordt, en spelletjes en trucjes meer succesvol zijn dan het simpel volgen van de regels. Misschien is dit wel de reden waarom Roald's boeken de fantasie aanwakkert bij zowel kinderen als volwassenen. Over zijn gehele oeuvre worden speelsheid en vindingrijkheid altijd geprezen over saaie dingen als gehoorzaamheid en eerbied. In Dahl's wereld wordt creatieve wanorde op zo'n manier gepresenteerd dat je het gewoon niet kan laten om gezellig mee te doen. Heb jij je al eens gewaagd aan de wereld van Roald Dahl?
Een van mijn eerste en favoriete Dahl-boeken is nog altijd Charlie and the Chocolate Factory. De Britse auteur publiceerde dit verhaal oorspronkelijk in 1964 en haalde zijn inspiratie uit zijn kindertijd, toen hij nog op de Repton School in Derbyshire zat. Tijdens die periode waren de 2 grootste chocolatiers van Engeland namelijk Cadbury en Rowntree (wat nu Nestlé heet) en om hun producten te promoten, stuurden ze vaak testpakketten naar scholen in het hele land om verschillende meningen te peilen. Ook was het vaak zo dat deze 2 bedrijven van elkaar stalen door spionnen als werknemers door te laten gaan en op deze manier recepten van elkaar ontfutselden, wat Roald op het idee bracht om dit in zijn boek te verwerken. Zowel Cadbury als Rowntree waren, in de tijd dat Dahl Charlie and the Chocolate Factory schreef, door bovengenoemde akkefietjes inmiddels omringd door geheimzinnigheid om hun chocoladeprocessen te verbergen voor het grote publiek, wat natuurlijk ook voor de nodige inspiratie zorgde. Charlie and the Chocolate Factory wordt nu nog steeds beschouwd als Dahl's meest populaire werk dat wordt gelezen door zowel jong als oud en dat blijkt ook wel uit de adaptaties voor spellen, radio- en toneelstukken. Om nog maar te zwijgen van de in totaal 2 (en binnenkort 3) films die van het boek zijn gemaakt.
Charlie and the Chocolate Factory gaat over de 11-jarige Charlie Bucket die in armoede leeft met zijn ouders en grootouders. Charlie's woonplaats is gebouwd rondom een enorme chocoladefabriek, waarvan zijn opa Joe zegt dat deze geleid wordt door de excentrieke Willy Wonka. Concurrenten van Wonka hebben in het verleden wel eens recepten uit de fabriek gejat, wat de chocolatier had doen besluiten om de fabriek te sluiten. Maar sinds kort is de fabriek op mysterieuze manier weer open gegaan en niemand weet wat zich daarbinnen afspeelt. Totdat er iets gebeurt wat de wereld tot totale waanzin drijft. Willy Wonka looft namelijk een tour door zijn fabriek uit aan 5 deelnemers die gouden toegangskaarten winnen die weer op hun beurt verstopt zitten in chocoladerepen. Dit drijft de wereldbevolking vervolgens tot een doldwaze zoektocht, waaruit 5 deelnemers tevoorschijn komen: de vraatzuchtige Augustus Gloop, de kauwgom kauwende Violet Beauregarde, het verwende nest Veruca Salt en de TV-verslaafde Mike Teavee. De laatste deelnemer is Charlie, die geld vind op straat, daarmee een chocoladereep koopt en vervolgens de laatste gouden ticket wint. Op de dag van de tour worden de 5 kinderen, onder begeleiding van 1 van hun (groot)ouders, verwelkomd in Wonka's fabriek en wat ze daar aantreffen maakt niet alleen hun dromen waar, maar ook hun ergste nachtmerries...
Het idee voor een filmadaptatie van het boek kwam tot stand toen de 10-jarige dochter van de Amerikaanse regisseur Mel Stuart (One Is a Lonely Number) het boek las en haar vader vroeg er een film van de maken, met behulp van 'oom Dave' (oftewel producent David L. Wolper (Roots, North and South)). Stuart liet het boek zien aan Wolper, die toevallig al in gesprek was met de Quaker Oats Company over een middel om een nieuwe chocoladereep aan het publiek te introduceren. Wolper was vervolgens zo enthousiast dat hij het ontbijtgranenbedrijf overhaalde de rechten van het boek te kopen en de film te financieren, met de bedoeling om hun nieuwe 'Wonka-reep' te promoten. Wolper en Stuart besloten al vroeg in het proces dat de film een musical moest worden en benaderden daarom componisten Richard Rodgers (The Sound of Music) en Henry Mancini (The Pink Panther (1963), Breakfast at Tiffany's (1961)), maar beiden weigerden. Daarom wendden ze zich tot het liedjesschrijvende duo Leslie Bricusse (Goldfinger, Hook) en Anthony Newly (Doctor Dolittle (1967)), die daarentegen wél instemden. Tel daarbij Roald Dahl, die krediet zou krijgen als scriptschrijver (ondanks creatieve onenigheden), en acteur Gene Wilder (Blazing Saddles, See No Evil, Hear No Evil), die de rol van Willy Wonka zou gaan vertolken, en je hebt een overheerlijke mix die uitmondde in Willy Wonka and the Chocolate Factory. De trailer voor deze film uit 1971 staat hieronder:
De door Mel Stuart geregisseerde film kwam vervolgens op 30 juni 1971 in de bioscoop, waar het helaas geen succes bleek te zijn. De film leverde namelijk maar 4 miljoen dollar op, terwijl het budget 3 miljoen dollar bedroeg. Uiteindelijk werd Willy Wonka and the Chocolate Factory, nadat deze van het witte doek verdween, meerdere malen (meestal tijdens kerst) uitgezonden op televisie en raakte de film langzaam maar zeker in de vergetelheid. Dus toen ook nog eens de distributierechten bij Paramount Studios (die deze van de Quaker Oats Company hadden overgenomen) verliepen, vond de filmstudio het niet eens de moeite waard om deze te verlengen. De rechten gingen terug naar het ontbijtgranenbedrijf, maar omdat ze geen filmstudio waren, verkochten ze deze weer door aan Warner Bros. Entertainment Inc. voor een half miljoen. De film zelf verwierf door de jaren heen wel een cultstatus door de herhaalde televisie-uitzendingen, maar dat was het wel zo'n beetje. Tot en met 1991, toen Warner Bros. de productierechten kocht met het idee om de franchise nieuw leven in te blazen. Toch duurde het tot en met 2002/2003 voordat de film ook daadwerkelijk in productie ging. Waarom het zo lang duurde? Nou, de nazaten van Dahl hadden creatief zeggenschap over een nieuwe film (net zoals J.K. Rowling bij de Harry Potter-films bijvoorbeeld) en waren lang niet tevreden over alle regisseurs die Warner Bros. de revue liet passeren. Totdat er eentje bij zat die wel naar hun smaak was...
Wie dit was? Tim Burton, die al bekend was geworden door de Batman-films uit de jaren '90 en natuurlijk ook Edward Scissorhands en Planet of the Apes (2001) had gemaakt. Net als de familie van Dahl (en bovendien Dahl zelf) was ook Burton geen fan van de film uit 1971 omdat deze te ver afweek van het boek. Bovendien had de Beetlejuice-regisseur eveneens meegeholpen aan de productie voor James and the Giant Peach (1996), dat ook gebaseerd was op 1 van Roald's boeken en een groot pluspunt was in de ogen van de familie. Tim huurde op zijn beurt weer scriptschrijver John August (Charlie's Angels (2000), Aladdin (2019)), met wie hij had samen gewerkt aan Big Fish, en in 3 en een halve week was het script gereed. Uiteindelijk werd ook Johnny Depp (de Fantastic Beasts-films, Alice in Wonderland, Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street) ingehuurd als Willy Wonka nadat de studiobazen bij Warner Bros. hem zagen als Captain Jack Sparrow in Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl en werd relatief nieuwkomer Freddie Highmore (The Good Doctor, The Spiderwick Chronicles (2008)) aan de cast toegevoegd als Charlie Bucket. En voilà, je had Charlie and the Chocolate Factory die op 15 juli 2005 op het witte doek verscheen. De trailer kun je hieronder bekijken:
Op het witte doek deed Charlie and the Chocolate Factory goede zaken. Alleen al in Amerika leverde de film meer dan 206 miljoen dollar op. Tel daarbij de 268 miljoen dollar die de film in de rest van de wereld verdiende en je komt uit op een wereldwijde opbrengst van ruim 474 miljoen dollar. Ook bij veel critici viel het door Tim Burton geregisseerde project in de smaak en veel mensen prezen de acteerprestaties van Depp en Highmore in de film. Toch waren er eveneens mensen die geen fan waren, waaronder Gene Wilder, die Depp wel kon waarderen, maar de regie door Burton maar niks vond. Deze gemixte reacties, bovenop het feit dat Charlie and the Great Glass Elevator, de door Dahl geschreven sequel, niet echt populair was bij het grote publiek, waren dan ook de reden waarom Warner Bros zich niet ging wagen aan een vervolg. De rechten voor de personages gingen daaropvolgend weer terug naar de rechtmatige eigenaar en dit bleef voor een tijdje zo. Echter bleef het boek populair, ook onder nieuwe generaties kinderen, en langzaam maar zeker gingen de studiobazen bij Warner Bros. zich afvragen of het misschien toch weer zou lonen om iets nieuws in de bioscoop te laten draaien. In oktober van 2016 kochten ze daarom weer de personagerechten terug, vooral die van Willy Wonka, met het plan om Charlie and the Chocolate Factory nieuw leven in te blazen.
Meteen werd David Heyman, die ook verantwoordelijk was voor de productie van alle Harry Potter-films (inclusief de Fantastic Beasts-films), Once Upon a Time in Hollywood en Barbie, ingehuurd om de nieuwe film van een productie te voorzien en in februari van 2018 werd aangekondigd dat Paul King (de Paddington-franchise) gesprekken voerde om de film te regisseren. Ook werd bekend gemaakt dat Wonka, zoals het project uiteindelijk zou gaan heten, zou dienen als een prequel van Charlie, waarin de nadruk zou liggen op het leven van Willy Wonka. In mei 2021 werd uit een korte kandidatenlijst acteur Timothée Chalamet (Dune (2021), Little Women (2019)) uitgekozen om de rol van de excentrieke chocolatier te vertolken. De 27-jarige Chalamet hoefde hiervoor nog geen eens auditie te doen, nadat Paul King Youtube-filmpjes van zijn zang- en danstalenten had gezien. Kort daarvoor had King namelijk al 'ja' gezegd tegen Warner Bros. en de eerste acteur die hij voor Wonka in gedachten had, was altijd al Timothée geweest. Daarnaast werd de cast versterkt door Keegan-Michael Key (Parks & Recreation, Toy Story 4, The Super Mario Bros. Movie), Olivia Colman (Secret Invasion, The Crown, Puss in Boots: The Last Wish), Sally Hawkins (Godzilla (2014), The Shape of Water, Paddington (2014)), Rowan Atkinson (Mr. Bean, The Lion King (1994), de Johnny English-films), Jim Carter (Downton Abbey, Alice in Wonderland (2010), Transformers: The Last Knight) en Hugh Grant (Dungeons and Dragons: Honor Among Thieves, Love Actually, Notting Hill).
Gebaseerd op het buitengewone personage uit Roald Dahl's Charlie and the Chocolate Factory, een van zijn meest iconische boeken en een van de meest verkochte kinderboeken ter wereld, vertelt Wonka het wonderlijke verhaal over hoe 's werelds grootste uitvinder, magiër en chocolatier de Willy Wonka werd die we tot op de dag vandaag kennen. Van regisseur Paul King komt een bedwelmende mix van magie en muziek, chaos en emotie, allemaal verteld door geweldige hartstocht en humor. Met Timothée Chalamet in de hoofdrol zal dit onweerstaanbaar levendige en inventieve bioscoopspektakel het publiek kennis laten maken met een jonge Willy Wonka, die boordevol ideeën zit en vastbesloten is de wereld hapje voor hapje te veranderen, om vervolgens te bewijzen dat de beste dingen in het leven beginnen bij een droom. En als je het geluk hebt Wonka te ontmoeten, dan is alles mogelijk. Ben jij al klaar om je tanden te zetten in Wonka? Maak je dan maar klaar voor een snoepreisje naar de bioscoop, want vanaf 13 december 2023 draait deze film op het witte doek. Hieronder vind je alvast de trailers en clips. Eet smakelijk!
Een van mijn eerste en favoriete Dahl-boeken is nog altijd Charlie and the Chocolate Factory. De Britse auteur publiceerde dit verhaal oorspronkelijk in 1964 en haalde zijn inspiratie uit zijn kindertijd, toen hij nog op de Repton School in Derbyshire zat. Tijdens die periode waren de 2 grootste chocolatiers van Engeland namelijk Cadbury en Rowntree (wat nu Nestlé heet) en om hun producten te promoten, stuurden ze vaak testpakketten naar scholen in het hele land om verschillende meningen te peilen. Ook was het vaak zo dat deze 2 bedrijven van elkaar stalen door spionnen als werknemers door te laten gaan en op deze manier recepten van elkaar ontfutselden, wat Roald op het idee bracht om dit in zijn boek te verwerken. Zowel Cadbury als Rowntree waren, in de tijd dat Dahl Charlie and the Chocolate Factory schreef, door bovengenoemde akkefietjes inmiddels omringd door geheimzinnigheid om hun chocoladeprocessen te verbergen voor het grote publiek, wat natuurlijk ook voor de nodige inspiratie zorgde. Charlie and the Chocolate Factory wordt nu nog steeds beschouwd als Dahl's meest populaire werk dat wordt gelezen door zowel jong als oud en dat blijkt ook wel uit de adaptaties voor spellen, radio- en toneelstukken. Om nog maar te zwijgen van de in totaal 2 (en binnenkort 3) films die van het boek zijn gemaakt.
Charlie and the Chocolate Factory gaat over de 11-jarige Charlie Bucket die in armoede leeft met zijn ouders en grootouders. Charlie's woonplaats is gebouwd rondom een enorme chocoladefabriek, waarvan zijn opa Joe zegt dat deze geleid wordt door de excentrieke Willy Wonka. Concurrenten van Wonka hebben in het verleden wel eens recepten uit de fabriek gejat, wat de chocolatier had doen besluiten om de fabriek te sluiten. Maar sinds kort is de fabriek op mysterieuze manier weer open gegaan en niemand weet wat zich daarbinnen afspeelt. Totdat er iets gebeurt wat de wereld tot totale waanzin drijft. Willy Wonka looft namelijk een tour door zijn fabriek uit aan 5 deelnemers die gouden toegangskaarten winnen die weer op hun beurt verstopt zitten in chocoladerepen. Dit drijft de wereldbevolking vervolgens tot een doldwaze zoektocht, waaruit 5 deelnemers tevoorschijn komen: de vraatzuchtige Augustus Gloop, de kauwgom kauwende Violet Beauregarde, het verwende nest Veruca Salt en de TV-verslaafde Mike Teavee. De laatste deelnemer is Charlie, die geld vind op straat, daarmee een chocoladereep koopt en vervolgens de laatste gouden ticket wint. Op de dag van de tour worden de 5 kinderen, onder begeleiding van 1 van hun (groot)ouders, verwelkomd in Wonka's fabriek en wat ze daar aantreffen maakt niet alleen hun dromen waar, maar ook hun ergste nachtmerries...
Het idee voor een filmadaptatie van het boek kwam tot stand toen de 10-jarige dochter van de Amerikaanse regisseur Mel Stuart (One Is a Lonely Number) het boek las en haar vader vroeg er een film van de maken, met behulp van 'oom Dave' (oftewel producent David L. Wolper (Roots, North and South)). Stuart liet het boek zien aan Wolper, die toevallig al in gesprek was met de Quaker Oats Company over een middel om een nieuwe chocoladereep aan het publiek te introduceren. Wolper was vervolgens zo enthousiast dat hij het ontbijtgranenbedrijf overhaalde de rechten van het boek te kopen en de film te financieren, met de bedoeling om hun nieuwe 'Wonka-reep' te promoten. Wolper en Stuart besloten al vroeg in het proces dat de film een musical moest worden en benaderden daarom componisten Richard Rodgers (The Sound of Music) en Henry Mancini (The Pink Panther (1963), Breakfast at Tiffany's (1961)), maar beiden weigerden. Daarom wendden ze zich tot het liedjesschrijvende duo Leslie Bricusse (Goldfinger, Hook) en Anthony Newly (Doctor Dolittle (1967)), die daarentegen wél instemden. Tel daarbij Roald Dahl, die krediet zou krijgen als scriptschrijver (ondanks creatieve onenigheden), en acteur Gene Wilder (Blazing Saddles, See No Evil, Hear No Evil), die de rol van Willy Wonka zou gaan vertolken, en je hebt een overheerlijke mix die uitmondde in Willy Wonka and the Chocolate Factory. De trailer voor deze film uit 1971 staat hieronder:
De door Mel Stuart geregisseerde film kwam vervolgens op 30 juni 1971 in de bioscoop, waar het helaas geen succes bleek te zijn. De film leverde namelijk maar 4 miljoen dollar op, terwijl het budget 3 miljoen dollar bedroeg. Uiteindelijk werd Willy Wonka and the Chocolate Factory, nadat deze van het witte doek verdween, meerdere malen (meestal tijdens kerst) uitgezonden op televisie en raakte de film langzaam maar zeker in de vergetelheid. Dus toen ook nog eens de distributierechten bij Paramount Studios (die deze van de Quaker Oats Company hadden overgenomen) verliepen, vond de filmstudio het niet eens de moeite waard om deze te verlengen. De rechten gingen terug naar het ontbijtgranenbedrijf, maar omdat ze geen filmstudio waren, verkochten ze deze weer door aan Warner Bros. Entertainment Inc. voor een half miljoen. De film zelf verwierf door de jaren heen wel een cultstatus door de herhaalde televisie-uitzendingen, maar dat was het wel zo'n beetje. Tot en met 1991, toen Warner Bros. de productierechten kocht met het idee om de franchise nieuw leven in te blazen. Toch duurde het tot en met 2002/2003 voordat de film ook daadwerkelijk in productie ging. Waarom het zo lang duurde? Nou, de nazaten van Dahl hadden creatief zeggenschap over een nieuwe film (net zoals J.K. Rowling bij de Harry Potter-films bijvoorbeeld) en waren lang niet tevreden over alle regisseurs die Warner Bros. de revue liet passeren. Totdat er eentje bij zat die wel naar hun smaak was...
Wie dit was? Tim Burton, die al bekend was geworden door de Batman-films uit de jaren '90 en natuurlijk ook Edward Scissorhands en Planet of the Apes (2001) had gemaakt. Net als de familie van Dahl (en bovendien Dahl zelf) was ook Burton geen fan van de film uit 1971 omdat deze te ver afweek van het boek. Bovendien had de Beetlejuice-regisseur eveneens meegeholpen aan de productie voor James and the Giant Peach (1996), dat ook gebaseerd was op 1 van Roald's boeken en een groot pluspunt was in de ogen van de familie. Tim huurde op zijn beurt weer scriptschrijver John August (Charlie's Angels (2000), Aladdin (2019)), met wie hij had samen gewerkt aan Big Fish, en in 3 en een halve week was het script gereed. Uiteindelijk werd ook Johnny Depp (de Fantastic Beasts-films, Alice in Wonderland, Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street) ingehuurd als Willy Wonka nadat de studiobazen bij Warner Bros. hem zagen als Captain Jack Sparrow in Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl en werd relatief nieuwkomer Freddie Highmore (The Good Doctor, The Spiderwick Chronicles (2008)) aan de cast toegevoegd als Charlie Bucket. En voilà, je had Charlie and the Chocolate Factory die op 15 juli 2005 op het witte doek verscheen. De trailer kun je hieronder bekijken:
Op het witte doek deed Charlie and the Chocolate Factory goede zaken. Alleen al in Amerika leverde de film meer dan 206 miljoen dollar op. Tel daarbij de 268 miljoen dollar die de film in de rest van de wereld verdiende en je komt uit op een wereldwijde opbrengst van ruim 474 miljoen dollar. Ook bij veel critici viel het door Tim Burton geregisseerde project in de smaak en veel mensen prezen de acteerprestaties van Depp en Highmore in de film. Toch waren er eveneens mensen die geen fan waren, waaronder Gene Wilder, die Depp wel kon waarderen, maar de regie door Burton maar niks vond. Deze gemixte reacties, bovenop het feit dat Charlie and the Great Glass Elevator, de door Dahl geschreven sequel, niet echt populair was bij het grote publiek, waren dan ook de reden waarom Warner Bros zich niet ging wagen aan een vervolg. De rechten voor de personages gingen daaropvolgend weer terug naar de rechtmatige eigenaar en dit bleef voor een tijdje zo. Echter bleef het boek populair, ook onder nieuwe generaties kinderen, en langzaam maar zeker gingen de studiobazen bij Warner Bros. zich afvragen of het misschien toch weer zou lonen om iets nieuws in de bioscoop te laten draaien. In oktober van 2016 kochten ze daarom weer de personagerechten terug, vooral die van Willy Wonka, met het plan om Charlie and the Chocolate Factory nieuw leven in te blazen.
Meteen werd David Heyman, die ook verantwoordelijk was voor de productie van alle Harry Potter-films (inclusief de Fantastic Beasts-films), Once Upon a Time in Hollywood en Barbie, ingehuurd om de nieuwe film van een productie te voorzien en in februari van 2018 werd aangekondigd dat Paul King (de Paddington-franchise) gesprekken voerde om de film te regisseren. Ook werd bekend gemaakt dat Wonka, zoals het project uiteindelijk zou gaan heten, zou dienen als een prequel van Charlie, waarin de nadruk zou liggen op het leven van Willy Wonka. In mei 2021 werd uit een korte kandidatenlijst acteur Timothée Chalamet (Dune (2021), Little Women (2019)) uitgekozen om de rol van de excentrieke chocolatier te vertolken. De 27-jarige Chalamet hoefde hiervoor nog geen eens auditie te doen, nadat Paul King Youtube-filmpjes van zijn zang- en danstalenten had gezien. Kort daarvoor had King namelijk al 'ja' gezegd tegen Warner Bros. en de eerste acteur die hij voor Wonka in gedachten had, was altijd al Timothée geweest. Daarnaast werd de cast versterkt door Keegan-Michael Key (Parks & Recreation, Toy Story 4, The Super Mario Bros. Movie), Olivia Colman (Secret Invasion, The Crown, Puss in Boots: The Last Wish), Sally Hawkins (Godzilla (2014), The Shape of Water, Paddington (2014)), Rowan Atkinson (Mr. Bean, The Lion King (1994), de Johnny English-films), Jim Carter (Downton Abbey, Alice in Wonderland (2010), Transformers: The Last Knight) en Hugh Grant (Dungeons and Dragons: Honor Among Thieves, Love Actually, Notting Hill).
Gebaseerd op het buitengewone personage uit Roald Dahl's Charlie and the Chocolate Factory, een van zijn meest iconische boeken en een van de meest verkochte kinderboeken ter wereld, vertelt Wonka het wonderlijke verhaal over hoe 's werelds grootste uitvinder, magiër en chocolatier de Willy Wonka werd die we tot op de dag vandaag kennen. Van regisseur Paul King komt een bedwelmende mix van magie en muziek, chaos en emotie, allemaal verteld door geweldige hartstocht en humor. Met Timothée Chalamet in de hoofdrol zal dit onweerstaanbaar levendige en inventieve bioscoopspektakel het publiek kennis laten maken met een jonge Willy Wonka, die boordevol ideeën zit en vastbesloten is de wereld hapje voor hapje te veranderen, om vervolgens te bewijzen dat de beste dingen in het leven beginnen bij een droom. En als je het geluk hebt Wonka te ontmoeten, dan is alles mogelijk. Ben jij al klaar om je tanden te zetten in Wonka? Maak je dan maar klaar voor een snoepreisje naar de bioscoop, want vanaf 13 december 2023 draait deze film op het witte doek. Hieronder vind je alvast de trailers en clips. Eet smakelijk!
Zack Snyder; als je van zombie- en superheldenfilms houdt, dan zou deze naam je bekend in de oren moeten klinken. Deze producent, schrijver en regisseur is namelijk verantwoordelijk voor films als Dawn of the Dead (2004), 300, Man of Steel, Justice League (2017), Sucker Punch en Army of the Dead. Als filmmaker gebruikt hij vaak slow motion in zijn films, vooral de techniek van speed ramping, waarbij de camera wordt vertraagd van bijvoorbeeld 60 beelden per seconde naar 24 beelden per seconden en een paar momenten later weer naar 60 beelden per seconde gaat. Deze techniek gebruikte Snyder in zijn film 300, waarin koning Leonidas (Gerard Butler (The Phantom of the Opera (2004), Law Abiding Citizen, de How to Train Your Dragon-trilogie)) zijn vijanden een voor een afslacht en de camera in- en uitzoomt om elk afzonderlijk slachtoffer nog eens extra te benadrukken. Verder zijn enkele kenmerken van Zack dat zijn films vaak draaien rondom de tragische aard van het superheldenbestaan, het gebruik van een donker en afgezwakt kleurenpallet, narratie aan het begin van veel van zijn projecten en vaak brute en dynamische actiescenes. Je kunt dus wel zeggen dat Zack Snyder een zekere stijl heeft die vaak te herkennen is door de oplettende kijker.
Zachary Edward Snyder werd op 1 maart 1966 geboren in Green Bay in de Amerikaanse staat Wisconsin en werd opgevoed in de Riverside-buurt van het dorpje Greenwich in Fairfield County, Connecticut. Zijn moeder heette Masha Manley en was een beeldende kunstlerares aan het Daycroft-internaat, waar Zack in zijn jonge jaren les kreeg. Zijn vader heette daarentegen Charles Edward "Ed" Snyder en was een uitvoerend recruiter die personeel verwierf voor lokale bedrijven. Verder had Zack een oudere zus met de naam Audrey en een broer, Sam, die al stierf toen Zack nog maar een tiener was. Van zijn ouders was Marsha altijd degene die de artistieke kant van haar zoon koesterde door hem op jonge leeftijd al een camera cadeau te geven. Lezen en het begrijpen van taal ging voor de jonge Snyder erg moeilijk door zijn dyslexie, vooral op het voortgezet onderwijs. Toch was hij ondanks deze beperking een enorm stripboekfanaat (zoals bewezen is door zijn latere films) en was een van zijn eerste films een niet erg vleiend commentaar op de boekhouding van zijn school, waarvoor hij geschorst werd. Later in zijn leven ging Zack studeren aan het Art Center of Design in Pasadena, Californië, waar hij onder andere Michael Bay (die later bekend zou worden van zijn Transformers-films) leerde kennen. Ook ontmoette hij daar Larry Fong, Clay Staub en Steve Shibuya, waarmee hij later zou samenwerken als respectievelijk cameraman, tweede unitregisseur en schrijver.
In 1989 ontving Snyder een Bachelor's Degree in Fine Arts en verliet hij met dit diploma op zak de universiteit. Zijn moeder probeerde hem vervolgens te stimuleren om schilder te worden, maar dat was het nèt niet voor Zack. Het film maken zat echt in zijn bloed en daarom begon hij zijn carrière met het maken van videoclips voor artiesten als Soul Asylum, Rod Stewart en My Chemical Romance. Later voegde hij aan zijn repertoire ook het creëren van commercials toe toen hij werd ingehuurd door onder andere Audi, BMW, Nissan, Nike, Reebok en Gatorade. Na meer dan 10 jaar in het reclamevak te zitten, wilde Zack zich echter verder ontwikkelen. Tuurlijk zorgde het maken van reclames voor een vast inkomen, maar na een tijdje begon hij te geloven dat hij meer in zijn mars had. Hij wilde een "reden hebben om zijn hart te storten in iedere camerashot". En die reden kwam niet lang daarna toen producent Eric Newman bij Universal Pictures hem de kans gaf zijn allereerste bioscoopfilm te maken. De titel van dit project? Dawn of the Dead, die bedoeld was als een remake van George A. Romero's film uit 1978. Newman had aan de hand van Snyder's commercials al gezien dat hij het in zich had om een puur in realiteit gegronde zombiefilm te maken en ook had Zack verse ideeën om de film interessanter te maken, zoals het concept van rennende zombies. Een trailer van het eindresultaat staat hieronder:
Snyder's Dawn of the Dead ging vervolgens de boeken in als een van de beste horrorfilms aller tijden en een waardige remake van George's originele film. Ook verdiende de film bakken met geld toen deze in de bioscoop draaide. Op een productiebudget van 26 miljoen dollar, harkte Dawn vervolgens wereldwijd zo'n 102 miljoen dollar binnen. Een ongekend succes voor een genre waarvan iedereen dacht dat het uitgestorven was. Zack's film was zelfs zo goed dat het het zombiegenre nieuw leven inblies en er samen met 28 Days Later, die in hetzelfde jaar uit kwam, voor zorgde dat Hollywood weer brood zag in horrorfilms over de levende doden. Snyder zelf ging er ook goed op vooruit, aangezien hij nu plotseling in de spotlight stond. Meteen stonden er allerlei Hollywoodstudio's voor hem in de rij, maar hij koos juist Warner Bros. Pictures uit omdat die hem konden helpen een van zijn favoriete stripboeken op het witte doek te krijgen. Zack had namelijk al plannen om een stripboek van Frank Miller met de naam 300 om te zetten in een film, zelfs nog voordat hij gekozen werd voor Dawn, maar door de tegenvallende opbrengsten van de historische dramafilm Troy in 2004 werd gekozen om het project niet voort te zetten. Maar nu Snyder een succesvolle regisseur was, was het opeens echter wel een mogelijkheid om dit project te realiseren. De uitkomst? Die kun je op zijn zachtst gezegd een overwinning noemen, want wie kent er nu niet de quote: "This is Sparta!"?
De rest is geschiedenis. Dankzij 300 konden Snyder en zijn vrouw, die samen het filmproductiebedrijf The Stone Quarry (voorheen Cruel & Unusual Films) in 2004 oprichtten, een contract bij Warner Bros. tekenen die ervoor zorgde dat elke film die ze produceerden een thuis hadden. 300 leidde tot Watchmen (2009), dat op zijn beurt leidde tot Sucker Punch en dat leidde daarna weer naar Man of Steel, waarin de ontstaansgeschiedenis van Superman wordt verteld en hoe hij in een strijd met General Zod verzeild raakt. Het kassucces van deze superheldenfilm (zo'n 668 miljoen dollar) zorgde er niet alleen voor dat Warner Bros. brood zag in een gedeeld universum van DC-superhelden (de zogenoemde DC Extended Universe), maar ook dat Zack verzekerd was van het regisseren van de 2 opvolgende films (Batman v Superman: Dawn of Justice en Justice League). Het feit dat je Zack Snyder's naam überhaupt kent, ligt waarschijnlijk aan deze trilogie. Want ook al werken hij en zijn vrouw inmiddels allang niet meer voor Warner Bros. (door allerlei omstandigheden), toch wordt Snyder's naam over het algemeen geassocieerd met de DCEU en het succes van zijn films binnen dit universum. Neemt natuurlijk niet weg dat Snyder ook buiten de DCEU aan de weg timmert. Zo is hij in 2021 weer terug naar zijn roots gegaan door voor Netflix de zombiefilm Army of the Dead te regisseren en ook zijn volgende project zou tevens een succes kunnen zijn...
Welk project dit is? Misschien zegt de titel Rebel Moon jou wat? Nee? Nou, laat me het dan hierbij uitleggen. Rebel Moon - Part 1: A Child of Fire en Rebel Moon - Part 2: The Scargiver, zoals de officiële titels luiden, zijn namelijk gebaseerd op onder andere de werken van Akira Kurosawa (Seven Samurai, The Hidden Fortress, Yojimbo), de daarvan geïnspireerde Star Wars-films en Heavy Metal-tijdschriften. In feite was het namelijk zo dat Rebel Moon zelfs begon als Zack's idee voor een nieuwe Star Wars-film dat hij voorlegde aan het hoofd van Lucasfilm, kort nadat Disney het bedrijf had over genomen. Het idee ging over een wat "volwassener blik op het Star Wars-universum", maar Disney had jammer genoeg geen interesse. Ook Warner Bros., Zack's voormalige baas, vond het idee niet winstgevend genoeg, dus wendde Snyder zich tot zijn huidige werkgever, Netflix. Gelukkig zagen zij er wel brood in, niet als een televisieserie (wat in eerste instantie de bedoeling was), maar juist als een tweedelige film. Meteen gingen Zack en producent Eric Newman, die nu bij de streaminggigant werkte, aan de slag en het eindresultaat is, als je de trailers mag geloven, verbluffend te noemen.
Rebel Moon - Part 1: A Child of Fire gaat over het volgende: Wanneer een vrouw met een mysterieus verleden met de naam Kora (Sofia Boutella (The Mummy (2017), Kingsman: The Secret Service, Atomic Blonde)) met haar ruimteschip crasht op Veldt, een agrarische maanplaneet in de verste uithoek van het heelal, begint ze langzaam te wennen aan het leven tussen de planeetbewoners, boeren die een vreedzaam en rustig bestaan leiden. Ze wordt echter al snel hun enige overlevingskans wanneer de tyrannieke heerser Balisarius (Fra Fee (Hawkeye, Les Misérables (2012))) en zijn wrede afgezant, Admiraal Noble (Ed Skrein (Game of Thrones, Deadpool, Alita: Battle Angel)) ontdekken dat ze hun gewassen stiekem hebben verkocht aan Darrian (Ray Fisher (Justice League, True Detective)) en Devra Bloodaxe (Cleopatra Coleman (Dopesick)), leiders van een groep opstandelingen die zich verzetten tegen de Motherworld, de overheid van dit universum.
Belast met het vinden van behendige vechters die hun leven willen geven voor de hulpeloze bevolking van Veldt, gaan Kora en Gunnar (Michiel Huisman (Zwartboek, World War Z, The Age of Adaline)), een boer die naïef is als het op oorlog aankomt, op reis naar verschillende werelden om de Bloodaxes te vinden en een kleine groep krijgers bij elkaar te verzamelen die elk hun eigen reden hebben om geestelijke verlossing te vinden: Kai (Charlie Hunnam (Pacific Rim, King Arthur: Legend of the Sword (2017), Sons of Anarchy)), een piloot en huurling, Generaal Titus (Djimon Hounsou (Guardians of the Galaxy, A Quiet Place Part II, Shazam!)), een legendarische commandant, Nemesis (Doona Bae (Jupiter Ascending, Cloud Atlas)), een meester zwaardvechter, Tarak (Staz Nair (Supergirl (2019-2021))), een gevangene met een koninklijk verleden en Milius (E. Duffy), een verzetsstrijder. Terug op Veldt wordt Jimmy (ingesproken door Anthony Hopkins (de Thor-films, Silence of the Lambs, Legends of the Fall)), de eeuwenoude mechanische beschermer van de boerenplaneet, in de tussentijd wakker gemaakt met een nieuw en kwaadaardig doel voor ogen. Om Jimmy en de legers van de Motherworld te verslaan moeten Kora en haar team elkaar leren vertrouwen en als een te vechten voordat alles dreigt vernietigd te worden. En die bedreiging kan wel eens waarheid worden als ze niet samenwerken...
Lukt het Kora en haar groepje opstandelingen om elkaars verschillen opzij te zetten en de Motherworld te verslaan? Of is Veldt gedoemd om te vergaan? Je kunt het bekijken vanaf 22 december 2023, wanneer Rebel Moon - Part 1: A Child of Fire op Netflix verschijnt en vanaf 19 april 2024, wanneer Rebel Moon - Part 2: The Scargiver op dezelfde streamingsdienst te zien is. De teaser en trailer voor de eerste van deze 2 films kun je hieronder bekijken:
Zachary Edward Snyder werd op 1 maart 1966 geboren in Green Bay in de Amerikaanse staat Wisconsin en werd opgevoed in de Riverside-buurt van het dorpje Greenwich in Fairfield County, Connecticut. Zijn moeder heette Masha Manley en was een beeldende kunstlerares aan het Daycroft-internaat, waar Zack in zijn jonge jaren les kreeg. Zijn vader heette daarentegen Charles Edward "Ed" Snyder en was een uitvoerend recruiter die personeel verwierf voor lokale bedrijven. Verder had Zack een oudere zus met de naam Audrey en een broer, Sam, die al stierf toen Zack nog maar een tiener was. Van zijn ouders was Marsha altijd degene die de artistieke kant van haar zoon koesterde door hem op jonge leeftijd al een camera cadeau te geven. Lezen en het begrijpen van taal ging voor de jonge Snyder erg moeilijk door zijn dyslexie, vooral op het voortgezet onderwijs. Toch was hij ondanks deze beperking een enorm stripboekfanaat (zoals bewezen is door zijn latere films) en was een van zijn eerste films een niet erg vleiend commentaar op de boekhouding van zijn school, waarvoor hij geschorst werd. Later in zijn leven ging Zack studeren aan het Art Center of Design in Pasadena, Californië, waar hij onder andere Michael Bay (die later bekend zou worden van zijn Transformers-films) leerde kennen. Ook ontmoette hij daar Larry Fong, Clay Staub en Steve Shibuya, waarmee hij later zou samenwerken als respectievelijk cameraman, tweede unitregisseur en schrijver.
In 1989 ontving Snyder een Bachelor's Degree in Fine Arts en verliet hij met dit diploma op zak de universiteit. Zijn moeder probeerde hem vervolgens te stimuleren om schilder te worden, maar dat was het nèt niet voor Zack. Het film maken zat echt in zijn bloed en daarom begon hij zijn carrière met het maken van videoclips voor artiesten als Soul Asylum, Rod Stewart en My Chemical Romance. Later voegde hij aan zijn repertoire ook het creëren van commercials toe toen hij werd ingehuurd door onder andere Audi, BMW, Nissan, Nike, Reebok en Gatorade. Na meer dan 10 jaar in het reclamevak te zitten, wilde Zack zich echter verder ontwikkelen. Tuurlijk zorgde het maken van reclames voor een vast inkomen, maar na een tijdje begon hij te geloven dat hij meer in zijn mars had. Hij wilde een "reden hebben om zijn hart te storten in iedere camerashot". En die reden kwam niet lang daarna toen producent Eric Newman bij Universal Pictures hem de kans gaf zijn allereerste bioscoopfilm te maken. De titel van dit project? Dawn of the Dead, die bedoeld was als een remake van George A. Romero's film uit 1978. Newman had aan de hand van Snyder's commercials al gezien dat hij het in zich had om een puur in realiteit gegronde zombiefilm te maken en ook had Zack verse ideeën om de film interessanter te maken, zoals het concept van rennende zombies. Een trailer van het eindresultaat staat hieronder:
Snyder's Dawn of the Dead ging vervolgens de boeken in als een van de beste horrorfilms aller tijden en een waardige remake van George's originele film. Ook verdiende de film bakken met geld toen deze in de bioscoop draaide. Op een productiebudget van 26 miljoen dollar, harkte Dawn vervolgens wereldwijd zo'n 102 miljoen dollar binnen. Een ongekend succes voor een genre waarvan iedereen dacht dat het uitgestorven was. Zack's film was zelfs zo goed dat het het zombiegenre nieuw leven inblies en er samen met 28 Days Later, die in hetzelfde jaar uit kwam, voor zorgde dat Hollywood weer brood zag in horrorfilms over de levende doden. Snyder zelf ging er ook goed op vooruit, aangezien hij nu plotseling in de spotlight stond. Meteen stonden er allerlei Hollywoodstudio's voor hem in de rij, maar hij koos juist Warner Bros. Pictures uit omdat die hem konden helpen een van zijn favoriete stripboeken op het witte doek te krijgen. Zack had namelijk al plannen om een stripboek van Frank Miller met de naam 300 om te zetten in een film, zelfs nog voordat hij gekozen werd voor Dawn, maar door de tegenvallende opbrengsten van de historische dramafilm Troy in 2004 werd gekozen om het project niet voort te zetten. Maar nu Snyder een succesvolle regisseur was, was het opeens echter wel een mogelijkheid om dit project te realiseren. De uitkomst? Die kun je op zijn zachtst gezegd een overwinning noemen, want wie kent er nu niet de quote: "This is Sparta!"?
De rest is geschiedenis. Dankzij 300 konden Snyder en zijn vrouw, die samen het filmproductiebedrijf The Stone Quarry (voorheen Cruel & Unusual Films) in 2004 oprichtten, een contract bij Warner Bros. tekenen die ervoor zorgde dat elke film die ze produceerden een thuis hadden. 300 leidde tot Watchmen (2009), dat op zijn beurt leidde tot Sucker Punch en dat leidde daarna weer naar Man of Steel, waarin de ontstaansgeschiedenis van Superman wordt verteld en hoe hij in een strijd met General Zod verzeild raakt. Het kassucces van deze superheldenfilm (zo'n 668 miljoen dollar) zorgde er niet alleen voor dat Warner Bros. brood zag in een gedeeld universum van DC-superhelden (de zogenoemde DC Extended Universe), maar ook dat Zack verzekerd was van het regisseren van de 2 opvolgende films (Batman v Superman: Dawn of Justice en Justice League). Het feit dat je Zack Snyder's naam überhaupt kent, ligt waarschijnlijk aan deze trilogie. Want ook al werken hij en zijn vrouw inmiddels allang niet meer voor Warner Bros. (door allerlei omstandigheden), toch wordt Snyder's naam over het algemeen geassocieerd met de DCEU en het succes van zijn films binnen dit universum. Neemt natuurlijk niet weg dat Snyder ook buiten de DCEU aan de weg timmert. Zo is hij in 2021 weer terug naar zijn roots gegaan door voor Netflix de zombiefilm Army of the Dead te regisseren en ook zijn volgende project zou tevens een succes kunnen zijn...
Welk project dit is? Misschien zegt de titel Rebel Moon jou wat? Nee? Nou, laat me het dan hierbij uitleggen. Rebel Moon - Part 1: A Child of Fire en Rebel Moon - Part 2: The Scargiver, zoals de officiële titels luiden, zijn namelijk gebaseerd op onder andere de werken van Akira Kurosawa (Seven Samurai, The Hidden Fortress, Yojimbo), de daarvan geïnspireerde Star Wars-films en Heavy Metal-tijdschriften. In feite was het namelijk zo dat Rebel Moon zelfs begon als Zack's idee voor een nieuwe Star Wars-film dat hij voorlegde aan het hoofd van Lucasfilm, kort nadat Disney het bedrijf had over genomen. Het idee ging over een wat "volwassener blik op het Star Wars-universum", maar Disney had jammer genoeg geen interesse. Ook Warner Bros., Zack's voormalige baas, vond het idee niet winstgevend genoeg, dus wendde Snyder zich tot zijn huidige werkgever, Netflix. Gelukkig zagen zij er wel brood in, niet als een televisieserie (wat in eerste instantie de bedoeling was), maar juist als een tweedelige film. Meteen gingen Zack en producent Eric Newman, die nu bij de streaminggigant werkte, aan de slag en het eindresultaat is, als je de trailers mag geloven, verbluffend te noemen.
Rebel Moon - Part 1: A Child of Fire gaat over het volgende: Wanneer een vrouw met een mysterieus verleden met de naam Kora (Sofia Boutella (The Mummy (2017), Kingsman: The Secret Service, Atomic Blonde)) met haar ruimteschip crasht op Veldt, een agrarische maanplaneet in de verste uithoek van het heelal, begint ze langzaam te wennen aan het leven tussen de planeetbewoners, boeren die een vreedzaam en rustig bestaan leiden. Ze wordt echter al snel hun enige overlevingskans wanneer de tyrannieke heerser Balisarius (Fra Fee (Hawkeye, Les Misérables (2012))) en zijn wrede afgezant, Admiraal Noble (Ed Skrein (Game of Thrones, Deadpool, Alita: Battle Angel)) ontdekken dat ze hun gewassen stiekem hebben verkocht aan Darrian (Ray Fisher (Justice League, True Detective)) en Devra Bloodaxe (Cleopatra Coleman (Dopesick)), leiders van een groep opstandelingen die zich verzetten tegen de Motherworld, de overheid van dit universum.
Belast met het vinden van behendige vechters die hun leven willen geven voor de hulpeloze bevolking van Veldt, gaan Kora en Gunnar (Michiel Huisman (Zwartboek, World War Z, The Age of Adaline)), een boer die naïef is als het op oorlog aankomt, op reis naar verschillende werelden om de Bloodaxes te vinden en een kleine groep krijgers bij elkaar te verzamelen die elk hun eigen reden hebben om geestelijke verlossing te vinden: Kai (Charlie Hunnam (Pacific Rim, King Arthur: Legend of the Sword (2017), Sons of Anarchy)), een piloot en huurling, Generaal Titus (Djimon Hounsou (Guardians of the Galaxy, A Quiet Place Part II, Shazam!)), een legendarische commandant, Nemesis (Doona Bae (Jupiter Ascending, Cloud Atlas)), een meester zwaardvechter, Tarak (Staz Nair (Supergirl (2019-2021))), een gevangene met een koninklijk verleden en Milius (E. Duffy), een verzetsstrijder. Terug op Veldt wordt Jimmy (ingesproken door Anthony Hopkins (de Thor-films, Silence of the Lambs, Legends of the Fall)), de eeuwenoude mechanische beschermer van de boerenplaneet, in de tussentijd wakker gemaakt met een nieuw en kwaadaardig doel voor ogen. Om Jimmy en de legers van de Motherworld te verslaan moeten Kora en haar team elkaar leren vertrouwen en als een te vechten voordat alles dreigt vernietigd te worden. En die bedreiging kan wel eens waarheid worden als ze niet samenwerken...
Lukt het Kora en haar groepje opstandelingen om elkaars verschillen opzij te zetten en de Motherworld te verslaan? Of is Veldt gedoemd om te vergaan? Je kunt het bekijken vanaf 22 december 2023, wanneer Rebel Moon - Part 1: A Child of Fire op Netflix verschijnt en vanaf 19 april 2024, wanneer Rebel Moon - Part 2: The Scargiver op dezelfde streamingsdienst te zien is. De teaser en trailer voor de eerste van deze 2 films kun je hieronder bekijken:
Achter de schermen bij Wonka:
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
Nieuwsgierig naar de achtergrond en het plot van deze film? Lees dan hier wat ik erover heb geschreven.
- sanderkoenen
- Kopen!
- Berichten: 4790
- Lid geworden op: zo nov 08, 2020 9:14 am
- Locatie: Enkhuizen
- Contacteer:
Ik krijg ineens zin in de Willy Tonka bieren van Moersleutel.
De wereld werd voor het eerst voorgesteld aan het DC-personage Aquaman, oftewel Arthur Curry, toen deze verscheen in More Fun Comics #73 uit november 1941. Gecreëerd door stripboektekenaar Paul Norris en redacteur Mort Weisinger, werd de onderwaterheld allereerst neergezet als een personage waar de schrijvers op konden terugvallen als de strips van bijvoorbeeld Superman, Batman en de Flash dreigden te falen in de verkoopcijfers. Maar tegen beter weten in bleek Aquaman verbazend goed te verkopen, waardoor deze later zijn eigen solostripboeken kreeg toebedeeld. Arthur Curry werd geïntroduceerd als iemand die onder water kon ademen, controle had over het zeeleven en woonde in een gezonken vissersboot. Zijn vader was een beroemde duiker, terwijl zijn moeder dood was gegaan toen hij nog een baby was. Nog voor Arthur echter geboren was, had zijn vader al Atlantis ontdekt en was daar in 1 van de paleizen gaan wonen. Dit gaf hem de mogelijkheid om de jonge Arthur te leren op de bodem van de oceaan te leven, waarbij hij ademde door zuurstof uit water te halen en de kracht van de zee te gebruiken om snel en sterk te worden. Door alsmaar te trainen en boeken te lezen over Atlantis en het leven buiten de paleispoorten werd Aquaman vanzelf iemand die niet alleen goed kon gedijen onder water, maar ook superkrachten had ontwikkeld die pasten bij zijn omgeving.
Arthur's achtergrond werd pas veranderd toen hij, samen met Green Arrow en Superboy, naar Adventure Comics #103 in 1946 werd over geplaatst. Was hij eerst nog de zoon van een duiker, dan werd dit later aangepast naar een vuurtorenwachter met de naam Tom Curry. Ook zijn moeder had wat veranderingen ondergaan en was nu Atlanna, de verbannen koningin van Atlantis. Arthur bleek dus, niet dat hij dit in eerste instantie overigens wist, de troonopvolger en toekomstige heerser van dit onderwaterrijk te zijn. Handig om te weten, niet allerminst omdat hij een halfbroer blijkt te hebben die Orm heet en nu op de troon zit. De troon die dus eigenlijk aan Arthur toebehoort als rechtmatige monarch. Mede vanwege deze reden, maar ook omdat Orm in het geheim stikjaloers is op Aquaman's krachten, breekt er vervolgens een vete uit tussen deze 2 familieleden die in de stripboeken nog steeds voortduurt. Ondertussen wordt Curry verliefd op Mera, een prinses van een naburig onderwaterkoninkrijk die hij uiteindelijk trouwt, en krijgt hij er gedurende de jaren een hele rits aan vijanden bij, variërend van Black Manta/David Hyde (een schatzoeker die wraak op Aquaman neemt na de dood van zijn vader), The Fisherman (een wapenhandelaar op de zwarte markt wiens plannen vaak gedwarsboomd worden door de aquatische held) en de terroristenorganisatie O.G.R.E. (Ocean Going Resource Exchange, een groep huurlingen aangenomen door oliebedrijf Merrevale Oil). Arthur leidt dus een druk leventje.
Aquaman's allereerste verschijning op TV was in de animatieserie The Superman/Aquaman Hour of Adventure die elke zaterdagochtend werd uitgezonden en die van 1967 tot en met 1968 liep. De serie was redelijk succesvol en introduceerde personages als zijn vrouw Mera, zijn hulpje Aqualad, zijn huiswalrus Tusky en zijn en Aqualad's reusachtige zeepaarden met de namen Storm en Imp. Mede door de populariteit van deze zogeheten 'saturday morning cartoon' werd Arthur Curry al gauw in een andere animatieserie geïntroduceerd met de titel Super Friends, die van 1973 tot en met 1985 liep. Helaas had deze serie, in tegenstelling tot de vorige, niet echt het effect waarop de makers hadden gehoopt. In plaats van dat Aquaman in populariteit steeg, werd in plaats daarvan deze serie verweten dat het personage een lachertje onder de DC superhelden werd. In Super Friends werd Arthur namelijk volgens velen als zwak neergezet, met gebrekkige krachten en hulpbehoevende status. DC probeerde daaropvolgend om het personage in de stripboeken een stoerder uiterlijk en sterkere krachten te geven, maar het kwaad was al geschied. Aquaman verscheen nog wel in The Aquaman & Friends Action Hour (2003) en diverse animatieseries daarna, maar zijn algemene status werd nooit meer dezelfde.
Gelukkig kwam daar verandering in toen Jason Momoa (Fast X, Dune (2021)) het personage ging vertolken, allereerst in Batman v Superman: Dawn of Justice en daarna in zijn eigen solo Aquaman-film. Maar voor het echter zover was, ging er al heel wat aan vooraf. De allereerste berichten over een live-action film over de Atlantische superheld stammen namelijk al uit 2004, toen het televisie- en filmproduktiebedrijf Sunrise Entertainment plannen had om Aquaman op het witte doek te brengen. Helaas liepen deze plannen op niets uit, maar dit zette filmstudio Warner Bros. wel aan het denken. In 2007 kondigden ze daarom Justice League: Mortal aan, met het allereerste filmdebuut van de vissenman. Helaas gooide een Hollywoodstaking ook hier roet in het eten en werd het idee naar de prullenbak verwezen. Zou een 3de poging het wel redden? Het leek er beslist wel op toen Man of Steel in 2013 in de bioscoop kwam en deze film zo succesvol bleek te zijn dat men bij Warner Bros. al gauw brood zag in een gedeeld superheldenuniversum. Een film rondom Batman, Wonder Woman en Aquaman waren hierbij een prioriteit en al gauw werden scriptschrijvers Geoff Johns (Suicide Squad (2016), Wonder Woman 1984) en Will Beall (Zack Snyder's Justice League (2021)) ingehuurd om de Aquaman-film van een script te voorzien. Tel daarbij het in dienst nemen van horror-regisseur James Wan (Saw, Insidious, The Conjuring) bij op en je kreeg in 2018 het onderstaande eindresultaat:
Waar deze film dan over ging? Nou, vanzelfsprekend voornamelijk over het hoofdpersonage Arthur Curry, maar daarbij hadden de makers een bootlading aan stripboekmateriaal verwerkt in het project. Net als in de strips is het hoofdpersonage ook in de film namelijk de zoon van Tom Curry (Temuera Morrison (Star Wars: Attack of the Clones, Moana, Dora and the Lost City of Gold)), de vuurtorenwachter, en Atlanna (Nicole Kidman (Batman Forever, Moulin Rouge!, Australia)), de koningin van Atlantis. En net als in de pagina's, kon Arthur ook in Aquaman communiceren met vissen en is hij de vermiste troonopvolger van het mythologische onderwaterrijk. Verder speelt het verhaal zich als volgt af: In 1985 ontdekt Tom Curry de verbannen Atlanna, samen beginnen ze een relatie en daar komt al snel Arthur uit. Wanneer de heerser van Atlantis, Koning Orvax, zijn soldaten erop uit stuurt om Atlanna terug te halen, slaat zij op de vlucht en geeft de verantwoordelijkheid van Arthur's training door aan haar trouwste adviseur, Nuidis Vulko (Willem Dafoe (Spider-Man: No Way Home, Platoon, John Wick)). In de jaren daarna groeit de jonge Aquaman op tot een sterke en snelle vechter en helpt hij de Justice League bij het verslaan van Steppenwolf, waardoor hij al snel een beroemdheid wordt.
Ongeveer een jaar later onderschept Arthur een Russische onderzeeër die gekaapt is door piraten. Hun leider, Jesse Kane (Michael Beach (The Abyss (1989), True Romance, Sons of Anarchy)) gaat hierbij dood en zijn zoon, David (Yahya Abdul-Mateen II (The Greatest Showman, The Matrix Resurrections, Wonder Man (2025)) geeft hiervan de schuld aan Aquaman, op wie hij meteen wraak zweert. Orm Marius (Patrick Wilson (The Phantom of the Opera (2004), Insidious, The A-Team (2010))), die de positie van koning inmiddels van zijn vader Orvax heeft over genomen, haalt de leider van het naburige koninkrijk Xebel over om de oppervlaktewereld aan te vallen vanwege het vervuilen van de oceanen. Mera (Amber Heard (The Danish Girl, Zombieland, The Rum Diary)), de verloofde van Orm, is het hier echter niet mee eens en benadert daarom Arthur om Orm's plannen te dwarsbomen. Vulko adviseert hem daarbij om de verloren drietand van Atlan terug te vinden als Arthur nog enige kans wilt maken om zijn rechtmatige plaats als koning te consolideren. Ondertussen wordt David Kane ingehuurd door Orm om Arthur te vermoorden, wat vervolgens een allesbeslissende race tegen de klok in gang zet die de toekomst van Atlantis zal beslissen.
Om Aquaman een succes te noemen, is een beetje een understatement. De winst van het openingsweekend (21 december 2018) was dan wel de laagste van alle films in de DCEU (DC Extended Universe), maar uiteindelijk behaalde James Wan's project een recordopbrengst van wereldwijd 1,152 biljoen dollar; meer nog dan enige andere DCEU-film die ervoor of erna is uitgebracht. Tijd dus om over een vervolg na te gaan denken, wat Jason Momoa en James Wan zelfs al tijdens de produktie van de eerste film deden. Het duo had namelijk al verschillende ideeën voor een sequel, aangezien Aquaman de potentie had om diverse verhaallijnen voort te brengen. Toby Emmerich, bestuurslid bij Warner Bros. Pictures Group, had genoeg vertrouwen in de eerste film, dus werd al in december 2018 groen licht gegeven voor wat uiteindelijk Aquaman: The Lost Kingdom zou gaan heten. Wan ging al snel akkoord met het regisseren van deze vervolgfilm, maar in plaats van Johns en Beall werd nu gekozen voor David Leslie Johnson-McGoldrick, die al eerder met James had samen gewerkt aan The Conjuring 2 en scripts had gepend voor o.a. Wrath of the Titans en The Walking Dead. Ook Momoa, Wilson, Heard, Abdul-Mateen II, Morrison en Kidman besloten terug te keren, waardoor het filmen op 28 juni 2021 van start kon gaan en kon eindigen op 12 januari van het volgende jaar.
In Aquaman: The Lost Kingdom heeft Arthur Curry (Momoa), ondanks zijn drukke leventje als koning van Atlantis, een gezinsleven opgebouwd met zijn vrouw Mera (Heard) en zelfs een kind. Het gevaar is echter nog niet geweken, want David Kane heeft zijn verwondingen aan het eind van de eerste film overleefd en zint nu op een tweede poging tot wraak. Nog steeds gemotiveerd door het verlies van zijn vader, zal niets Kane weerhouden om voorgoed met Aquaman af te rekenen en dit keer is hij zelfs gevaarlijker. Op een of andere manier is hij namelijk in het bezit gekomen van de mythische zwarte drietand, een krachtig wapen dat een eeuwenoud en verderfelijk kwaad kan ontketenen. Om hem te kunnen verslaan, moet Arthur zich wenden tot zijn broer Orm, die sinds de gebeurtenissen van de laatste film gevangen wordt gehouden vanwege zijn gruweldaden tegen Atlantis. Samen zullen zowel de huidige heerser van Atlantis als de voormalige koning van dit onderwaterrijk hun verschillen opzij moeten zetten en een onwaarschijnlijke samenwerking moeten aangaan om niet alleen hun thuisfront te beschermen, maar ook om Arthur's familie te redden uit de handen van Black Manta/David Kane.
Lukt het onze bekende vissenman en zijn broer om deze duikbootterrorist te laten stoppen? Of vist dit duo net achter het net en staat het als een paal boven water dat de wereld zal vergaan? Je kunt het vanaf 21 december 2023 in de bioscoop bekijken wanneer Aquaman: The Lost Kingdom op het witte doek verschijnt. Ondertussen kun je de trailers hieronder bekijken. Sta jij al te watertrappelen om deze film te kunnen zien?
Arthur's achtergrond werd pas veranderd toen hij, samen met Green Arrow en Superboy, naar Adventure Comics #103 in 1946 werd over geplaatst. Was hij eerst nog de zoon van een duiker, dan werd dit later aangepast naar een vuurtorenwachter met de naam Tom Curry. Ook zijn moeder had wat veranderingen ondergaan en was nu Atlanna, de verbannen koningin van Atlantis. Arthur bleek dus, niet dat hij dit in eerste instantie overigens wist, de troonopvolger en toekomstige heerser van dit onderwaterrijk te zijn. Handig om te weten, niet allerminst omdat hij een halfbroer blijkt te hebben die Orm heet en nu op de troon zit. De troon die dus eigenlijk aan Arthur toebehoort als rechtmatige monarch. Mede vanwege deze reden, maar ook omdat Orm in het geheim stikjaloers is op Aquaman's krachten, breekt er vervolgens een vete uit tussen deze 2 familieleden die in de stripboeken nog steeds voortduurt. Ondertussen wordt Curry verliefd op Mera, een prinses van een naburig onderwaterkoninkrijk die hij uiteindelijk trouwt, en krijgt hij er gedurende de jaren een hele rits aan vijanden bij, variërend van Black Manta/David Hyde (een schatzoeker die wraak op Aquaman neemt na de dood van zijn vader), The Fisherman (een wapenhandelaar op de zwarte markt wiens plannen vaak gedwarsboomd worden door de aquatische held) en de terroristenorganisatie O.G.R.E. (Ocean Going Resource Exchange, een groep huurlingen aangenomen door oliebedrijf Merrevale Oil). Arthur leidt dus een druk leventje.
Aquaman's allereerste verschijning op TV was in de animatieserie The Superman/Aquaman Hour of Adventure die elke zaterdagochtend werd uitgezonden en die van 1967 tot en met 1968 liep. De serie was redelijk succesvol en introduceerde personages als zijn vrouw Mera, zijn hulpje Aqualad, zijn huiswalrus Tusky en zijn en Aqualad's reusachtige zeepaarden met de namen Storm en Imp. Mede door de populariteit van deze zogeheten 'saturday morning cartoon' werd Arthur Curry al gauw in een andere animatieserie geïntroduceerd met de titel Super Friends, die van 1973 tot en met 1985 liep. Helaas had deze serie, in tegenstelling tot de vorige, niet echt het effect waarop de makers hadden gehoopt. In plaats van dat Aquaman in populariteit steeg, werd in plaats daarvan deze serie verweten dat het personage een lachertje onder de DC superhelden werd. In Super Friends werd Arthur namelijk volgens velen als zwak neergezet, met gebrekkige krachten en hulpbehoevende status. DC probeerde daaropvolgend om het personage in de stripboeken een stoerder uiterlijk en sterkere krachten te geven, maar het kwaad was al geschied. Aquaman verscheen nog wel in The Aquaman & Friends Action Hour (2003) en diverse animatieseries daarna, maar zijn algemene status werd nooit meer dezelfde.
Gelukkig kwam daar verandering in toen Jason Momoa (Fast X, Dune (2021)) het personage ging vertolken, allereerst in Batman v Superman: Dawn of Justice en daarna in zijn eigen solo Aquaman-film. Maar voor het echter zover was, ging er al heel wat aan vooraf. De allereerste berichten over een live-action film over de Atlantische superheld stammen namelijk al uit 2004, toen het televisie- en filmproduktiebedrijf Sunrise Entertainment plannen had om Aquaman op het witte doek te brengen. Helaas liepen deze plannen op niets uit, maar dit zette filmstudio Warner Bros. wel aan het denken. In 2007 kondigden ze daarom Justice League: Mortal aan, met het allereerste filmdebuut van de vissenman. Helaas gooide een Hollywoodstaking ook hier roet in het eten en werd het idee naar de prullenbak verwezen. Zou een 3de poging het wel redden? Het leek er beslist wel op toen Man of Steel in 2013 in de bioscoop kwam en deze film zo succesvol bleek te zijn dat men bij Warner Bros. al gauw brood zag in een gedeeld superheldenuniversum. Een film rondom Batman, Wonder Woman en Aquaman waren hierbij een prioriteit en al gauw werden scriptschrijvers Geoff Johns (Suicide Squad (2016), Wonder Woman 1984) en Will Beall (Zack Snyder's Justice League (2021)) ingehuurd om de Aquaman-film van een script te voorzien. Tel daarbij het in dienst nemen van horror-regisseur James Wan (Saw, Insidious, The Conjuring) bij op en je kreeg in 2018 het onderstaande eindresultaat:
Waar deze film dan over ging? Nou, vanzelfsprekend voornamelijk over het hoofdpersonage Arthur Curry, maar daarbij hadden de makers een bootlading aan stripboekmateriaal verwerkt in het project. Net als in de strips is het hoofdpersonage ook in de film namelijk de zoon van Tom Curry (Temuera Morrison (Star Wars: Attack of the Clones, Moana, Dora and the Lost City of Gold)), de vuurtorenwachter, en Atlanna (Nicole Kidman (Batman Forever, Moulin Rouge!, Australia)), de koningin van Atlantis. En net als in de pagina's, kon Arthur ook in Aquaman communiceren met vissen en is hij de vermiste troonopvolger van het mythologische onderwaterrijk. Verder speelt het verhaal zich als volgt af: In 1985 ontdekt Tom Curry de verbannen Atlanna, samen beginnen ze een relatie en daar komt al snel Arthur uit. Wanneer de heerser van Atlantis, Koning Orvax, zijn soldaten erop uit stuurt om Atlanna terug te halen, slaat zij op de vlucht en geeft de verantwoordelijkheid van Arthur's training door aan haar trouwste adviseur, Nuidis Vulko (Willem Dafoe (Spider-Man: No Way Home, Platoon, John Wick)). In de jaren daarna groeit de jonge Aquaman op tot een sterke en snelle vechter en helpt hij de Justice League bij het verslaan van Steppenwolf, waardoor hij al snel een beroemdheid wordt.
Ongeveer een jaar later onderschept Arthur een Russische onderzeeër die gekaapt is door piraten. Hun leider, Jesse Kane (Michael Beach (The Abyss (1989), True Romance, Sons of Anarchy)) gaat hierbij dood en zijn zoon, David (Yahya Abdul-Mateen II (The Greatest Showman, The Matrix Resurrections, Wonder Man (2025)) geeft hiervan de schuld aan Aquaman, op wie hij meteen wraak zweert. Orm Marius (Patrick Wilson (The Phantom of the Opera (2004), Insidious, The A-Team (2010))), die de positie van koning inmiddels van zijn vader Orvax heeft over genomen, haalt de leider van het naburige koninkrijk Xebel over om de oppervlaktewereld aan te vallen vanwege het vervuilen van de oceanen. Mera (Amber Heard (The Danish Girl, Zombieland, The Rum Diary)), de verloofde van Orm, is het hier echter niet mee eens en benadert daarom Arthur om Orm's plannen te dwarsbomen. Vulko adviseert hem daarbij om de verloren drietand van Atlan terug te vinden als Arthur nog enige kans wilt maken om zijn rechtmatige plaats als koning te consolideren. Ondertussen wordt David Kane ingehuurd door Orm om Arthur te vermoorden, wat vervolgens een allesbeslissende race tegen de klok in gang zet die de toekomst van Atlantis zal beslissen.
Om Aquaman een succes te noemen, is een beetje een understatement. De winst van het openingsweekend (21 december 2018) was dan wel de laagste van alle films in de DCEU (DC Extended Universe), maar uiteindelijk behaalde James Wan's project een recordopbrengst van wereldwijd 1,152 biljoen dollar; meer nog dan enige andere DCEU-film die ervoor of erna is uitgebracht. Tijd dus om over een vervolg na te gaan denken, wat Jason Momoa en James Wan zelfs al tijdens de produktie van de eerste film deden. Het duo had namelijk al verschillende ideeën voor een sequel, aangezien Aquaman de potentie had om diverse verhaallijnen voort te brengen. Toby Emmerich, bestuurslid bij Warner Bros. Pictures Group, had genoeg vertrouwen in de eerste film, dus werd al in december 2018 groen licht gegeven voor wat uiteindelijk Aquaman: The Lost Kingdom zou gaan heten. Wan ging al snel akkoord met het regisseren van deze vervolgfilm, maar in plaats van Johns en Beall werd nu gekozen voor David Leslie Johnson-McGoldrick, die al eerder met James had samen gewerkt aan The Conjuring 2 en scripts had gepend voor o.a. Wrath of the Titans en The Walking Dead. Ook Momoa, Wilson, Heard, Abdul-Mateen II, Morrison en Kidman besloten terug te keren, waardoor het filmen op 28 juni 2021 van start kon gaan en kon eindigen op 12 januari van het volgende jaar.
In Aquaman: The Lost Kingdom heeft Arthur Curry (Momoa), ondanks zijn drukke leventje als koning van Atlantis, een gezinsleven opgebouwd met zijn vrouw Mera (Heard) en zelfs een kind. Het gevaar is echter nog niet geweken, want David Kane heeft zijn verwondingen aan het eind van de eerste film overleefd en zint nu op een tweede poging tot wraak. Nog steeds gemotiveerd door het verlies van zijn vader, zal niets Kane weerhouden om voorgoed met Aquaman af te rekenen en dit keer is hij zelfs gevaarlijker. Op een of andere manier is hij namelijk in het bezit gekomen van de mythische zwarte drietand, een krachtig wapen dat een eeuwenoud en verderfelijk kwaad kan ontketenen. Om hem te kunnen verslaan, moet Arthur zich wenden tot zijn broer Orm, die sinds de gebeurtenissen van de laatste film gevangen wordt gehouden vanwege zijn gruweldaden tegen Atlantis. Samen zullen zowel de huidige heerser van Atlantis als de voormalige koning van dit onderwaterrijk hun verschillen opzij moeten zetten en een onwaarschijnlijke samenwerking moeten aangaan om niet alleen hun thuisfront te beschermen, maar ook om Arthur's familie te redden uit de handen van Black Manta/David Kane.
Lukt het onze bekende vissenman en zijn broer om deze duikbootterrorist te laten stoppen? Of vist dit duo net achter het net en staat het als een paal boven water dat de wereld zal vergaan? Je kunt het vanaf 21 december 2023 in de bioscoop bekijken wanneer Aquaman: The Lost Kingdom op het witte doek verschijnt. Ondertussen kun je de trailers hieronder bekijken. Sta jij al te watertrappelen om deze film te kunnen zien?